Aan alles komt een einde.... Laatste blogbericht

Sinds 5 mei is Marjolein meer gaan werken. Ze werkt nu 3 dagen, op de maandagen, dinsdagen en donderdagen. Een grote verandering voor ons allemaal en het heeft zo zijn tijd nodig om er aan te wennen en ermee om te gaan. Wat voor ons (Dennis & Marjolein) zo van vanzelfsprekend was, zo moeten we nu meer plannen, voorbereiden en afstemmen. Met af en toe iets vergeten klaar te leggen, mee te nemen of door te geven redden we het aardig en begint er een klein beetje ritme in te komen bij ons en onze kleine man. We zijn een paar weken voor dat Marjolein weer moest gaan werken al begonnen met Xian hierop voor te bereiden met wen-uurtjes. Zo ging hij een uurtje alleen naar Opa & Oma of naar Marielle (zij zouden namelijk ook op Xian gaan passen als Marjolein zou gaan werken), daaropvolgend het middagslaapje bij Marielle proberen (1e keer was Marjolein erbij met het naar bed brengen er eruit halen), ook kwam Opa een ochtendje meelopen bij ons thuis (uit bed halen, aankleden, eten, drinken, enz.). En op het laatst een keer een hele dag wennen bij Marielle. De eerste keer weggaan en hem achterlaten was voor Marjolein wel even slikken. Maar na vele kussen en knuffels had Xian er genoeg van en ging gewoon met de auto's spelen. Marjolein nog een allerlaatste keer dag zeggen maar hij keek niet op of om. Wel fijn dat hij er geen drama van maakte en het allemaal wel prima vond. Natuurlijk moest Marjolein regelmatig (via de What's app) vragen hoe het met hem gaat maar werd vaak ook op de hoogte gehouden met foto's die werden gestuurd wat hij aan het doen was. En als je of thuis komt of hem gaat ophalen dan krijg je een lachende Xian op je afgerend die je dan even snel een knuffel komt geven om vervolgens weer weg te rennen om verder te spelen met waar hij mee bezig was. Het is voor Marjolein en Dennis een fijne gedachte dat ze zich geen zorgen hoeven te maken als ze aan het werken zijn. Hij wordt als een koning behandeld en komt niets te kort. 


Sinds Xian in Nederland is zijn we tot de ontdekking gekomen dat hij eczeem heeft. We merkte al dat hij een hele droge huid heeft en op een gegeven moment kreeg hij ook plekken op zijn rug, in zijn knieholtes en in de plooi van zijn enkels. De plekken waren ruw, lagen op de huid en waren rood. De Consultatie arts en huisarts dachten in eerste instantie aan een schimmel infectie. De voorgeschreven zalf haalde het vurige er vrij snel af maar na een tijdje kwam dit weer terug. We kregen ook witte vaseline voorgeschreven die we vaak mochten gebruiken. Dit alles hielp in het begin maar eventjes maar de plekken kwamen net zo hard terug. Dus maar weer naar de huisarts. Gelukkig stuurde de huisarts ons door naar de dermatoloog. Op  woensdag 23 april konden terecht bij dr. Smits, dermatoloog in het MMC te Veldhoven. Hij zei vrij snel dat Xian een extreem droge huid heeft wat kan leiden tot eczeem. Hij adviseerde ons om hem niet meer met zeep te wassen en hem niet dagelijks in bad of douche moesten doen (hier waren we al snel mee gestopt toen we zijn droge huid opmerkte). Het beste was wat olie in het water te doen. En we moesten hem voortaan elke dag insmeren met Cetomacrogolzalf. Hij schreef ons een kilo pot voor (wow, behoorlijk grote pot) en elke avond voor het slapengaan smeren/masseren we hem in van top tot teen. Hij is dan zo glad als een aal :-). Voor de plekken kregen we hormoonzalf voor geschreven die we 5 dagen achter elkaar moeten gebruiken en dan 2 dagen stoppen. Zodra de plekken weg zijn kunnen we met de hormoon zalf stoppen. En mochten ze terug komen of nieuwe plekjes ontstaan dan weer even gebruiken tot ze weg zijn. Dr. Smits verzekerde ons dat als we hem echt elke dag in zouden smeren met de zalf uit de grote pot zijn eczeem dan ook zou verdwijnen en we het voor konden blijven. En hij blijkt gelijk te hebben. Nu na een aantal weken hem te hebben ingesmeerd is zijn huid lekker zacht en niet zo droog meer. De eczeem plekken zijn verdwenen. En Xian, die vindt het heerlijk dat hij elke dag een massage van mama of papa krijgt, maar het belangrijkste......hij heeft geen jeuk meer!

