Knijpfruit, Worstebroodjes & Taco's

Hmmmm.....

We hadden het vorige bericht nog niet live staan of we moesten al een rectificatie plaatsen. Zo vertelde we dat hij de laatste dagen nauwelijks 1 uurtje sliep in de middag en die zelfde middag sliep Koning Xian 2 uur en 15 minuten. Ook vertelde we dat hij nog niet veel met de pot mee eet. Nou die middag heeft mijnheer knijpfruit ontdekt en at hij die avond mee met de pot.... boontjes en kipfilet en alles was Hmmmmmmmm!! Het kon niet snel genoeg naar binnen. 

We kunnen ook weer een paar dingen toevoegen aan het lijst "to eat" van kleine koning Xian: boterhammenworst (liefst uit de hand), knijpfruit, boontjes, kipfilet, suikerbrood, worstenbroodje & doperwten. We dachten ook boterham met chocolade pasta te kunnen toevoegen aan zijn lijstje. Hij pakte het namelijk aan, stak het in zijn mond en riep "Hmmmmmm".... Maar helaas tufte hij het na 15 seconde weer uit. Dus nog even niet op de lijst.

Van lange vingers kan hij ook heerlijk smullen. Dan wel zonder slagroom!! Terwijl Xian aan het smullen was van zijn lange vinger kregen mama en papa appeltaart met slagroom. Papa wilde eens kijken of Xian ook slagroom lekker zou vinden en doopte de lange vinger in de slagroom. Hij pakte het aan en wilde hem verder opeten.... tot hij iets vreemds zag op zijn lange vinger. Mond ging dicht en hij stak zijn lange vinger richting mama. Mama at de slagroom eraf en gaf hem terug. Toen was het weer goed en hij smulde weer lekker de lange vinger verder op.

En we kunnen ook al wel vaststellen dat de Italiaanse keuken zijn favoriet is. Mama is hier heel blij mee... dus we zullen vaak Pasta/spaghetti eten. Al een paar keer hebben we dit gegeten sinds we thuis zijn. En hoe we het ook klaar maken, wel of geen gehakt, wel of geen groenten erin, champignons of het Pasta is of Spaghetti (zelfs met basilicum).... het maakt Koning Xian niets uit. Als hij het in de gaten krijgt dan gaan die armen de lucht in, begint te lachen en gaan helemaal uit z'n dak. En het kan hem dan ook niet snel genoeg naar binnen gewerkt worden, laat hij dan heel duidelijk merken, hij trekt de lepel gewoon naar zich toe. 

Taco schelpje opsmikkelen

Waar hij ook van heeft zitten smullen zijn Taco's. Niet helemaal in de juiste volgorde of hoe je het eigenlijk hoort te eten maar je hoort ons niet klagen. Eerst even de vulling geproefd wat door de Koning als lekker werd bevonden en toen zijn bord leeg was ging de taco schelp ook op gegeten...... tot de laatste kruimel.

Iets (nieuws) van de laatste dagen is: wanneer we vragen of zijn mond leeg is voor de volgende hap. Je ziet hem snel het eten in zijn wangen proppen (terwijl hij nog aan het kauwen is) en doet zijn mond open, tong naar buiten en Ah roepen ten teken dat zijn mond leeg is. Maar je ziet duidelijk het eten nog zitten in zijn wangen. Hij denkt zo sneller eten binnen te krijgen, maar daar trappen papa en mama (nog) niet in. 

Dinsdag 24 december is er een verpleegkundige vanuit de Zuidzorg (consultatie bureau Valkenswaard) bij ons bezoek gekomen. Ze wilde kennis komen maken en uitleggen wat zij doen. Eerst heeft ze allerlei informatie uit het dossier van Xian over genomen. Alles op papier, want een laptop kennen ze nog niet (lekker ouderwets) opgeschreven zoals zijn lengte, gewicht, hoofdomtrek van Xian sinds zijn geboorte. Ook heeft ze in het inentingen boekje overgenomen welke inentingen Xian heeft gehad. Hij heeft een inentingen boekje en het zal wel kloppen allemaal maar Dokter Tjon a Ten heeft dit laten onderzoeken in het bloed (welke antistoffen er aanwezig zijn). Het gesprekje duurde niet erg lang en ze vroeg of we een vervolg afspraak wilde. We doen dit wel om zo toch zijn lengte en gewicht in de gaten kunnen houden maar voornamelijk dat hij zijn inentingen krijgt maar verder niets. Dit hebben we ook eerlijk tegen haar gezegd. 
We hopen in het nieuwe jaar naar het Schisis team in Nijmegen te mogen voor verdere behandeling (dokter Tjon A Ten zorgt voor de doorverwijzing). Dit zal al genoeg impact hebben op de kleine man. 

We zijn hierop voorbereidend ook al bezig om van zijn mond en tanden als iets heel normaals te maken. Zijn mond en vooral zijn bovenlip (waar de schisis is geopereerd) zijn "not done" bij hem. We hebben de indruk dat de schisis en de operatie een grote impact bij Xian hebben achtergelaten dan wij dachten. Het was tot een paar dagen geleden dan ook verboden terrein en we mochten er vooral niet aankomen en inkijken. Marjolein is nu spelenderwijs met hem bezig om zijn lipje aan te raken en om in zijn mond te kijken en voelen. Hij mag eerst de lippen en tanden voelen en aanraken van mama. Vervolgens vraagt Mama of ze ook de tanden van Xian te laten zien en om zijn mondje open te doen. Hij laat dit steeds meer en meer toe. 

Bumba kijken is leuk :-)

En mama heeft zelfs al een keer aan zijn tanden mogen voelen. Mama zegt dan ook de hele tijd "ohhh, mooie tanden". Er zal de komende jaren nog vaak in zijn mond gekeken worden en er zullen ook nog verschillende operaties gaan volgen. Dus door nu spelenderwijs hem te laten wennen, hopen we dat het straks als er "vreemde" in zijn mond gaan zitten het dan niet zo'n probleem meer zal zijn. 

's avonds voor het naar bed gaan mag hij even TV kijken. Bumba is nu zijn grote favoriet. Hij kan er best geconcentreerd naar kijken. Meestal liggend op je schoot maar soms ook staand voor de TV. Hij begint steeds meer te reageren op Bumba: Klappen en zwaaien doet hij vrolijk mee..... als de andere al klaar zijn. Bij de muziek danst hij soms mee, wij rekenen meedeinen als dansen :-). Maar ook met het liedje "klap eens in de handen" weet hij al mee te doen. Vooral het klappen, handen op het hoofd en meedeinen van links naar rechts doet hij vrolijk mee.

