Knijpfruit, Worstebroodjes & Taco's

Hmmmm.....

We hadden het vorige bericht nog niet live staan of we moesten al een rectificatie plaatsen. Zo vertelde we dat hij de laatste dagen nauwelijks 1 uurtje sliep in de middag en die zelfde middag sliep Koning Xian 2 uur en 15 minuten. Ook vertelde we dat hij nog niet veel met de pot mee eet. Nou die middag heeft mijnheer knijpfruit ontdekt en at hij die avond mee met de pot.... boontjes en kipfilet en alles was Hmmmmmmmm!! Het kon niet snel genoeg naar binnen. 

We kunnen ook weer een paar dingen toevoegen aan het lijst "to eat" van kleine koning Xian: boterhammenworst (liefst uit de hand), knijpfruit, boontjes, kipfilet, suikerbrood, worstenbroodje & doperwten. We dachten ook boterham met chocolade pasta te kunnen toevoegen aan zijn lijstje. Hij pakte het namelijk aan, stak het in zijn mond en riep "Hmmmmmm".... Maar helaas tufte hij het na 15 seconde weer uit. Dus nog even niet op de lijst.

Van lange vingers kan hij ook heerlijk smullen. Dan wel zonder slagroom!! Terwijl Xian aan het smullen was van zijn lange vinger kregen mama en papa appeltaart met slagroom. Papa wilde eens kijken of Xian ook slagroom lekker zou vinden en doopte de lange vinger in de slagroom. Hij pakte het aan en wilde hem verder opeten.... tot hij iets vreemds zag op zijn lange vinger. Mond ging dicht en hij stak zijn lange vinger richting mama. Mama at de slagroom eraf en gaf hem terug. Toen was het weer goed en hij smulde weer lekker de lange vinger verder op.

En we kunnen ook al wel vaststellen dat de Italiaanse keuken zijn favoriet is. Mama is hier heel blij mee... dus we zullen vaak Pasta/spaghetti eten. Al een paar keer hebben we dit gegeten sinds we thuis zijn. En hoe we het ook klaar maken, wel of geen gehakt, wel of geen groenten erin, champignons of het Pasta is of Spaghetti (zelfs met basilicum).... het maakt Koning Xian niets uit. Als hij het in de gaten krijgt dan gaan die armen de lucht in, begint te lachen en gaan helemaal uit z'n dak. En het kan hem dan ook niet snel genoeg naar binnen gewerkt worden, laat hij dan heel duidelijk merken, hij trekt de lepel gewoon naar zich toe. 

Taco schelpje opsmikkelen

Waar hij ook van heeft zitten smullen zijn Taco's. Niet helemaal in de juiste volgorde of hoe je het eigenlijk hoort te eten maar je hoort ons niet klagen. Eerst even de vulling geproefd wat door de Koning als lekker werd bevonden en toen zijn bord leeg was ging de taco schelp ook op gegeten...... tot de laatste kruimel.

Iets (nieuws) van de laatste dagen is: wanneer we vragen of zijn mond leeg is voor de volgende hap. Je ziet hem snel het eten in zijn wangen proppen (terwijl hij nog aan het kauwen is) en doet zijn mond open, tong naar buiten en Ah roepen ten teken dat zijn mond leeg is. Maar je ziet duidelijk het eten nog zitten in zijn wangen. Hij denkt zo sneller eten binnen te krijgen, maar daar trappen papa en mama (nog) niet in. 

Dinsdag 24 december is er een verpleegkundige vanuit de Zuidzorg (consultatie bureau Valkenswaard) bij ons bezoek gekomen. Ze wilde kennis komen maken en uitleggen wat zij doen. Eerst heeft ze allerlei informatie uit het dossier van Xian over genomen. Alles op papier, want een laptop kennen ze nog niet (lekker ouderwets) opgeschreven zoals zijn lengte, gewicht, hoofdomtrek van Xian sinds zijn geboorte. Ook heeft ze in het inentingen boekje overgenomen welke inentingen Xian heeft gehad. Hij heeft een inentingen boekje en het zal wel kloppen allemaal maar Dokter Tjon a Ten heeft dit laten onderzoeken in het bloed (welke antistoffen er aanwezig zijn). Het gesprekje duurde niet erg lang en ze vroeg of we een vervolg afspraak wilde. We doen dit wel om zo toch zijn lengte en gewicht in de gaten kunnen houden maar voornamelijk dat hij zijn inentingen krijgt maar verder niets. Dit hebben we ook eerlijk tegen haar gezegd. 
We hopen in het nieuwe jaar naar het Schisis team in Nijmegen te mogen voor verdere behandeling (dokter Tjon A Ten zorgt voor de doorverwijzing). Dit zal al genoeg impact hebben op de kleine man. 