Gekleurde handjes

Moederdag zou eraan komen. De eerste voor Xian en voor Marjolein. Natuurlijk moest er voor de Oma's iets gemaakt worden door Xian. Bij de Xenos mooie kandelaars (met sterren)en bij de blokker verf en kwasten gekocht, konden we thuis direct aan de slag. Xian werd uit gekleed (op zijn romper na) en een veel te grote Cars schilder schort aan getrokken. 

Echte Xian's!!!

Alles uit gepakt en klaar gezet en onze koning kon aan de gang om te laten zien of hij enige "Vincent van Gogh-kwaliteiten" in huis heeft. 
Druk babbelend en af en toe naar buiten kijkend, wijzend en "Vogol" roepend heeft hij 2 mooie kunstwerken afgeleverd. Niet alleen de kandelaars waren voorzien van mooie, vrolijke kleuren... zo ook zijn handen en wangen. Maar ach, wie kan er nu zeggen om een echte "Xian" in huis te hebben staan ;-)

Op Moederdag zelf mocht Marjolein van Dennis en Xian tot 08:15 uur uitslapen. Toen ging de slaapkamerdeur open en kwam Xian met een opgerold papier met een mooie strik eromheen op Marjolein afgelopen. Gevolgd door Dennis met dienblad waarop een heerlijk ontbijt stond met een vaasje bloemen en een cadeautje. Marjolein ging meteen rechtop zitten om het papiertje open te maken wat Xian in zijn handen had. Daar kwam een prachtige tekening met daarop de handjes en voetjes van Xian met de woorden "Voor de allerliefste Mama, Hartelijk gefeliciteerd met je eerste Moederdag. Xxx Xian". Nou dan smelt je toch helemaal weg. Samen met Xian heeft Marjolein het cadeautje opengemaakt en er kwam een zwarte e-reader te voorschijn. Wow, wat een super mooi cadeau wat Marjolein al heel lang wilde hebben. Die ochtend even naar Oma Riet in Aalst gegaan en na zijn middagslaapje stond een bezoekje aan Oma Lien op de planning.

Moederdag

Maar daar aangekomen was er niemand thuis. Dennis belde op en zij zaten bij "Doen" in Valkenswaard gezellig te borrelen. Omdat we toch het mooie cadeau aan Oma Lien wilde geven zijn we daar naar toe gegaan. Oma vond de windlicht prachtig en hij zou een mooi plekje in huis of op het het balkon krijgen. Het was zo gezellig dat Marjolein & Dennis ook een lekker drankje pakte. Marjolein en de andere dames vonden de droge witte wijn super lekker, van een goede kwaliteit. Later bleek dat de serveerster zonder dat ze het wist ons de duurste wijn had geschonken, 150 euro koste per fles en er waren toch wel zeker 2 flessen op gedronken door de dames. Ze hebben die avond daar geen winst gemaakt want omdat het de fout van de serveerster was moesten we de normale prijs betalen, gelukkig maar!!!! Xian vermaakte zich prima van alle aandacht dit hij kreeg. Tante Corry, Joep, Els, Ankie en Dirk konden geen genoeg van onze koning krijgen en alles mocht van hen. Vooral Ankie en Els hadden dolle pret met en om Xian. Ze waren bijna aan het vechten wie hem mocht entertainen of op schoot nemen. En Xian..... ach, die vond het allemaal goed en liet alles over zicht heen komen. Rond 17:00 vroeg Dennis aan Marjolein of ze een hapje gingen eten bij de Willem II en ging bellen of er nog plaats was. Jos hoorde dit en vroeg aan Lien of ze ook mee wilde. Ja hoor, dus Dennis weer bellen om de reservering aan te passen. Ook de rest van het gezelschap hoorde dit en wilde ook wel mee. Dus Dennis nogmaals bellen om het door te geven. Uit eindelijk (kinderen van Els en Ankie kwamen ook nog) werd de halve Willem II omgebouwd om 1 grote tafel voor 14 man te dekken. Was wel zo leuk om met z'n allen te eten. Voor Xian werd er speciaal spaghetti gemaakt wat hij heerlijk op heeft zitten eten. Na het toetje merkte we dat Xian in zijn ogen aan het wrijven was en zijn naar huis gegaan. Zo kwam er een einde aan een fantastische 1e Moederdag!!