Op elke vinger een Nibbit

Onze eerste kerst is er eentje om nooit meer te vergeten. Met ons drietjes hebben we een super relaxte kerst gehad. Op 1e kerstdag mochten we van Koning Xian zelfs uitslapen tot 8:30 uur. Bij Oma Riet in de ochtend een kopje koffie gedronken en lekker gekletst. De rest van de dag zijn we thuis gebleven in onze huispakken en wat aangerommeld. Vooral met de kleine man bezig zijn. 's avond lekker gegeten en gedronken (papa en mama een wijntje en Xian Ranja). 2e Kerstdag met ons drieën lekker lang ontbeten. Nou ja, Xian had het na een half uur aan tafel wel gezien en wilde lekker gaan spelen. In de middag gezellig bij Opa en Oma doorgebracht. Ze hadden allemaal lekkere dingen gehaald en van sommige dingen heeft Xian ook lekker meegegeten (worstenbroodje vond hij super lekker). Van de rest wat op tafel stond is hij afgebleven. Hij heeft van Opa lekker Nibbit chips gekregen in een bakje. Papa deed ze om de vingers van Xian en hij vond het maar raar. Maar toen hij in de gaten kreeg dat je het kon eten........hmmmmmm!!!!

Nog een paar dagen en dan is 2013 voorbij. Het is een jaar geweest waarin veel is gebeurd. Gebeurtenissen die als een totale verrassing kwamen en ons diep hebben geraakt in welke vorm dan ook. Maar ook de sterren (oude en nieuwe) in de hemel die altijd in ons hart blijven en die we nooit zullen vergeten. Sterren die we afgelopen jaar graag om ons heen hadden gehad om onze grootste wens in vervulling te zien gaan. Sterren waarvan we ze zeker over gaan vertellen aan onze Koning en foto's zullen laten zien. 

Maar de belangrijkste gebeurtenis voor ons was en is onze ontmoeting met onze zoon Xian Zhang Staals. Onze grootse wens is in vervulling gegaan en een prachtig mannetje is in ons leven gekomen waarvan we nu al heel veel plezier aan en met beleven. We gaan de komende jaren mooie herinneringen maken. 

Boekje lezen, nieuwe hobby

De eerste blauwe plekken

We willen iedereen nogmaals bedanken voor alle steun en medeleven in elke vorm, super, super bedanken. We zullen dit nooit vergeten, het meeste staat op papier (reacties op Facebook, dit blog, het andere blog, kaarten, brieven enz. wat we gaan bewaren en verwerken in een boek voor Xian zodat hij dit later allemaal terug kan lezen. 

Verder rest ons iedereen al het goeds, kracht, geluk en liefde toe te wensen voor het nieuwe jaar.

Lieve groeten,
Dennis, Marjolein & Xian Staals
                  XXX

Nieuwe stoere stappers.....

Alweer 4 weken samen met Koning Xian. Wat vliegt de tijd, terwijl het lijkt of hij altijd al bij ons is geweest. Het klopt gewoon....

We zijn nu ruim 2 weken thuis en het lukt al aardig een ritme te krijgen, onze kleine man gelukkig ook. Het wakker worden, ontbijten, slapen, avond eten, bad en naar bed proberen we zoveel mogelijk op dezelfde manier en tijdstip te doen zodat hij kan wennen en regelmaat krijgt op een dag.

Hooligan

Het slapen is op dit moment nog iets dat niet altijd goed gaat. We hebben gemerkt dat als Xian te veel prikkelingen op 1 dag krijgt hij dit niet goed kan verwerken. Vervelend is hij niet maar hij wordt dan 's nachts wakker. Aan het huilen horen we meestal of hij weer in slaap zal vallen (beetje jengelen) of dat hij over zijn toeren/in paniek is. Hij wil dan niet meer in zijn bedje slapen. We nemen hem mee in ons bed en slaapt weer verder. Hij wel, maar mama dan minder. Die moet opletten dat ze niet uit bed valt omdat de Koning zijn ruimte nodig heeft. De eerste keer dat dit gebeurde was (vorige week) van maandag op dinsdag. We waren die ochtend naar de huisarts geweest om kennis te laten maken en omdat we een verwijsbrief nodig hadden voor de adoptiescreening. Op de terugweg nog even boodschappen gedaan. Diezelfde middag moesten we dus naar het ziekenhuis voor deze screening en werd hij lichamelijk onderzocht en ook nog bloed geprikt bij hem. De tweede keer was afgelopen vrijdag op zaterdag. Die ochtend bij Marielle op bezoek geweest en boodschappen gedaan, die middag naar Henrie, Angelique geweest. Mama om een kopje koffie te drinken en Xian om te spelen met zijn grote neven Luc & Max. Het was zo gezellig en voor we het wisten zaten aan de macaroni. Daarna nog in bad, papfles en toen naar bed. 

Handtasje?

We beseffen dat hij tijdens zijn verblijf in het weeshuis bijna tot niet buiten is geweest en dat echt, maar dan ook echt alles nieuw voor hem is. Dus voorlopig gaan we het weer even rustig aandoen. Niet dat we nu alleen nog maar binnen blijven maar het weggaan willen beperken tot 1x per dag. Of in de ochtend iets afspreken of in de middag. En ook goed kijken wat we gaan doen. Wat voor ons heel normaal is, kan voor Xian heel veel impact hebben. De rest van de dag lekker thuis aanrommelen en lekker geniet van elkaar. Zijn middagdutjes zijn de laatste dagen ook erg kort. Vaak amper een uurtje. Dit terwijl hij omvalt van de slaap. Mama probeert als hij wakker wordt nog wel even om met hem rond te lopen, maar echt in slaap vallen doet hij niet. Hij is wel rustig maar kijkt je aan of een beetje om zich heen. 

slepen met de manden....

Het spelen gaat hem aardig goed af, hij kan een tijdje zichzelf best goed vermaken. Voor ons wel heel erg fijn. Het is echt een genot om naar hem te kijken als hij zo bezig is. Hij rommelt het liefst wat aan. De manden staan niet lang in de kast als hij in de kamer rondloopt. Hij wurmt net zolang tot hij ze eruit heeft en duwt of sleept ze de hele kamer door. Sommig cadeautjes zitten nog in de verpakking maar dat maakt hem niets uit om er niet mee te spelen. Hij haalt ze uit de ene mand en legt/gooit deze in een andere mand. Aan 2 cadeautjes zitten touwtjes aan, die hangt hij om zijn arm (net als een handtas???) en loopt zo de kamer rond. 1 ervan is best wel groot en het komt ook regelmatig voor dat hij te snel loopt en dan onderuit gaat. Na een "AU" te hebben geroepen staat hij op, hangt het weer aan zijn arm en loopt weer door. Dat "AU" roept hij niet van de pijn maar is standaard dat hij roept als hij valt of hij tegen iets aanloopt.

Hiep Hiep Hoera onder het Nibits eten

Als wij binnenkomen of we lopen een winkel met hem binnen dan roept hij "He". Zo grappig om te horen. En bij het weggaan zwaait hij uitbundig. tenminste als niemand hem aankijkt of hij het op commando moet doen bij vreemden. Ook staat hij regelmatig voor het raam (het liefst op zijn slaapkamer ivm het geweldige uitzicht) en zwaait dan ook naar alles en niets.