We zijn hierop voorbereidend ook al bezig om van zijn mond en tanden als iets heel normaals te maken. Zijn mond en vooral zijn bovenlip (waar de schisis is geopereerd) zijn "not done" bij hem. We hebben de indruk dat de schisis en de operatie een grote impact bij Xian hebben achtergelaten dan wij dachten. Het was tot een paar dagen geleden dan ook verboden terrein en we mochten er vooral niet aankomen en inkijken. Marjolein is nu spelenderwijs met hem bezig om zijn lipje aan te raken en om in zijn mond te kijken en voelen. Hij mag eerst de lippen en tanden voelen en aanraken van mama. Vervolgens vraagt Mama of ze ook de tanden van Xian te laten zien en om zijn mondje open te doen. Hij laat dit steeds meer en meer toe. 

Bumba kijken is leuk :-)

En mama heeft zelfs al een keer aan zijn tanden mogen voelen. Mama zegt dan ook de hele tijd "ohhh, mooie tanden". Er zal de komende jaren nog vaak in zijn mond gekeken worden en er zullen ook nog verschillende operaties gaan volgen. Dus door nu spelenderwijs hem te laten wennen, hopen we dat het straks als er "vreemde" in zijn mond gaan zitten het dan niet zo'n probleem meer zal zijn. 

's avonds voor het naar bed gaan mag hij even TV kijken. Bumba is nu zijn grote favoriet. Hij kan er best geconcentreerd naar kijken. Meestal liggend op je schoot maar soms ook staand voor de TV. Hij begint steeds meer te reageren op Bumba: Klappen en zwaaien doet hij vrolijk mee..... als de andere al klaar zijn. Bij de muziek danst hij soms mee, wij rekenen meedeinen als dansen :-). Maar ook met het liedje "klap eens in de handen" weet hij al mee te doen. Vooral het klappen, handen op het hoofd en meedeinen van links naar rechts doet hij vrolijk mee.

Op elke vinger een Nibbit

Onze eerste kerst is er eentje om nooit meer te vergeten. Met ons drietjes hebben we een super relaxte kerst gehad. Op 1e kerstdag mochten we van Koning Xian zelfs uitslapen tot 8:30 uur. Bij Oma Riet in de ochtend een kopje koffie gedronken en lekker gekletst. De rest van de dag zijn we thuis gebleven in onze huispakken en wat aangerommeld. Vooral met de kleine man bezig zijn. 's avond lekker gegeten en gedronken (papa en mama een wijntje en Xian Ranja). 2e Kerstdag met ons drieën lekker lang ontbeten. Nou ja, Xian had het na een half uur aan tafel wel gezien en wilde lekker gaan spelen. In de middag gezellig bij Opa en Oma doorgebracht. Ze hadden allemaal lekkere dingen gehaald en van sommige dingen heeft Xian ook lekker meegegeten (worstenbroodje vond hij super lekker). Van de rest wat op tafel stond is hij afgebleven. Hij heeft van Opa lekker Nibbit chips gekregen in een bakje. Papa deed ze om de vingers van Xian en hij vond het maar raar. Maar toen hij in de gaten kreeg dat je het kon eten........hmmmmmm!!!!

Nog een paar dagen en dan is 2013 voorbij. Het is een jaar geweest waarin veel is gebeurd. Gebeurtenissen die als een totale verrassing kwamen en ons diep hebben geraakt in welke vorm dan ook. Maar ook de sterren (oude en nieuwe) in de hemel die altijd in ons hart blijven en die we nooit zullen vergeten. Sterren die we afgelopen jaar graag om ons heen hadden gehad om onze grootste wens in vervulling te zien gaan. Sterren waarvan we ze zeker over gaan vertellen aan onze Koning en foto's zullen laten zien. 