Omdat we (nog) niets van het Schisteam Nijmegen hadden vernomen en we toch wel wilde weten of al bekend was of Xian op de wachtlijst stond voor zijn eerste operatie heeft Marjolein hen gebeld. Er is een speciaal telefoonnummer waar je kunt checken of je op de wachtlijst staat en zo ja, wanneer de operatie gepland staat. Helaas is was nog niets bekend maar er werd wel aan Marjolein gevraag of ze bij de anesthesist waren geweest voor een gesprek. Dit was dus niet het geval en er werd meteen een afspraak gemaakt voor woensdag 21 mei. Netjes om 11:00 uur waren we aanwezig en moesten een formulier met vragen invullen. Toen Marjolein het formulier wilde afgeven kwam de anesthesist aanlopen en vroeg of aan haar of wij Xian Staals waren. Was niet zo moeilijk aangezien er maar 1 kindje met een chinees uiterlijk in de wachtkamer zat. We mochten meteen meelopen naar haar kamer. Al na 1 vraag van haar aan ons waar we antwoord op gave werd duidelijk dat 3/4 van het hele gesprek overgeslagen kon worden. Omdat Xian een vondeling is weten we helemaal niets over zijn achtergrond alleen weten we nu dat hij dus eczeem heeft en dat hij net als een normaal kind na vallen een blauwe plek krijgt. Verder legde ze uit hoe de operatie, en vooral het inslapen, in zijn werking zal gaan en hoe de pijnbestrijding na de operatie eruit ziet. De anesthesist keek nog even na of Xian al gepland stond. Dit was niet het geval en moeten nog even afwachten. Over een tijdje maar weer even bellen, misschien dat we dan iets meer te weten komen.

Bram Brandweer

Sinds een paar weken is Xian helemaal in de ban van alles wat rijd en er anders uitziet dan gewone auto's. Tijdens het wandelen of fietsen merkt hij vrachtwagen, bussen, motors, enz. op en wijst, roept en zwaait uitbundig naar alles wat er voorbij komt. Thuis speelt hij ook steeds meer met auto's en treinen. Dennis kan zijn lol niet op want de Duplo trein en Toet toet vliegveld en racecircuit moesten worden opgebouwd. Vader en zoon hebben dolle pret met elkaar tijdens het bouwen en later het spelen ermee. 
Zondag 25 mei was er een open-dag bij Brandweer Valkenswaard. Ons leek het wel leuk voor Xian om er eens te gaan kijken. Dit is bij ons om de hoek dus konden we fijn wandelend er naar toe. Xian heeft met grote ogen en met "Bram Brandweer (Toet toet auto) stevig in zijn handen geklemd naar de brandweerauto's gekeken. Er stonden nieuwe en oude brandweer auto's waar je in mocht zitten. Je kon binnen alles zien, er liepen brandweermannen in vol ornaat rond, er werden demonstraties gegeven, sirene's gingen af en nog veel meer. Xian liet alles over zich heen komen en kwam ogen te kort, zoveel was er te zien. En bij het opzetten van een echte brandweerhelm was het feest compleet. De helm moest wel vast gehouden worden omdat deze te groot en te zwaar voor Xian was. Met een grote lach liet hij zich samen met de brandweercommandant fotograferen. Na nog even zo trots als een pauw in de grote rode brandweerauto te hebben gezeten zijn we naar huis gelopen. Weer een avontuur erbij voor onze kleine koning.
   

Waterpret!