Qua eten is zijn voorkeursmenu uitgebreid met: Nibits, Mana's (gepofte, gekleurde rijst snoepjes) & Kip. Van de week weer geprobeerd hem een toetje te laten eten (kinderkwark aardbeien). Per ongeluk ging er een hapje naar binnen en hij riep "hmmmm" (roepen wij ook de hele tijd om hem aan het eten te krijgen). Dus zijn mond ging wagenwijd open bij de volgende hap. Alleen dat gezicht wat hij toen trok.....Hahaha, net of hij vergif aan het eten was. Dus toetjes voorlopig nog niet op de lijst van Xian. 

aan de wandel met z'n nieuwe stappers

Xian loopt al vanaf 11 maanden. Toen we hem kregen had hij wel schoenen aan. Maar geen goede stevige voor zijn voeten. In China hebben we wel schoenen gekocht, maar deze zijn hem nog te groot. En daar zijn maat opnemen vonden wij niet echt betrouwbaar. 

Al die tijd heeft hij zonder schoenen rond gelopen. Omdat we het belangrijk vinden dat voor zijn voeten en enkels zijn we vandaag maar met hem op pad gegaan om schoenen te kopen. Op advies zijn we naar Geenen Schoenen in Bergeijk gegaan. De verkoopster was al snel onder de indruk van Xian zijn charmes. Moet ook wel zeggen dat hij heel rustig was en goed meewerkte met het opmeten van zijn schoenmaat.. Toen moesten er nog leuke, stoere schoenen uitgezocht worden. Maar die mama in haar hoofd had zitten waren niet in de maat van Xian, jammer. Bij papa op schoot heeft hij een paar schoenen aan gehad. met een paar zooltjes erin (ivm zijn smalle voetjes) heeft hij mooie stoere, hogere schoenen aangekregen. Natuurlijk moest hij ermee gaan lopen. Dus Papa zet hem op de grond en..... hij bleef stokstijf staan. Geen beweging in te krijgen. Uiteindelijk is hij onder verleiding van een Pocky stokje gaan lopen. Eerst nog heel waggelend en stijfjes maar al snel ging het als vanouds. Maar meteen met mama de hele winkel verkend. Met een ballon in zijn handen en mooie, stoere schoenen aan zijn voeten liep Xian de winkel uit.... op weg naar het volgende avontuur!!!!

Tot snel.
Dennis, Marjolein & Xian

Pyamapapje

We zijn nu ruim 1 week thuis met ons drietjes en proberen een ritme te vinden voor en met onze kleine man. Het mooiste moment van de dag is het wakker worden. De koning geeft duidelijk aan als hij klaar is met slapen en eruit wil. We gaan hem dan halen en hij zit dan al in zijn bedje. Als hij je ziet aankomen komt er een lach van oor tot oor op zijn gezicht en hij strekt zijn armen naar je uit en zodra je hem optilt komt hij lekker tegen je aan liggen. We nemen hem dan mee naar onze slaapkamer en hij blijft dan nog lekker even op je buikje liggen kroelen en knuffelen. Meestal eerst even bij mama en dan ook nog even bij papa. Wanneer we hem gaan halen nemen we ook meteen een billendoekje mee. Niet voor hem maar voor ons. Hij is nog steeds verkouden en tijdens het kroelen en knuffelen smeert hij zijn neus en mond aan ons af. We zijn soms helemaal nat van zijn snot en zever!! Maar ach, even billendoekje erover en we zijn weer "zwitsal-fris". Al die snot en zever kunnen niet op tegen een heerlijk knuffel en kroelochtendje :-)

Zo goed als het "met de pot mee eten" in China ging, zo slecht gaat dit thuis. Het is tot nu toe nog maar 1 keer gelukt om hem te laten mee eten. We blijven het elke keer proberen maar niets moet. Het lijkt meer op "wat een boer niet kent, dat vreet hij niet". Als we hem een hap lepel richting zijn mond brengen en hij ziet wat er op ligt gaan die lippen stijf op elkaar en draait hij gewoon zijn hoofd weg. We laten zijn lepel op zijn bordje voor hem staan en kijken wat hij vervolgens gaat doen. Meestal duwt hij het bordje weg. Heel soms pakt hij wel iets in zijn handje maar als hij het eens goed bekijkt gooit hij het op tafel of soms wel eens op de grond. We dringen dan verder ook niet aan en maken gewoon een papfles voor hem klaar. Deze is in een mum van tijd opgeslurpt!!! Het enige dat hij wel eet is: Macaroni, chocoladevlokken, Kellogg's Honey loops, kaas kroepoek & Hamkaas Chips.

Kroepoek maaltijdje

Maandag toch maar eens geprobeerd om hem een bordje "Pyamapapje" te geven. Niet in de ochtend met zijn pyama aan zoals het doet denken maar als middageten in zijn gewone kleren. Pyamapapje klaar gemaakt volgens de beschrijving, het in een bordje gedaan, Xian in de kinderstoel gezet, slabber om en we waren er klaar voor. Nou, Xian dacht er dus anders over.....Pap eten met een lepel van een bordje? Nee, hoor!!! Lippen weer stijf opelkaar en hoofd wegdraaien. Alles maar in een fles gedaan, Xian bij mama op schoot en....... Mond ging open, armen uitgestrekt naar de fles en heerlijk de fles en mama d'r handen stevig vasthoudend (stel je toch eens voor dat mama die fles uit mijn mond haalt?!?!?) de pyamapap opgesmikkeld. Op het gemakje en hij heeft er langer over gedaan omdat het toch dikker is dan zijn gewone melk!!!

Maandag 9 december stond er een bezoekje aan het ziekenhuis gepland bij Dr. Tjon A Ten (kinderarts in het MMC, Veldhoven). Hij zou de adoptiescreening bij Xian gaan doen. Maar Xian moest eerst ingeschreven worden. Daarna.... Op naar dr. Tjon. Gelukkig waren we snel aan de beurt. Na zijn medisch dossier en inentingen te hebben door genomen (we hadden uit voorzorg maar heel de map meegenomen) mocht de koning uitgekleed worden en werd hij onderzocht. 

In de mond kijken is niet leuk!!!