Maar de belangrijkste gebeurtenis voor ons was en is onze ontmoeting met onze zoon Xian Zhang Staals. Onze grootse wens is in vervulling gegaan en een prachtig mannetje is in ons leven gekomen waarvan we nu al heel veel plezier aan en met beleven. We gaan de komende jaren mooie herinneringen maken. 

Boekje lezen, nieuwe hobby

De eerste blauwe plekken

We willen iedereen nogmaals bedanken voor alle steun en medeleven in elke vorm, super, super bedanken. We zullen dit nooit vergeten, het meeste staat op papier (reacties op Facebook, dit blog, het andere blog, kaarten, brieven enz. wat we gaan bewaren en verwerken in een boek voor Xian zodat hij dit later allemaal terug kan lezen. 

Verder rest ons iedereen al het goeds, kracht, geluk en liefde toe te wensen voor het nieuwe jaar.

Lieve groeten,
Dennis, Marjolein & Xian Staals
                  XXX

Nieuwe stoere stappers.....

Alweer 4 weken samen met Koning Xian. Wat vliegt de tijd, terwijl het lijkt of hij altijd al bij ons is geweest. Het klopt gewoon....

We zijn nu ruim 2 weken thuis en het lukt al aardig een ritme te krijgen, onze kleine man gelukkig ook. Het wakker worden, ontbijten, slapen, avond eten, bad en naar bed proberen we zoveel mogelijk op dezelfde manier en tijdstip te doen zodat hij kan wennen en regelmaat krijgt op een dag.

Hooligan

Het slapen is op dit moment nog iets dat niet altijd goed gaat. We hebben gemerkt dat als Xian te veel prikkelingen op 1 dag krijgt hij dit niet goed kan verwerken. Vervelend is hij niet maar hij wordt dan 's nachts wakker. Aan het huilen horen we meestal of hij weer in slaap zal vallen (beetje jengelen) of dat hij over zijn toeren/in paniek is. Hij wil dan niet meer in zijn bedje slapen. We nemen hem mee in ons bed en slaapt weer verder. Hij wel, maar mama dan minder. Die moet opletten dat ze niet uit bed valt omdat de Koning zijn ruimte nodig heeft. De eerste keer dat dit gebeurde was (vorige week) van maandag op dinsdag. We waren die ochtend naar de huisarts geweest om kennis te laten maken en omdat we een verwijsbrief nodig hadden voor de adoptiescreening. Op de terugweg nog even boodschappen gedaan. Diezelfde middag moesten we dus naar het ziekenhuis voor deze screening en werd hij lichamelijk onderzocht en ook nog bloed geprikt bij hem. De tweede keer was afgelopen vrijdag op zaterdag. Die ochtend bij Marielle op bezoek geweest en boodschappen gedaan, die middag naar Henrie, Angelique geweest. Mama om een kopje koffie te drinken en Xian om te spelen met zijn grote neven Luc & Max. Het was zo gezellig en voor we het wisten zaten aan de macaroni. Daarna nog in bad, papfles en toen naar bed. 

Handtasje?

We beseffen dat hij tijdens zijn verblijf in het weeshuis bijna tot niet buiten is geweest en dat echt, maar dan ook echt alles nieuw voor hem is. Dus voorlopig gaan we het weer even rustig aandoen. Niet dat we nu alleen nog maar binnen blijven maar het weggaan willen beperken tot 1x per dag. Of in de ochtend iets afspreken of in de middag. En ook goed kijken wat we gaan doen. Wat voor ons heel normaal is, kan voor Xian heel veel impact hebben. De rest van de dag lekker thuis aanrommelen en lekker geniet van elkaar. Zijn middagdutjes zijn de laatste dagen ook erg kort. Vaak amper een uurtje. Dit terwijl hij omvalt van de slaap. Mama probeert als hij wakker wordt nog wel even om met hem rond te lopen, maar echt in slaap vallen doet hij niet. Hij is wel rustig maar kijkt je aan of een beetje om zich heen. 

slepen met de manden....

