De Koning van Valkenswaard

Ja ja, Valkenswaard heeft er een Koning bij. Donderdag 5 december hebben we onze oogappel ingeschreven en is nu officieel inwoner van Valkenswaard. Later die middag hebben we zijn BSN nummer gekregen.

Zelf natuurlijk ook even tekenen.

De volgende dag terug gegaan om zijn paspoort aan te vragen, nog wel even nieuwe pasfoto's moeten laten maken want die we hadden waren niet in orde ( zun kupke pastte niet in de matrix... ). Echt een fotomodel trouwens, foto's waren zo klaar. We laten Xian ook nog in het geboorteregister van Den Haag inschrijven. Zodat als hij het later nodig heeft het niet in China op hoeft te vragen. We gaan een dezer dagen de formulieren opsturen naar Den Haag en hopen dat binnen een paar maanden dit is geregeld.

We zijn alweer een paar daagjes thuis en wat is dat fijn zeg. Heerlijk de eigen omgeving, eigen bed, eigen douche en schoon water uit de kraan. Wat zijn we toch gezegend in Nederland. Met onze Xian gaat alles voorspoedig. Hij slaapt lekker in zijn eigen bedje en doet zelfs nu 's middags zijn dutje in zijn eigen bed. 
Elke dag merken we bij Xian dat hij zich steeds meer aan het wennen is bij en aan ons. Het badderen is elke avond een klein feestje. Lekker rustig in het water een beetje plonsen en kletsen in en op het water. Kan zich al prima even vermaken met de stapelbekers en duplo loge is ook al ontdekt, nog niet echt bouwen maar met de stenen rondlopen en in bakjes doen. We merken dat hij totaal geen geduld heeft. Je moet hem eens horen als iets hem niet lukt of als hij honger heeft en ziet dat wij bezig zijn om eten klaar te maken. Naast het woordje "Papa" kun je hem ook heel duidelijk horen zeggen "byebye" als hij flink aan het zwaaien is bij het weggaan. De vaatwasser is ook een leuke plek om lego of ander speel goed in op te bergen. 
Gisteren maar eens gekeken wat hij vindt van gewoon mee eten met de pot. Er stond macaroni op het menu en mijnheer vond het heerlijk. 2 bordjes leeg gegeten. In China zijn we er achter gekomen dat als hij zijn mond niet leeg heeft en we hem de volgende hap geven hij op een gegeven moment alles weer uitspuugt.  We hebben hem toen geleerd om te laten zien dat zijn mond leeg is. Nu is het dus de gewoonte als hij klaar is voor zijn volgende hap zijn mond te openen en tong uit te steken en uhhhh te roepen. Dit gaat steeds sneller, dus het weet wel raad met zijn eten.

hmmmm..... macaroni

We proberen  zo langzaam aan gaan zijn flessen melk afbouwen en hem laten wennen aan het "normale" eten. Van brood en toetjes moet hij even nog niets weten. Draait bij het zien gewoon zijn hoofd om. 
Voor de rest bestaat de dag nu voornamelijk aan lekker bezig zijn met hem, lekker spelen en elke dag een wandeling naar het centrum. 

spelen met Opa

Vandaag voor het eerst op visite geweest bij opa en oma. Ging super, al was hij nog wel wat onwennig in het begin. Wilde alleen bij ons zitten. In ons geval een goed teken, we willen namelijk dat hij eenkennig wordt. Na een tijdje werd hij wat losser en speelde hij gewoon net zoals thuis. Stukje van een koekje aannemen van Oma was de eerste keer best wel eng, maar later geen enkel probleem meer. Van Harrie de hond moest hij niet veel hebben, waarschijnlijk nog nooit een hond gezien dus dat is te begrijpen. Maar hij is wel nieuwsgierig naar Harrie: loopt er toch naar toe en gaat dan op een afstandje naar hem staan kijken.

Het opvoeden van de kleine baas is ondertussen volop begonnen. We zijn daar natuurlijk nog niet meteen mee begonnen in China. Het is allemaal al zo nieuw en verwarrend voor hem. Maar goed, nu we thuis zijn toch maar opgepakt. Hij is nogal van het gooien met spullen, veel met een bal gespeeld in het weeshuis, dus dat is iets wat we hem nu af aan het leren zijn. Het lijkt erop dat hij in ieder geval begrijpt wat we bedoelen als we hem corrigeren en hij snapt echt wel dat hij iets doet wat niet mag. Met regelmaat gebeurd het dat als hij iets gooit meteen naar Marjolein kijkt en dan snel gaat knuffelen. Dit zijn de eerste kleine stapjes van het nog lange proces. Dennis heeft altijd gezegd tegen Marjolein dat hij vast en zeker strenger zou zijn in de opvoeding, nou daar is hij op terug moeten komen. Probeer maar eens streng te blijven als zo'n hummeltje naar je lacht of met je wil knuffelen. Ach wat maakt het ook uit, ik zeg verwennen zo lang het nog kan ! Tot snel weer lieve mensen, tot weer een nieuw verhaaltje over onze Koning Xian.