Xian liet het allemaal goed toe en keek met grote ogen naar alles wat dr. Tjon deed. Alleen toen dr. Tjon in zijn mond wilde kijken naar zijn schisis was het klaar wat Xian betrof. Maar ja, wij mogen ook niet in zijn mondje kijken. Dr. Tjon vond Xian een vrolijk, gezond en energiek mannetje en kon zo niets vreemds aan hem ontdekken. Vervolgens kregen we formulieren en potjes en plaszakjes mee. In de komende dagen moeten we zijn plas en poep opvangen. Hele instructie erbij gekregen hoe op te vangen. Zal nog een hele klus worden en dan moet de poep binnen 1 uur in het ziekenhuis zijn en zijn plas binnen 3/4 uur. We hebben maar 1 formulier meegekregen dus alles moet ook nog te gelijk worden ingeleverd!!! Misschien toch maar apart inleveren en vragen of ze van het formulier een kopie kunnen maken. Ook moest er bloed geprikt worden en hebben dit maar meteen gedaan, we zijn toch! Dennis gaf aan liever er niet bij te willen zijn. Maar toen bleek dat er toch best veel afgenomen moest worden en we Xian zoveel mogelijk moesten afleiden is hij toch maar meegegaan. Eenmaal binnen moest Marjolein in de stoel gaan zitten met Xian op schoot. Gelukkig hoefde niet al zijn kleren uit maar was zijn mouw opstropen voldoende. Eerst even een ader zoeken en toen werd de band omgedaan. Xian zat alles met grote ogen te volgen tot het moment dat de naald werd gezet. Toen was het even huilen. Maar papa toverde meteen het trommeltje met zijn melkkoekbolletjes tevoorschijn en het huilen stopte. Onder het genot van een paar lekkere bolletjes zijn er zonder problemen 5 a 6 buisjes bloed afgenomen. En van de pleister die nadien geplakt werd was Xian diep van onder de indruk. Thuis heeft hij nog veel naar de pleister gekeken maar schreeuwde moord en brand toen hij er af moest!!!

Vet cool die pleister

De laatste dagen gebeurd het regelmatig(zonder een verklaarbare reden; vallen, poepluier, honger hebben, tanden krijgen) dat Xian even niet meer zelf spelen, op de grond wil zitten, staan of lopen. Hij wordt dan een beetje hangerig en drammerig. Zo is hij lekker zelf aan het aanrommelen/spelen en zo is alles fout. Hij gaat dan op de grond zitten steekt zijn armen de lucht in en gaat een beetje zeurderig huilen. Wanneer je hem dan niet snel genoeg oppakt wordt het zeurderig huilen omgezet in schreeuwen. Als je hem dan oppakt dan is het goed, tenminste als je zelf blijft staan en het liefst voor het raam. En dan is dit niet binnen 5 minuten over. Gewoon lekker bij mama op de armen een beetje naar buiten kijken. Heel toevallig las ik het laatste verhaal van Liselore (zij hebben ook een zoontje geadopteerd, die 3 dagen ouder is dan Xian) waarin ze een vergelijkbaar verhaal schreef over hun zoontje en wat wij op dit moment meemaken met Xian.

Ze vertelde dat ze contact heeft gezocht met Stichting Meiling om te vragen hoe ze hier mee om moeten gaan. Gelukkig was hiervoor een simpel antwoord wat wij op ons en op Xian zijn gedrag kunnen betrekken: "de eerste maanden van zijn leventje heeft hij veel aandacht en warmte gemist. Hij begint ons te vertrouwen en zich aan ons te hechten. Heel normaal gedrag bij kinderen die zijn geadopteerd. Dus voor ons alleen maar een goed teken dat hij ons zijn echte behoefte durft te laten zien en om aandacht te vragen. 

thanks.... Liselore voor je herkenbare verhaal en uitleg!!! Wij kunnen hier zeker iets mee :-)

En als je dit toetje ziet..... ach, dan pakken we hem toch lekker op, houden hem dicht tegen ons aan en kijken lekker naar buiten!!! Ons hoor je dan niet klagen :-)

Lekker toetje.....

De Koning van Valkenswaard

Ja ja, Valkenswaard heeft er een Koning bij. Donderdag 5 december hebben we onze oogappel ingeschreven en is nu officieel inwoner van Valkenswaard. Later die middag hebben we zijn BSN nummer gekregen.

Zelf natuurlijk ook even tekenen.

De volgende dag terug gegaan om zijn paspoort aan te vragen, nog wel even nieuwe pasfoto's moeten laten maken want die we hadden waren niet in orde ( zun kupke pastte niet in de matrix... ). Echt een fotomodel trouwens, foto's waren zo klaar. We laten Xian ook nog in het geboorteregister van Den Haag inschrijven. Zodat als hij het later nodig heeft het niet in China op hoeft te vragen. We gaan een dezer dagen de formulieren opsturen naar Den Haag en hopen dat binnen een paar maanden dit is geregeld.

We zijn alweer een paar daagjes thuis en wat is dat fijn zeg. Heerlijk de eigen omgeving, eigen bed, eigen douche en schoon water uit de kraan. Wat zijn we toch gezegend in Nederland. Met onze Xian gaat alles voorspoedig. Hij slaapt lekker in zijn eigen bedje en doet zelfs nu 's middags zijn dutje in zijn eigen bed. 
Elke dag merken we bij Xian dat hij zich steeds meer aan het wennen is bij en aan ons. Het badderen is elke avond een klein feestje. Lekker rustig in het water een beetje plonsen en kletsen in en op het water. Kan zich al prima even vermaken met de stapelbekers en duplo loge is ook al ontdekt, nog niet echt bouwen maar met de stenen rondlopen en in bakjes doen. We merken dat hij totaal geen geduld heeft. Je moet hem eens horen als iets hem niet lukt of als hij honger heeft en ziet dat wij bezig zijn om eten klaar te maken. Naast het woordje "Papa" kun je hem ook heel duidelijk horen zeggen "byebye" als hij flink aan het zwaaien is bij het weggaan. De vaatwasser is ook een leuke plek om lego of ander speel goed in op te bergen. 
Gisteren maar eens gekeken wat hij vindt van gewoon mee eten met de pot. Er stond macaroni op het menu en mijnheer vond het heerlijk. 2 bordjes leeg gegeten. In China zijn we er achter gekomen dat als hij zijn mond niet leeg heeft en we hem de volgende hap geven hij op een gegeven moment alles weer uitspuugt.  We hebben hem toen geleerd om te laten zien dat zijn mond leeg is. Nu is het dus de gewoonte als hij klaar is voor zijn volgende hap zijn mond te openen en tong uit te steken en uhhhh te roepen. Dit gaat steeds sneller, dus het weet wel raad met zijn eten.

hmmmm..... macaroni

We proberen  zo langzaam aan gaan zijn flessen melk afbouwen en hem laten wennen aan het "normale" eten. Van brood en toetjes moet hij even nog niets weten. Draait bij het zien gewoon zijn hoofd om. 
Voor de rest bestaat de dag nu voornamelijk aan lekker bezig zijn met hem, lekker spelen en elke dag een wandeling naar het centrum. 

spelen met Opa

Vandaag voor het eerst op visite geweest bij opa en oma. Ging super, al was hij nog wel wat onwennig in het begin. Wilde alleen bij ons zitten. In ons geval een goed teken, we willen namelijk dat hij eenkennig wordt. Na een tijdje werd hij wat losser en speelde hij gewoon net zoals thuis. Stukje van een koekje aannemen van Oma was de eerste keer best wel eng, maar later geen enkel probleem meer. Van Harrie de hond moest hij niet veel hebben, waarschijnlijk nog nooit een hond gezien dus dat is te begrijpen. Maar hij is wel nieuwsgierig naar Harrie: loopt er toch naar toe en gaat dan op een afstandje naar hem staan kijken.