Het spelen gaat hem aardig goed af, hij kan een tijdje zichzelf best goed vermaken. Voor ons wel heel erg fijn. Het is echt een genot om naar hem te kijken als hij zo bezig is. Hij rommelt het liefst wat aan. De manden staan niet lang in de kast als hij in de kamer rondloopt. Hij wurmt net zolang tot hij ze eruit heeft en duwt of sleept ze de hele kamer door. Sommig cadeautjes zitten nog in de verpakking maar dat maakt hem niets uit om er niet mee te spelen. Hij haalt ze uit de ene mand en legt/gooit deze in een andere mand. Aan 2 cadeautjes zitten touwtjes aan, die hangt hij om zijn arm (net als een handtas???) en loopt zo de kamer rond. 1 ervan is best wel groot en het komt ook regelmatig voor dat hij te snel loopt en dan onderuit gaat. Na een "AU" te hebben geroepen staat hij op, hangt het weer aan zijn arm en loopt weer door. Dat "AU" roept hij niet van de pijn maar is standaard dat hij roept als hij valt of hij tegen iets aanloopt.

Hiep Hiep Hoera onder het Nibits eten

Als wij binnenkomen of we lopen een winkel met hem binnen dan roept hij "He". Zo grappig om te horen. En bij het weggaan zwaait hij uitbundig. tenminste als niemand hem aankijkt of hij het op commando moet doen bij vreemden. Ook staat hij regelmatig voor het raam (het liefst op zijn slaapkamer ivm het geweldige uitzicht) en zwaait dan ook naar alles en niets.

Qua eten is zijn voorkeursmenu uitgebreid met: Nibits, Mana's (gepofte, gekleurde rijst snoepjes) & Kip. Van de week weer geprobeerd hem een toetje te laten eten (kinderkwark aardbeien). Per ongeluk ging er een hapje naar binnen en hij riep "hmmmm" (roepen wij ook de hele tijd om hem aan het eten te krijgen). Dus zijn mond ging wagenwijd open bij de volgende hap. Alleen dat gezicht wat hij toen trok.....Hahaha, net of hij vergif aan het eten was. Dus toetjes voorlopig nog niet op de lijst van Xian. 

aan de wandel met z'n nieuwe stappers

Xian loopt al vanaf 11 maanden. Toen we hem kregen had hij wel schoenen aan. Maar geen goede stevige voor zijn voeten. In China hebben we wel schoenen gekocht, maar deze zijn hem nog te groot. En daar zijn maat opnemen vonden wij niet echt betrouwbaar. 

Al die tijd heeft hij zonder schoenen rond gelopen. Omdat we het belangrijk vinden dat voor zijn voeten en enkels zijn we vandaag maar met hem op pad gegaan om schoenen te kopen. Op advies zijn we naar Geenen Schoenen in Bergeijk gegaan. De verkoopster was al snel onder de indruk van Xian zijn charmes. Moet ook wel zeggen dat hij heel rustig was en goed meewerkte met het opmeten van zijn schoenmaat.. Toen moesten er nog leuke, stoere schoenen uitgezocht worden. Maar die mama in haar hoofd had zitten waren niet in de maat van Xian, jammer. Bij papa op schoot heeft hij een paar schoenen aan gehad. met een paar zooltjes erin (ivm zijn smalle voetjes) heeft hij mooie stoere, hogere schoenen aangekregen. Natuurlijk moest hij ermee gaan lopen. Dus Papa zet hem op de grond en..... hij bleef stokstijf staan. Geen beweging in te krijgen. Uiteindelijk is hij onder verleiding van een Pocky stokje gaan lopen. Eerst nog heel waggelend en stijfjes maar al snel ging het als vanouds. Maar meteen met mama de hele winkel verkend. Met een ballon in zijn handen en mooie, stoere schoenen aan zijn voeten liep Xian de winkel uit.... op weg naar het volgende avontuur!!!!