Grote neef Luc en Max deden mee aan de zwemvierdaagse bij de Zwembad de "Wedert". Wij vonden het wel leuk om even te gaan kijken naar hen. Samen met Angelique was het waterpret in het kinderbad (omdat beide nog geen zwemdiploma hebben). Na 5 minuten bij Dennis op schoot te hebben gezeten wilde Xian gaan lopen. Dus heeft Marjolein zijn schoenen en sokken uit gedaan zodat hij kon lopen (aan de hand van Marjolein). Aan de rand van het kinderbad even gekeken naar zijn grote neven. Xian vond het reuze interessant, dus broek ook uit zodat hij op de rand van het badje kon zitten met zijn voetjes in het water. Tante Angelique had na enig rondvragen voor een zwemluier er eentje te pakken. Dus t-shirt, romper en luier uit en zwemluier aan. Heel voorzichtig aan de hand van Marjolein het trappetje af en zo de armen van tante Angelique het water in. Met grote ogen stond hij in het water om zich heen te kijken en na enige tijd durfde hij ook wat met het speelgoed (dat Luc en Max verzamelde en naar Xian brachten) wat op de rand stond te spelen. En ook nog even, goed vasthoudend, met tante Angelique rond gelopen in het bad. Xian vond het allemaal prima en had was niet bang in het water. Na een half uurtje heerlijk in het zwembad te hebben gezeten was het tijd om er uit te gaan en aan te kleden. Omdat we niet op deze spontane zwempartij waren voorbereid konden we van Neef Max zijn (poncho)handdoek lenen. Ook kreeg Xian nog een munt (die alle deelnemers van de zwemvierdaagse en bij inleveren hiervan een stempel en medaille kregen) die we inruilde voor een stempel zodat hij poffertjes kon gaan halen. Wel moest Xian eerst de zelf gemaakte puntzak versieren voor de poffertjes er in konden. Na nog even in de ballenbak en op de springkussen te hebben gespeeld werd het tijd om naar huis te gaan. 
Zwemmen is voor onze koning dus ook dolle pret :-)

Omdat Xian 18 mei een half jaar bij ons is (pfffftttt, wat vliegt de tijd) moesten we ook het 2e follow-up verslag schrijven. Deze verslagen moeten geschreven worden nav vragen zoals lengte, gewicht, hoofdomtrek, hoe het gaat, enz. in het engels voor het CCCWA (China Center for Children's Welfare and Adoption). Dit is een bijkomstigheid wanneer je een kindje adopteert uit China. Maar ach, hoe leuk is het om over je zoon te mogen schrijven en zo trots als een pauw mag vertellen hoe goed hij eet, slaap, speelt en zich aanpast aan zijn nieuwe omgeving. Je kunt er een heel boek over schrijven maar je moet je inhouden want je mag niet meer dan 4 A4-tjes typen. Ook mag je er maar 8 foto's bij doen wat heel lastig zoeken is uit al die leuke foto's van Xian. Uiteindelijk hebben we het voor elkaar gekregen (Dennis verantwoordelijk voor de tekst en Marjolein voor de foto's). Inmiddels hebben we bericht binnen gekregen van Stichting Meiling dat ons follow-up verslag naar het Chinees is vertaald en z.sm. naar CCCWA wordt opgestuurd. 
Vanaf nu moeten we jaarlijks tot dat Xian 5 jaar bij ons is een follow-up verslag schrijven en opsturen naar Stichting Meiling en zij vertalen het naar het chinees en sturen het op naar het CCCWA in China. Maar zo ver is het nog lang niet.... we gaan gewoon door met genieten van onze Koning en mooie herinneringen maken :-D