Het opvoeden van de kleine baas is ondertussen volop begonnen. We zijn daar natuurlijk nog niet meteen mee begonnen in China. Het is allemaal al zo nieuw en verwarrend voor hem. Maar goed, nu we thuis zijn toch maar opgepakt. Hij is nogal van het gooien met spullen, veel met een bal gespeeld in het weeshuis, dus dat is iets wat we hem nu af aan het leren zijn. Het lijkt erop dat hij in ieder geval begrijpt wat we bedoelen als we hem corrigeren en hij snapt echt wel dat hij iets doet wat niet mag. Met regelmaat gebeurd het dat als hij iets gooit meteen naar Marjolein kijkt en dan snel gaat knuffelen. Dit zijn de eerste kleine stapjes van het nog lange proces. Dennis heeft altijd gezegd tegen Marjolein dat hij vast en zeker strenger zou zijn in de opvoeding, nou daar is hij op terug moeten komen. Probeer maar eens streng te blijven als zo'n hummeltje naar je lacht of met je wil knuffelen. Ach wat maakt het ook uit, ik zeg verwennen zo lang het nog kan ! Tot snel weer lieve mensen, tot weer een nieuw verhaaltje over onze Koning Xian.

waarbenjij.nu

Lieve volgers,

We hebben ontdekt dat blogspot.com en Facebook geblokt worden in China en helaas kunnen we dit blog dan ook niet gebruiken als we daar zijn.
Om iedereen toch op de hoogte te houden van alles wat we daar mee maken hebben we een nieuwe site aangemaakt, namelijk: familiestaals.waarbenjij.nu

Link naar deze (tijdelijke) pagina: http://waarbenjij.nu/home/protected/familiestaals?redirect=%2F

Deze pagina hebben we afgeschermd met een password. Willen jullie ons blijven volgen dan graag een mailtje sturen naar adoptiestaals@hotmail.com zodat we jullie het password kunnen geven.

Voorlopig worden hier geen berichten geplaatst, zodra we terug zijn gaan we vrolijk verder met schrijven van onze belevenissen als gezin op dit blog

Hopelijk tot ziens op familiestaals.waarbenjij.nu 

Groetjes,
Dennis, Marjolein & Xian.

Achtbaan

Hoe gaat ook alweer dat geluid, dat langzaam omhoog takelen van een rijtje wagentjes op een rails richting het hoogste punt waarna een duizelingwekkende afdaling volgt vol loopings, kurkentrekkers en scherpe linkse en rechtse bochten? Iedereen die ooit in een achtbaan heeft gezeten herkent het vast en weet ook wat het bijbehorende gevoel is in je lichaam. Welnu, dat gevoel is wat wij nu ongeveer voelen op weg naar 18 november  De dag dat we onze zoon Xian voor het eerst zullen ontmoeten. 

Gisterenavond op en neer geweest naar Alphen ad Rijn waar we thuis bij een medewerkster van Meiling onze reisbespreking hebben gehad. Van A tot Z te horen gekregen hoe onze reis gaat verlopen, en dat is letterlijk zo. Ook hebben we hier de 2 andere gezinnen ontmoet die dezelfde reis gaan maken als wij. Zij vliegen alleen rechtstreeks op Beijing en gaan na een tussenstop door naar hun provincie. Wij vliegen rechtstreeks naar de hoofdstad van de provincie Guangdong, Guangzhou.

Kaartje van de provincie Guangdong

We staan er op de heenweg dus nog even alleen voor tot dat we aankomen in China waar Micheal ons zal op wachten en zal begeleiden in de eerste dagen tot aan de volgende vlucht naar Beijing. Het hele reis plan hier opschrijven is niet te doen ( en we zijn vast ook al weer dingen vergeten ) maar in het kort :

• Zaterdag 16 november vliegen naar Guangzhou
• Zondag 17 november aankomst om 06:45 uur
• Maandag 18 november de grote dag, Xian in onze armen
• Dinsdag 19 november rondje officiële instellingen voor het nodige papierwerk
• Woensdag 20 tot zaterdag 23 november vrije tijd met de nodige uitstapjes ( o.a. authentieke Chinese vers markt en tempel bezoek )
• Zaterdag 23 november om 13:00 uur binnenlandse vlucht naar Beijing, aankomst 16:10 uur
• In Beijing ontmoeten we de 2 koppels die naar de andere provincies zijn geweest en 2 vrijwilligers van Meiling
• De laatste periode in Beijing bestaat nog uit een klein gedeelte papierwerk afhandeling (Chinese en Nederlandse ambassade om de papieren officieel te maken) en vrije tijd met uitstapjes naar de Chinese muur, plein van de hemelse vrede, zomerpaleis etc.
• Dinsdag 3 december de terugvlucht naar Amsterdam waar we om 15:15 uur zullen aankomen.

Qingping markt

Indrukwekkend lijstje al zeggen we het zelf. Na terugkomst in Nederland gaat het grote genieten voor ons verder en zullen we aan de slag gaan met onze kleine man om het hem naar zijn zin te maken. Zoals jullie al hebben kunnen lezen in het vorige bericht op het blog gaat dit de tijd worden om te werken aan de hechting en aan het wennen voor Xian aan zijn nieuwe omgeving. Aan zijn kamertje zal het niet liggen, dat ziet er nu al mooier uit dan onze eigen slaapkamer !!

We zullen in China ons blog voortzetten op een andere manier ( via een andere website ) aangezien we in China waarschijnlijk geen toegang hebben tot dit blog. Hoe dit in zijn werk gaat zullen we nog posten voordat we vertrekken. Hebben jullie tot die tijd nog vragen dan weten jullie ons te vinden ! Voor nu bedankt voor alle lieve reacties tot nu toe en we hopen dat jullie ons blog gaan blijven volgen.

Groeten vanuit de achtbaan,

Dennis en Marjolein

Vertrekdatum.... EINDELIJK!!!!

Wachten op iets kan lang duren weten we uit ervaring. Maar wachten op het bericht dat je mag afreizen om het allermooiste en schattigste mannetje van China op te mogen halen is een ware beproeving geworden. En vooral als je ook nog eens via onofficiële kanalen hebt vernomen dat ze bezig zijn met je reis te plannen en je hoort maar niets. Marjolein heeft het hier de laatste de tijd ontzettend zwaar mee gehad. Vaak heeft ze te horen gekregen: "Marjolein, je bent weer aan het stuiteren"!! Maar gelukkig komt aan elk wachten een einde, zo ook aan ons wachten.

Vanmiddag om 15:29 uur zijn we gebeld door Stichting Meiling dat we op zaterdag 16 november om 12:30 vliegen naar China en op dinsdag 03 december weer terug zullen zijn in Nederland !

30 oktober worden we verwacht bij Meiling en zullen we meer details krijgen over de reis en de benodigde papieren om het visum aan te vragen. Tevens ontmoeten we dan ook onze reisgenoten ( 2 andere families ).