Tot snel.
Dennis, Marjolein & Xian

Pyamapapje

We zijn nu ruim 1 week thuis met ons drietjes en proberen een ritme te vinden voor en met onze kleine man. Het mooiste moment van de dag is het wakker worden. De koning geeft duidelijk aan als hij klaar is met slapen en eruit wil. We gaan hem dan halen en hij zit dan al in zijn bedje. Als hij je ziet aankomen komt er een lach van oor tot oor op zijn gezicht en hij strekt zijn armen naar je uit en zodra je hem optilt komt hij lekker tegen je aan liggen. We nemen hem dan mee naar onze slaapkamer en hij blijft dan nog lekker even op je buikje liggen kroelen en knuffelen. Meestal eerst even bij mama en dan ook nog even bij papa. Wanneer we hem gaan halen nemen we ook meteen een billendoekje mee. Niet voor hem maar voor ons. Hij is nog steeds verkouden en tijdens het kroelen en knuffelen smeert hij zijn neus en mond aan ons af. We zijn soms helemaal nat van zijn snot en zever!! Maar ach, even billendoekje erover en we zijn weer "zwitsal-fris". Al die snot en zever kunnen niet op tegen een heerlijk knuffel en kroelochtendje :-)

Zo goed als het "met de pot mee eten" in China ging, zo slecht gaat dit thuis. Het is tot nu toe nog maar 1 keer gelukt om hem te laten mee eten. We blijven het elke keer proberen maar niets moet. Het lijkt meer op "wat een boer niet kent, dat vreet hij niet". Als we hem een hap lepel richting zijn mond brengen en hij ziet wat er op ligt gaan die lippen stijf op elkaar en draait hij gewoon zijn hoofd weg. We laten zijn lepel op zijn bordje voor hem staan en kijken wat hij vervolgens gaat doen. Meestal duwt hij het bordje weg. Heel soms pakt hij wel iets in zijn handje maar als hij het eens goed bekijkt gooit hij het op tafel of soms wel eens op de grond. We dringen dan verder ook niet aan en maken gewoon een papfles voor hem klaar. Deze is in een mum van tijd opgeslurpt!!! Het enige dat hij wel eet is: Macaroni, chocoladevlokken, Kellogg's Honey loops, kaas kroepoek & Hamkaas Chips.

Kroepoek maaltijdje

Maandag toch maar eens geprobeerd om hem een bordje "Pyamapapje" te geven. Niet in de ochtend met zijn pyama aan zoals het doet denken maar als middageten in zijn gewone kleren. Pyamapapje klaar gemaakt volgens de beschrijving, het in een bordje gedaan, Xian in de kinderstoel gezet, slabber om en we waren er klaar voor. Nou, Xian dacht er dus anders over.....Pap eten met een lepel van een bordje? Nee, hoor!!! Lippen weer stijf opelkaar en hoofd wegdraaien. Alles maar in een fles gedaan, Xian bij mama op schoot en....... Mond ging open, armen uitgestrekt naar de fles en heerlijk de fles en mama d'r handen stevig vasthoudend (stel je toch eens voor dat mama die fles uit mijn mond haalt?!?!?) de pyamapap opgesmikkeld. Op het gemakje en hij heeft er langer over gedaan omdat het toch dikker is dan zijn gewone melk!!!

Maandag 9 december stond er een bezoekje aan het ziekenhuis gepland bij Dr. Tjon A Ten (kinderarts in het MMC, Veldhoven). Hij zou de adoptiescreening bij Xian gaan doen. Maar Xian moest eerst ingeschreven worden. Daarna.... Op naar dr. Tjon. Gelukkig waren we snel aan de beurt. Na zijn medisch dossier en inentingen te hebben door genomen (we hadden uit voorzorg maar heel de map meegenomen) mocht de koning uitgekleed worden en werd hij onderzocht. 

In de mond kijken is niet leuk!!!

