Nieuwe stoere stappers.....

Alweer 4 weken samen met Koning Xian. Wat vliegt de tijd, terwijl het lijkt of hij altijd al bij ons is geweest. Het klopt gewoon....

We zijn nu ruim 2 weken thuis en het lukt al aardig een ritme te krijgen, onze kleine man gelukkig ook. Het wakker worden, ontbijten, slapen, avond eten, bad en naar bed proberen we zoveel mogelijk op dezelfde manier en tijdstip te doen zodat hij kan wennen en regelmaat krijgt op een dag.

Hooligan

Het slapen is op dit moment nog iets dat niet altijd goed gaat. We hebben gemerkt dat als Xian te veel prikkelingen op 1 dag krijgt hij dit niet goed kan verwerken. Vervelend is hij niet maar hij wordt dan 's nachts wakker. Aan het huilen horen we meestal of hij weer in slaap zal vallen (beetje jengelen) of dat hij over zijn toeren/in paniek is. Hij wil dan niet meer in zijn bedje slapen. We nemen hem mee in ons bed en slaapt weer verder. Hij wel, maar mama dan minder. Die moet opletten dat ze niet uit bed valt omdat de Koning zijn ruimte nodig heeft. De eerste keer dat dit gebeurde was (vorige week) van maandag op dinsdag. We waren die ochtend naar de huisarts geweest om kennis te laten maken en omdat we een verwijsbrief nodig hadden voor de adoptiescreening. Op de terugweg nog even boodschappen gedaan. Diezelfde middag moesten we dus naar het ziekenhuis voor deze screening en werd hij lichamelijk onderzocht en ook nog bloed geprikt bij hem. De tweede keer was afgelopen vrijdag op zaterdag. Die ochtend bij Marielle op bezoek geweest en boodschappen gedaan, die middag naar Henrie, Angelique geweest. Mama om een kopje koffie te drinken en Xian om te spelen met zijn grote neven Luc & Max. Het was zo gezellig en voor we het wisten zaten aan de macaroni. Daarna nog in bad, papfles en toen naar bed. 

Handtasje?

We beseffen dat hij tijdens zijn verblijf in het weeshuis bijna tot niet buiten is geweest en dat echt, maar dan ook echt alles nieuw voor hem is. Dus voorlopig gaan we het weer even rustig aandoen. Niet dat we nu alleen nog maar binnen blijven maar het weggaan willen beperken tot 1x per dag. Of in de ochtend iets afspreken of in de middag. En ook goed kijken wat we gaan doen. Wat voor ons heel normaal is, kan voor Xian heel veel impact hebben. De rest van de dag lekker thuis aanrommelen en lekker geniet van elkaar. Zijn middagdutjes zijn de laatste dagen ook erg kort. Vaak amper een uurtje. Dit terwijl hij omvalt van de slaap. Mama probeert als hij wakker wordt nog wel even om met hem rond te lopen, maar echt in slaap vallen doet hij niet. Hij is wel rustig maar kijkt je aan of een beetje om zich heen. 

slepen met de manden....

Het spelen gaat hem aardig goed af, hij kan een tijdje zichzelf best goed vermaken. Voor ons wel heel erg fijn. Het is echt een genot om naar hem te kijken als hij zo bezig is. Hij rommelt het liefst wat aan. De manden staan niet lang in de kast als hij in de kamer rondloopt. Hij wurmt net zolang tot hij ze eruit heeft en duwt of sleept ze de hele kamer door. Sommig cadeautjes zitten nog in de verpakking maar dat maakt hem niets uit om er niet mee te spelen. Hij haalt ze uit de ene mand en legt/gooit deze in een andere mand. Aan 2 cadeautjes zitten touwtjes aan, die hangt hij om zijn arm (net als een handtas???) en loopt zo de kamer rond. 1 ervan is best wel groot en het komt ook regelmatig voor dat hij te snel loopt en dan onderuit gaat. Na een "AU" te hebben geroepen staat hij op, hangt het weer aan zijn arm en loopt weer door. Dat "AU" roept hij niet van de pijn maar is standaard dat hij roept als hij valt of hij tegen iets aanloopt.

Hiep Hiep Hoera onder het Nibits eten

Als wij binnenkomen of we lopen een winkel met hem binnen dan roept hij "He". Zo grappig om te horen. En bij het weggaan zwaait hij uitbundig. tenminste als niemand hem aankijkt of hij het op commando moet doen bij vreemden. Ook staat hij regelmatig voor het raam (het liefst op zijn slaapkamer ivm het geweldige uitzicht) en zwaait dan ook naar alles en niets.

Qua eten is zijn voorkeursmenu uitgebreid met: Nibits, Mana's (gepofte, gekleurde rijst snoepjes) & Kip. Van de week weer geprobeerd hem een toetje te laten eten (kinderkwark aardbeien). Per ongeluk ging er een hapje naar binnen en hij riep "hmmmm" (roepen wij ook de hele tijd om hem aan het eten te krijgen). Dus zijn mond ging wagenwijd open bij de volgende hap. Alleen dat gezicht wat hij toen trok.....Hahaha, net of hij vergif aan het eten was. Dus toetjes voorlopig nog niet op de lijst van Xian. 

aan de wandel met z'n nieuwe stappers

Xian loopt al vanaf 11 maanden. Toen we hem kregen had hij wel schoenen aan. Maar geen goede stevige voor zijn voeten. In China hebben we wel schoenen gekocht, maar deze zijn hem nog te groot. En daar zijn maat opnemen vonden wij niet echt betrouwbaar. 

Al die tijd heeft hij zonder schoenen rond gelopen. Omdat we het belangrijk vinden dat voor zijn voeten en enkels zijn we vandaag maar met hem op pad gegaan om schoenen te kopen. Op advies zijn we naar Geenen Schoenen in Bergeijk gegaan. De verkoopster was al snel onder de indruk van Xian zijn charmes. Moet ook wel zeggen dat hij heel rustig was en goed meewerkte met het opmeten van zijn schoenmaat.. Toen moesten er nog leuke, stoere schoenen uitgezocht worden. Maar die mama in haar hoofd had zitten waren niet in de maat van Xian, jammer. Bij papa op schoot heeft hij een paar schoenen aan gehad. met een paar zooltjes erin (ivm zijn smalle voetjes) heeft hij mooie stoere, hogere schoenen aangekregen. Natuurlijk moest hij ermee gaan lopen. Dus Papa zet hem op de grond en..... hij bleef stokstijf staan. Geen beweging in te krijgen. Uiteindelijk is hij onder verleiding van een Pocky stokje gaan lopen. Eerst nog heel waggelend en stijfjes maar al snel ging het als vanouds. Maar meteen met mama de hele winkel verkend. Met een ballon in zijn handen en mooie, stoere schoenen aan zijn voeten liep Xian de winkel uit.... op weg naar het volgende avontuur!!!!

Tot snel.
Dennis, Marjolein & Xian