Nu kunnen we dus gaan beginnen met alles klaar te maken voor onze meest indrukwekkende & emotionele reis die we ooit hebben gemaakt of ooit zullen gaan maken: de ontmoeting met onze Zoon Xian.

Het aftellen is nu ECHT begonnen!!!

Pakketje voor Xian

Zoals vermeld in een eerder berichtje (juni) hebben we een fotoboekje laten maken met foto's van onszelf, ons huis en onze woonomgeving, Opa, Oma's, Oom, tantes, neefjes, nichtjes en vrienden. 
Dit met de bedoeling om onze kleine man voor te bereiden op onze komst. We hopen dat de verzorgers van Xian regelmatig het boekje met hem gaan lezen en bekijken zodat er straks ook vanuit hem een blijk van herkenning zal zijn bij de overdracht. 

We hebben het adres kunnen achterhalen waar waar Xian momenteel verblijft. We willen dit boekje en een klein knuffeldoekje naar hem gaan opsturen. 

Fotoboekje & Knuffeldoekje

Dit leuke vrolijke knuffeldoekje (in de vorm van een draakje) hebben we van Sanne (bijna 6 jaar) gekregen. Ze wilde zelf ook een klein cadeautje geven aan haar (nieuwe) neefje. Eigenlijk zouden we dit meenemen om het zelf aan Xian te geven. Maar het leek ons leuk om een iets bij het fotoboekje te doen en vonden het knuffeldoekje een geschikt cadeautje. Daarom hebben we even met Sanne besproken of ze het goed vond dat we dit nu al op zouden sturen. Het eerste cadeautje wat Xian krijgt is dan van zijn grote Nicht Sanne uit Nederland. Sanne vond dit gelukkig een goed idee!!

Ingepakt en klaar voor verzending

In dit geval is het toch wel erg makkelijk dat Dennis bij een koeriersbedrijf werkt. Makkelijk omdat je alleen het fotoboekje en knuffeldoekje af hoeft te geven en UPS (Dennis) zorgt voor de rest. Hij heeft heeft er een briefje erbij gedaan zodat de directeur en/of verzorgers van het weeshuis waar Xian zit weten dat dit voor hem bestemd is. Het briefje is in het Nederlands & Engels geschreven en we hebben het ook laten vertalen naar het Chinees. Vandaag gaat het Pakketje weg en de planning van levering is maandag voor einde van de dag. 

Nu maar hopen dat ze het boekje heel veel met hem gaan lezen terwijl hij aan het knuffelen is met het doekje dat hij van zijn grote nicht heeft gekregen!!

Klein "Draakje"

Een van de eerste administratieve handelingen die we snel moesten inleveren bij Meiling is een paspoort-begeleidingschecklist.
Op deze checklist moeten we onze paspoort gegevens invullen. De paspoorten moeten 6 maanden na thuiskomst nog geldig zijn. Dennis zijn paspoort is OK, Marjolein heeft inmiddels een nieuw paspoort aangevraagd en opgehaald.

Op dit formulier moet ook de naam van onze zoon ingevuld worden. 
Wij mogen zelf bepalen hoe hij gaat heten. We hadden al wel een naam in onze gedachte voor het geval het een te moeilijke naam zou worden om uit te spreken. Maar toen we zijn dossier lazen en zijn naam zagen klonk deze meteen goed voor ons gevoel. De naam die we in gedachte hadden klopte niet bij dit ventje en werd meteen vergeten. Zijn eigen naam past gewoon bij hem.

Zijn officiële naam zoals hij nu, volgens de papieren, heet is: ShunXianZhang, Shun is zijn achternaam en Xianzhang zijn voor voornaam.

Wij hebben aangegeven hem als volgt te gaan noemen: Xian Zhang Staals en zijn roepnaam wordt/is: Xian.

Op internet zijn we gaan zoeken wat de betekenis is van Xian. We hebben gevonden dat het "verfijnd / elegant" betekend. En "verfijnd" is ons mannetje zeker :-). 

De geboorte datum van Xian is 11 april 2012. Zijn chinees sterrenbeeld is een Draak en het volgende zegt de Chinese astrologie over de Draak:

"Diddes" de Draak
Gemaakt door: Caroline Staals

Trots en levendig, enthousiast, extravert en inspirerend. Een Draak heeft veel zelfvertrouwen en is uiterst intelligent en erg alert. Een perfectionist, ambitieus en direct. Draken hebben snel kritiek en kunnen slecht vergeven. Veel energie en een impulsieve handelswijze, draken leven van moment tot moment, en hebben niet zo veel geduld. De Draak is alles waar de andere elf dieren alleen maar van kunnen dromen, en staat ook graag in het middelpunt van de belangstelling. Houdt van uitgaan en prettig gezelschap, van gevleid worden en verleid worden en heeft een ruim hart. Van hun vrienden wordt betrouwbaarheid verwacht, maar een Draak is zelf niet altijd even betrouwbaar. De Draak denkt dat iedereen hem alles zal vergeven, en vaak is dat ook nog zo. In feite kan de Draak soms misbruik maken van zijn of haar vrienden. Drakenkindertjes zijn vaak kleine brutale opscheppertjes die een hekel aan bevelen hebben, en ze kunnen soms wat lastig in de omgang zijn. Als ouder speelt een Draak niet de meest glorieuze rol, geen tijd om de was te doen of eten te maken, laat staan kleine kinderen te verzorgen. Daarentegen besteden ze veel tijd en aandacht aan verjaardagen, feestjes en andere tradities. 

We hebben al in het dossier kunnen lezen dat hij een eigen willetje heeft en duidelijk aangeeft wanneer hij het naar z'n zin heeft maar ook heel duidelijk wanneer niet. Als dit allemaal klopt met bovenstaand dan gaan we onze handen vol krijgen aan dit "verfijnd" en "elegant" ventje :-). 

En hoe toevallig is het dat we al een echt een hele tijd bezig zijn om iets met draken te gaan doen als het een jongetje zou worden. 
Caroline Staals heeft zelfs een knuffeldraakje "Diddes" gehaakt. Deze is zo schattig (vinden wij) dat we erover aan het denken om hier iets meer mee te doen. Maar daarover later meer :-)

Het paspoort-begeleidingschecklist formulier tezamen met kopieën van onze paspoorten zijn via de mail gestuurd naar Meiling en kunnen dus weer iets afvinken van ons "To-do-lijstje.

Letter of Approval

Heerlijk zittend op een blauwe wolk genieten we enorm van het nieuws van afgelopen donderdag. We zijn dolblij en kunnen niet genoeg krijgen van de foto's van ons mannetje. En zo trots als een pauw laten we deze dan ook aan iedereen zien die we tegen komen. We hebben samen besloten om voorlopig even geen foto's on-line te plaatsen. Dus helaas voor onze lezers/volgers. Jullie moeten maar even van ons aannemen dat het een heel knap manneke is.
Ben je toch nieuwsgierig geworden dan kom maar even langs en laten je dan met heel veel plezier de foto's zien.