Xian liet het allemaal goed toe en keek met grote ogen naar alles wat dr. Tjon deed. Alleen toen dr. Tjon in zijn mond wilde kijken naar zijn schisis was het klaar wat Xian betrof. Maar ja, wij mogen ook niet in zijn mondje kijken. Dr. Tjon vond Xian een vrolijk, gezond en energiek mannetje en kon zo niets vreemds aan hem ontdekken. Vervolgens kregen we formulieren en potjes en plaszakjes mee. In de komende dagen moeten we zijn plas en poep opvangen. Hele instructie erbij gekregen hoe op te vangen. Zal nog een hele klus worden en dan moet de poep binnen 1 uur in het ziekenhuis zijn en zijn plas binnen 3/4 uur. We hebben maar 1 formulier meegekregen dus alles moet ook nog te gelijk worden ingeleverd!!! Misschien toch maar apart inleveren en vragen of ze van het formulier een kopie kunnen maken. Ook moest er bloed geprikt worden en hebben dit maar meteen gedaan, we zijn toch! Dennis gaf aan liever er niet bij te willen zijn. Maar toen bleek dat er toch best veel afgenomen moest worden en we Xian zoveel mogelijk moesten afleiden is hij toch maar meegegaan. Eenmaal binnen moest Marjolein in de stoel gaan zitten met Xian op schoot. Gelukkig hoefde niet al zijn kleren uit maar was zijn mouw opstropen voldoende. Eerst even een ader zoeken en toen werd de band omgedaan. Xian zat alles met grote ogen te volgen tot het moment dat de naald werd gezet. Toen was het even huilen. Maar papa toverde meteen het trommeltje met zijn melkkoekbolletjes tevoorschijn en het huilen stopte. Onder het genot van een paar lekkere bolletjes zijn er zonder problemen 5 a 6 buisjes bloed afgenomen. En van de pleister die nadien geplakt werd was Xian diep van onder de indruk. Thuis heeft hij nog veel naar de pleister gekeken maar schreeuwde moord en brand toen hij er af moest!!!

Vet cool die pleister

De laatste dagen gebeurd het regelmatig(zonder een verklaarbare reden; vallen, poepluier, honger hebben, tanden krijgen) dat Xian even niet meer zelf spelen, op de grond wil zitten, staan of lopen. Hij wordt dan een beetje hangerig en drammerig. Zo is hij lekker zelf aan het aanrommelen/spelen en zo is alles fout. Hij gaat dan op de grond zitten steekt zijn armen de lucht in en gaat een beetje zeurderig huilen. Wanneer je hem dan niet snel genoeg oppakt wordt het zeurderig huilen omgezet in schreeuwen. Als je hem dan oppakt dan is het goed, tenminste als je zelf blijft staan en het liefst voor het raam. En dan is dit niet binnen 5 minuten over. Gewoon lekker bij mama op de armen een beetje naar buiten kijken. Heel toevallig las ik het laatste verhaal van Liselore (zij hebben ook een zoontje geadopteerd, die 3 dagen ouder is dan Xian) waarin ze een vergelijkbaar verhaal schreef over hun zoontje en wat wij op dit moment meemaken met Xian.

Ze vertelde dat ze contact heeft gezocht met Stichting Meiling om te vragen hoe ze hier mee om moeten gaan. Gelukkig was hiervoor een simpel antwoord wat wij op ons en op Xian zijn gedrag kunnen betrekken: "de eerste maanden van zijn leventje heeft hij veel aandacht en warmte gemist. Hij begint ons te vertrouwen en zich aan ons te hechten. Heel normaal gedrag bij kinderen die zijn geadopteerd. Dus voor ons alleen maar een goed teken dat hij ons zijn echte behoefte durft te laten zien en om aandacht te vragen. 

thanks.... Liselore voor je herkenbare verhaal en uitleg!!! Wij kunnen hier zeker iets mee :-)

En als je dit toetje ziet..... ach, dan pakken we hem toch lekker op, houden hem dicht tegen ons aan en kijken lekker naar buiten!!! Ons hoor je dan niet klagen :-)

Lekker toetje.....

De Koning van Valkenswaard

Ja ja, Valkenswaard heeft er een Koning bij. Donderdag 5 december hebben we onze oogappel ingeschreven en is nu officieel inwoner van Valkenswaard. Later die middag hebben we zijn BSN nummer gekregen.

Zelf natuurlijk ook even tekenen.

De volgende dag terug gegaan om zijn paspoort aan te vragen, nog wel even nieuwe pasfoto's moeten laten maken want die we hadden waren niet in orde ( zun kupke pastte niet in de matrix... ). Echt een fotomodel trouwens, foto's waren zo klaar. We laten Xian ook nog in het geboorteregister van Den Haag inschrijven. Zodat als hij het later nodig heeft het niet in China op hoeft te vragen. We gaan een dezer dagen de formulieren opsturen naar Den Haag en hopen dat binnen een paar maanden dit is geregeld.