Dagje Efteling

Zaterdag 14 juni zijn we met het hele gezin Schippers naar de Efteling geweest. Het weer was perfect, bewolking met regelmatig het zonnetje, 19-20 graden en droog. 
Op het gemakje zijn we het park doorgelopen en stil gestaan bij verschillende attracties. Xian zat vanuit zijn buggy heerlijk te genieten en alles te bekijken. Voornamelijk met met mondje open, grote ogen en zwaaiend met zijn armen op de muziek of wijzend naar iets wat draaide, omhoog ging of voorbij kwam. Xian is samen met Marjolein in de Pagode gegaan (de eerste attractie waar hij in ging). Xian vond er niets engs aan en wilde na 5 minuten al van de schoot af. Marjolein vond het veel enger om Xian rond te laten lopen en heeft hem dus ook goed vast moeten houden. Tijdens het ritje door Carnaval Festival heeft hij veilig bij Dennis op schoot gezeten en alles voorbij zien komen. zijn armen waren ook hier continue in beweging en de draak kreeg een uitbundige zwaai van hem. Het wachten bij de Phython was (grote neef Sebastyen en tante Angelique gingen hier in)geen straf. Genietend van een ijsje heeft hij alle wagens die voorbij kwamen begroet met een gil en enorme zwaai.
Het kabouter dorp in het Sprookjesbos vond hij het interessantst. Niet het sprookje/verhaal op zich maar hij heeft voornamelijk aan de klink van het poortje staan rammelen waardoor de kabouter kwam kijken wie dit deed. Hij kon hier geen genoeg van krijgen en moesten hem gewoon weghalen. 

Luisteren naar het muziekje

En natuurlijk moest er ook op de wereldberoemde paddenstoelen gezeten en geluisterd worden. Alleen al voor de foto :-). Lang nek, Klein duimpje, de Trollenkoning, De wolf en de zeven geitjes, Roodkapje, Sneeuwwitje, Doornroosje, Hans en Grietje werden allemaal vol bewondering bekeken door onze kleine koning en hij vond het allemaal reuze interessant. Ook de 2 verhaaltjes bij de Sprookjesboom werden aandachtig beluisterd, lekker onderuit hangend in zijn Buggy.  

Papier hier.... 

En al de hele dag werd er niets in de vuilnisbakken gegooid, dit werd allemaal opgespaard voor Holle bolle Gijs. Samen met Dennis goed vasthoudend heeft Xian ook wat vuilnis in de mond gestopt en kreeg een netjes "dank je wel" terug van hem. En door neef Luc werd geld in de bips van de ezel gestopt (Tafeltje dek je) en kreeg een mooie glimmende Efteling munt voor terug die Luc vervolgens aan Xian gaf. Deze werd de rest van de dag niet meer losgelaten. 
De dag werd traditie getrouw afgesloten met een maaltijd bij de grote, gele M. Voor Xian was dit de eerste keer,  maar ook de friet van de McDonald's is niet aan hem besteed. De McNuggets en de frietsaus vond hij daarin tegen wel lekker en heeft hiervan zitten smullen. Tijdens het naar huis gaan viel onze koning in een diepe slaap, vast en zeker dromend over alles wat hij die dag mee heeft gemaakt. Het was een lange dag voor hem met zoveel dingen die hij zag, hoorde, enz. dat hij geen tijd heeft genomen voor zijn middagslaapje. Maar ach, het was een geweldig dag voor ons allemaal en dan komt het slapen wel een ander keertje.

Vaderdag

Zondag 15 juni was het Vaderdag en ook dit konden we niet voorbij laten gaan zonder er aandacht aan te besteden. Als Dennis ergens niet van houdt dan is het wel ontbijt op bed. Dan maar een overheerlijke latte macchiato klaar gemaakt en de kleine man mocht zijn cadeau dragen en aan papa geven. Vrolijk hebben de 2 mannen op bed het zelfgemaakte cadeau van Xian open gemaakt. En daar kwam een beschilderd schilderij te voorschijn. Dennis was er erg blij mee en het schilderij gaat een een mooi plekje op de slaapkamer krijgen.we hebben het die ochtend heel relaxed gedaan in onze pyjama's. Lekker met ons drieën bezig zijn zijn. Na het middagslaapje van Xian zijn we naar Opa Jos gegaan. Ook voor hem hadden we een cadeau bij, een mooie uitvergroting van Xian in een schilderijlist voor in de woonkamer. Opa Jos (en Oma Lien ook) was hier ontzetten blij mee en werd meteen opgehangen. Nichtje Sanne was er ook en het werd een hele gezellige middag met veel lol, spelletjes, hapjes, drankjes enz. 