Sinds we afgelopen vrijdag de hele wereld hebben laten weten dat we Papa & Mama zijn geworden lijkt wel of er een bom is gebarsten. Zoveel berichtjes op Facebook, telefoontjes, What's app-jes, sms-jes, kaartjes, enz. heeft ons weer eens laten beseffen hoeveel mensen met ons mee hebben geleefd, en nog steeds doen, tijdens onze weg naar Xian. Het is hartverwarmend en ontzettend leuk om dit te lezen, horen, enz.

Dus bij deze: ONTZETTEND BEDANKT IEDEREEN!!!

De eerst beschuiten met Blauwe muisjes zijn al gegeten. Ze smaken nu nog lekkerder dan normaal :-)

Normaal gesproken zouden we nu moeten wachten op de Letter of Approval (officiële goedkeuren uit China) maar een geluk voor ons was deze al binnengekomen bij onze contactpersoon van Stichting Meiling. En zaterdag hebben wij hem ontvangen, via aangetekende post. We wisten dat deze eraan zat te komen dus tot die tijd was er iemand thuis.

We moeten deze tekenen en een kruisje zetten bij "we accept the adoptee mentioned above". Nog nooit was het zo leuk om ergens een kruisje en onze handtekeningen te zetten :-). Deze hebben we tezamen met het "Parenting Plan" via UPS terug gestuurd naar Meiling. Deze Parenting plan hebben we al eerder moeten maken alleen hebben nu de naam, geboorte datum en Special Need van onze zoon er in moeten zetten. Dit was dus zo gepiept. Dit alles wordt weer terug gestuurd naar China. En nu moeten we wachten op onze Travel Approval. Zodra deze binnen is bij Meiling kunnen ze onze reis gaan (in)plannen.

Even (af)wachten dus, Spannend.....

Welkom Xian Staals !

EINDELIJK...... We zijn "Papa & Mama"!!! 
We zijn trotse ouders geworden van een prachtige zoon, Hij is 16 maanden oud en zijn volledige naam is Xian Zhang Shun. Zijn roepnaam wordt Xian, dat wordt oefenen! 

We zijn door het dolle heen en kunnen ons geluk niet op.
En nu mag de hele wereld het ook weten.......

Er is het een en het ander vooraf gegaan en zullen bij het begin beginnen:
Donderdag 15 augustus hebben we een brief van Raad van Kinderbescherming gekregen. Daarin stond dat Het Ministerie van Veiligheid en Justitie (MJeV), Centrale Autoriteit Interlandelijke Adoptie de Raad voor de Kinderbescherming verzocht om een aanvullend onderzoek te doen. Bij dit gesprek is een gedragsdeskundige aanwezig. De afspraak is gepland op woensdag 21 augustus om 13:30 uur. 
We keken hier allebei heel raar van op en snapte er helemaal niets van. Dennis is meteen met de Raadspersoon gaan bellen maar die is met vakantie t/m 20 augustus. Marjolein heeft meteen een mail gestuurd naar de contact personen van Stichting Meiling om te vragen wat dit te betekenen heeft en of dit vaker gebeurde. Dan opeens gaat de telefoon. Het is de stichting. Marjolein zet hem op de speaker zodat ook Dennis mee kan luisteren. Ze belt naar aanleiding van het mailt om verdere uitleg te geven. Ze verteld dat er een kindje voor ons is gevonden. Het heeft een dubbelzijdige Schisis en is ondervoed. Deze special Needs vallen binnen onze lijst maar omdat er in ons Rapport vermeld staat "Special Need met inzichtelijk medisch traject" moeten we nu op gesprek bij de Raad van Kinderbescherming (RvK) zodat zij kunnen beoordelen of wij dit aan kunnen ja/nee. Het kindje is ondervoed en klein voor zijn/haar leeftijd en wat de gevolgen hiervan kunnen zijn is nu nog niet bekend en dus niet medische inzichtelijk. 
We probeerde nog bij Marga meer informatie los te peuteren over het kindje maar daar kan en mag ze voorlopig niets over zeggen. Dan hangen we op en kijken elkaar aan..... Wow, er is een match van een kindje aan ons dossier. Maar zullen moeten wachten tot na het gesprek met RvK. We hebben samen besloten om tot er nog niets officieels is het tegen niemand te vertellen, even een geheimpje van ons 2-tjes.

Woensdag 21 augustus zijn we beide op tijd in Breda. Marjolein met de trein en Dennis is vanuit Tilburg gekomen. Het gesprek is volgens ons goed verlopen. We gingen dit gesprek een beetje sceptisch in omdat het volgens ons niet nodig was geweest, dit alles is al bij diverse gesprekken aan bod gekomen. Maar regels zijn regels dus wij volgen ze heel braaf op. Er werden vele vragen op ons afgevuurd en die konden we heel makkelijk beantwoorden. Ook is het medische verleden van Marjolein weer aan bod gekomen. Goed natuurlijk maar we worden er wel een beetje moedeloos van dat we elke keer alles moeten herhalen en ons verdedigen. Dit gesprek heeft toch nog ruim 1 uur geduurd. In de auto terug worden we al gebeld door de Raadsvrouw. Ze wilde ons meteen laten weten dat zij een positief advies gaan uitbrengen naar MVJ. Ook bellen ze diezelfde middag naar Meiling om dit ook aan hen door te geven.

Donderdag 22 augustus gaat om 12:03 de telefoon van Marjolein. Het is een ge-blokkeert nummer en kan dus maar 1 ding betekenen. En inderdaad het is onze contactpersoon van Meiling. Hij belt en mag ons het Officiële voorstel doen. Het gaat om een kindje met een dubbele schisis (lip, gehemelte & kaak) en is ondervoed. Maar hiervan waren we al op de hoogte. Van de ondervoeding kon hij melden dat er een achterstand is in de groei en heeft een kleiner hoofdje. Maar na het sluiten van de lip zien ze dat het kindje qua groei vorderingen maakt. Ook kon hij melden dat het kindje speels en actief is. Over de schisis kon hij vertellen dat er met horen en zien geen problemen vermeld stonden in het medisch dossier. Marjolein spreekt af dat ze Meiling vandaag of een JA/NEE doorgeven of doorgeven wanneer wel, dat we eerst nog meer informatie willen verzamelen, enz. Dan belt Marjolein naar Dennis om het goede nieuws te vertellen.... Samen beslissen we om toch nog een gesprek aan te gaan met een arts die meer kan vertellen over een Schisis. Marjolein belt met het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven. Na enige moeite en uitleg geven lukt het om een afspraak diezelfde middag te krijgen bij dr. de Vries. Kort gesprekje gehad met hem maar eigenlijk niet veel nieuws meer gehoord, ons besluit stond vast. Volmondig ja naar ons contactpersoon van Meiling en hopen dat we dezelfde dag nog langs kunnen komen !