We zijn alweer een paar daagjes thuis en wat is dat fijn zeg. Heerlijk de eigen omgeving, eigen bed, eigen douche en schoon water uit de kraan. Wat zijn we toch gezegend in Nederland. Met onze Xian gaat alles voorspoedig. Hij slaapt lekker in zijn eigen bedje en doet zelfs nu 's middags zijn dutje in zijn eigen bed. 
Elke dag merken we bij Xian dat hij zich steeds meer aan het wennen is bij en aan ons. Het badderen is elke avond een klein feestje. Lekker rustig in het water een beetje plonsen en kletsen in en op het water. Kan zich al prima even vermaken met de stapelbekers en duplo loge is ook al ontdekt, nog niet echt bouwen maar met de stenen rondlopen en in bakjes doen. We merken dat hij totaal geen geduld heeft. Je moet hem eens horen als iets hem niet lukt of als hij honger heeft en ziet dat wij bezig zijn om eten klaar te maken. Naast het woordje "Papa" kun je hem ook heel duidelijk horen zeggen "byebye" als hij flink aan het zwaaien is bij het weggaan. De vaatwasser is ook een leuke plek om lego of ander speel goed in op te bergen. 
Gisteren maar eens gekeken wat hij vindt van gewoon mee eten met de pot. Er stond macaroni op het menu en mijnheer vond het heerlijk. 2 bordjes leeg gegeten. In China zijn we er achter gekomen dat als hij zijn mond niet leeg heeft en we hem de volgende hap geven hij op een gegeven moment alles weer uitspuugt.  We hebben hem toen geleerd om te laten zien dat zijn mond leeg is. Nu is het dus de gewoonte als hij klaar is voor zijn volgende hap zijn mond te openen en tong uit te steken en uhhhh te roepen. Dit gaat steeds sneller, dus het weet wel raad met zijn eten.

hmmmm..... macaroni

We proberen  zo langzaam aan gaan zijn flessen melk afbouwen en hem laten wennen aan het "normale" eten. Van brood en toetjes moet hij even nog niets weten. Draait bij het zien gewoon zijn hoofd om. 
Voor de rest bestaat de dag nu voornamelijk aan lekker bezig zijn met hem, lekker spelen en elke dag een wandeling naar het centrum. 

spelen met Opa

Vandaag voor het eerst op visite geweest bij opa en oma. Ging super, al was hij nog wel wat onwennig in het begin. Wilde alleen bij ons zitten. In ons geval een goed teken, we willen namelijk dat hij eenkennig wordt. Na een tijdje werd hij wat losser en speelde hij gewoon net zoals thuis. Stukje van een koekje aannemen van Oma was de eerste keer best wel eng, maar later geen enkel probleem meer. Van Harrie de hond moest hij niet veel hebben, waarschijnlijk nog nooit een hond gezien dus dat is te begrijpen. Maar hij is wel nieuwsgierig naar Harrie: loopt er toch naar toe en gaat dan op een afstandje naar hem staan kijken.

Het opvoeden van de kleine baas is ondertussen volop begonnen. We zijn daar natuurlijk nog niet meteen mee begonnen in China. Het is allemaal al zo nieuw en verwarrend voor hem. Maar goed, nu we thuis zijn toch maar opgepakt. Hij is nogal van het gooien met spullen, veel met een bal gespeeld in het weeshuis, dus dat is iets wat we hem nu af aan het leren zijn. Het lijkt erop dat hij in ieder geval begrijpt wat we bedoelen als we hem corrigeren en hij snapt echt wel dat hij iets doet wat niet mag. Met regelmaat gebeurd het dat als hij iets gooit meteen naar Marjolein kijkt en dan snel gaat knuffelen. Dit zijn de eerste kleine stapjes van het nog lange proces. Dennis heeft altijd gezegd tegen Marjolein dat hij vast en zeker strenger zou zijn in de opvoeding, nou daar is hij op terug moeten komen. Probeer maar eens streng te blijven als zo'n hummeltje naar je lacht of met je wil knuffelen. Ach wat maakt het ook uit, ik zeg verwennen zo lang het nog kan ! Tot snel weer lieve mensen, tot weer een nieuw verhaaltje over onze Koning Xian.