Het bericht van Meiling liet niet lang op zich wachten, rond 17:15 hoorden we dat we diezelfde avond om 20:15 het langverwachte dossier konden gaan halen. Dat werd dus toch nog even wachten, tijd gaat langzaaaaam op zo'n moment.  Stipt 20:15 stonden we op de stoep bij ons contactpersoon en we zagen het dossier al liggen op tafel. Willen jullie koffie ? Jaaa maar wel snel aub :-). En toen het grote moment, het openen van het dossier. Dat is een moment om nooit meer te vergeten, je ziet je kind voor de eerste keer en wat een prachtige foto ! Het is echt een menneke om op te vreten. En ja hoor, u mag instappen in de achtbaan en we laten nog wel weten wanneer u uit mag stappen. Dat is het gevoel waar we nu een beetje in zitten. Het besef is er maar moet nog wat indalen, we kunnen ons geluk in ieder geval niet op !

Hoe nu verder ? We weten in ieder geval dat we ergens in November / December richting China vliegen en voor de rest nog een bultje administratief werk te doen hebben. We houden jullie op de hoogte via ons blog !

Wij gaan ff genieten en gelukkig zijn, in ieder geval willen we jullie alvast bedanken voor alle steun en interesse in de afgelopen tijd ! Jullie zijn nog niet van ons af.

Liefs,
Dennis, Marjolein & Xian 

Voorzichtige blijheid

Zojuist onderstaand berichtje van stichting Meiling gekregen met een up-date over de storing in het systeem.

Beste families,

Bijna drie weken geleden meldden we u de storing van het systeem en vertraging bij de special need matching van CCCWA. Vandaag gelukkig beter nieuws: de shared list is sinds vorige week weer voorzichtig aangevuld met kinddossiers. We schrijven expres –voorzichtig- want er zitten nog steeds problemen in het systeem, maar we hebben er alle vertrouwen in dat China die stuk voor stuk gaat aanpakken.
Met 3 kinddossiers zijn we nu aan het werk; vertalen en aanvullende medische gegevens opvragen bij CCCWA. Het gaat zeker nog een paar weken duren voordat we een eerste voorstel kunnen doen, maar we zijn al heel tevreden dat we weer aan de slag kunnen.   

Namens het Chinateam,

Een kleine vooruitgang en voorzichtig mogen we weer een beetje blij zijn. 

Het is in ieder geval weer in beweging en hopelijk snel meer nieuws in de vorm van bijvoorbeeld een telefoontje :-)

Update van Stichting Meiling

Gisteren hebben we via de mail onderstaande update ontvangen van Stichting Meiling. 

Beste families,
In de laatste update van begin mei konden we nog 13 voorstellen melden, maar helaas is het daarna een stuk rustiger geworden. Dat komt volledig door de installering van een nieuwe werksysteem bij CCCWA (China Center for Children’s Welfare and Adoption ). Op 1 juni zou dat operationeel zijn, maar helaas hebben ze te kampen met behoorlijk wat opstart problemen. We hebben regelmatig contact gehad met de betreffende afdeling in China en CCCWA heeft zelfs een hotline geïnstalleerd voor alle vragen van vergunninghouders wereldwijd. Het belangrijkste probleem is de ’shared list’; die staat al ruim een maand stil op dit moment. Er komen geen kinddossiers bij en dus ligt de matching wereldwijd helemaal stil.

De administratie van CCCWA werkt wel gewoon door. Familie-dossiers worden ingelogd, vertaald en gecontroleerd. We hebben afgelopen maanden Letters of Approval  (LOA) en Travel Approvals (TA) binnengekregen voor flink wat families en deze mensen kunnen in juli en augustus op reis. Er zijn ook families bezig met het maken van hun China dossier en in totaal hebben we nu 16 families op onze special need wachtlijst. 

In samenwerking met vergunninghouders werkt de IT afdeling van CCCWA heel hard om alle problemen op te lossen; we weten niet hoe lang de storing nog gaat duren, maar we hebben er alle vertrouwen in dat de shared list binnenkort weer gaat werken. We informeren u z.s.m. wanneer er relevante ontwikkelingen zijn.

Tijdens de zomervakantie werkt het Chinateam door. Door de spreiding van de vakantieperiodes in Nederland wisselen we elkaar af met de schoolvakanties. Mail gerust één van de andere teamleden als uw vragen heeft over de procedure. Ook vinden we het prettig om in deze periode, als u deze nog niet heeft doorgegeven aan uw landencontactpersoon, uw mobiele telefoonnummer te weten.

Chinateam, Stichting Meiling 

Super fijn dat we op de hoogte gehouden over de stand van zaken. Meestal staat er iets in waar we toch een beetje blijer van worden. Daarom is het zo jammer om te moeten lezen dat door "technische problemen" het hele matching gebeuren op dit moment wereldwijd stil ligt en wij dus nog meer geduld moeten opbrengen. Maar het is niet anders... Nu maar hopen dat het snel wordt opgelost en we niet lang meer hoeven te wachten!!!!

Ik zie een ster

Onderstaand gedicht vond ik op een website, mooi en heel toepasselijk.

Ik zie een ster
en denk aan jou
mijn kind van ver

de nacht is donker
ik staar naar de maan
je lijkt wel lichtjaren
bij mij vandaan

de nacht is donker
ik wens je zoete dromen
en weet dat we heel snel
naar je toe zullen komen

de nacht is donker
soms maak ik me zorgen
lig ik wakker om jou
maar dan komt de morgen

weer een dag dichter bij jou.......

Fotoboekje

Op 5 juni 2013 krijgt Marjolein een berichtje op Facebook van Nienke Hau-Staals. Nienke is een nichtje van Dennis en woont op Mauritius. Net als velen leeft ook zij enorm met ons mee. Voor haar is het extra speciaal omdat, zoals ze zelf eens heeft gezegd, haar 2 zoontjes dadelijk niet de enige in de familie Staals zullen zijn met Chinees bloed.

Toen Marjolein even goed ging kijken, ook in haar mail, zag ze een waardebon van de Hema voor een gratis fotoboekje. Hoe lief is dat. 
En het toeval bestaat dat we, zodra we een telefoontje hebben gekregen en meer weten, een pakketje naar het weeshuis willen sturen met daarin o.a. een fotoboekje. Dus deze waardebon komt wel heel goed uit. THANKS lieve Nien!!
Met dit boekje willen we ons wondertje alvast kennis laten maken met de personen die dadelijk zijn/haar Papa & Mama gaan worden, waar hij/zij komt te wonen, wie zijn/haar Opa & Oma's, Oom, Tantes, Neefjes, Nichtjes gaan worden, enz. Dus we zijn maar alvast aan de slag gegaan. Het kan maar klaar zijn..... De meeste foto's zijn binnen. Dennis heeft al een stukje tekst geschreven in het Engels en dit wordt (door de vrouw van een collega van Marjolein) vertaald naar het Chinees. Marjolein is druk bezig om er een leuk boekje van te maken zodat ons wondertjes straks een goed beeld van zijn/haar nieuwe leven gaat krijgen....

Hoe het fotoboekje is geworden zullen we in ander berichtje laten zien.