Eindelijk kregen we vanuit het Schisisteam een telefoontje dat Xian op maandag 30 juni geopereerd zou worden in Nijmegen. We moesten ons die dag om 10:00 uur melden op de kinderafdeling. Na de intake mochten we Xian zijn operatie hemd aan doen, hem een drankje geven (via een spuitje in de mond) en daarna op onze schoot houden. Hij zou namelijk van dit drankje "zat" worden en niet meer op eigen benen kunnen staan. En dat bleek ook wel na een kleine 10 minuten. Hij keek lekker scheel uit zijn ogen en kon zijn hoofd niet goed omhoog houden. Dus hij heeft bij Marjolein op schoot (met zijn hoofd op haar arm) naar Bumba liggen kijken. Om 12:15 uur kwamen ze hem halen en Marjolein mocht mee met Xian naar de ruimte waar hij in slaap werd gebracht (via een kapje). Hij vond dit allemaal prima en na een beetje rond te hebben gekeken liet hij zich gewillig door Marjolein op de tafel leggen. Hij kreeg het kapje voor en binnen een paar tellen was hij in dromenland. Een hele opluchting dat Xian dit zo goed deed, zonder huilen of paniek liet hij alles over zicht heen komen (echt een wonderdrankje). Het dan alleen moeten achter laten werd op deze manier en ietsiepietsie makkelijker, maar toch met tranen in de ogen liet Marjolein zich naar buiten begeleiden. Je weet dat het voor een goed doel is, maar het is zo ontzettend moeilijk om de kleine man achter te laten bij vreemde mensen. En dan begint het lange wachten. We wisten dat de operatie zo'n 2-2,5 uur zou gaan duren. Om 15:35 uur gaat dan toch eindelijk de telefoon. Dr. Wagner belde ons zelf op om te vertellen dat de operatie goed gegaan was. Het duurde alleen langer dan normaal omdat de spleet te groot/breed was. Hijzelf had de OK 5 minuten geleden verlaten, nu was de KNO arts bezig om de buisjes te plaatsen. Na nog ruim een half uur (16:15 uur) kregen we het verlossende telefoontje dat Marjolein naar Xian mocht. Met zijn toverstaf (gekregen van de anesthesist voor hij in slaap werd gebracht) goed vast geklemd in zijn hand keek hij me met open gesperde ogen aan, nog slaapdronken van de narcose. Ze vertelde me dat Xian zonder problemen wakker was geworden uit de narcose, deed zijn ogen open en keek wat rond. Hij had zelfs geen zuurstof nodig, hij ademde ( met geluid, snurkend) op eigen kracht. Dit zagen ze niet vaak. Na een klein half uur mochten we weer naar zijn kamer maar niet nadat er onderhandeld moest worden over de toverstaf, die wilde hij namelijk niet meer afgeven. Een grote spuit was niet goed, gelukkig een klein badeendje wel. 

ziekenhuisopname

Terug op de kamer heeft hij even op schoot gezeten en meteen wat gedronken. Hij liet meteen even merken dat hij het niet leuk vond dat hij de beker niet zelfstandig mocht vasthouden (lees, kon vast houden: door het infuus wat nog in zijn handje zat en het verband was het gewoon niet mogelijk dat hij het zelf vast hield). daarna heeft hij in zijn bedje lekker liggen slapen en snurken tot de volgende ochtend 07:15 uur. Hij is wel een paar keer wakker geweest omdat de zuster kwam kijken hoe het met hem ging en om hem pijnmedicatie toe te dienen. Hij sputterde dan een klein beetje tegen maar viel toch weer in slaap. 
De volgende dag ging het redelijk goed met hem maar we merkten toch dat het voor hem een grote verandering was. Door het sluiten van zijn zachte gehemelte is zijn mond van binnen helemaal veranderd waar hij enorm aan moet wennen. Hij moet opnieuw leren slikken, eten, praten enz. Hierdoor was hij hangerig en jengelig (heel begrijpelijk) en wilde veel bij ons zijn, het liefst op schoot of worden gedragen. Dit deden we met veel plezier, want het is toch zielig voor de kleine man. Het belangrijkste vonden wij dat hij geen pijn zou hebben en kreeg ook standaard 3x daags paracetamol en zo nodig aangevuld met diclofenac. We brachten de tijd door met kijken naar Bumba, en later ook Thomas and Friends, op de iPad, wandelen en spelen met het speelgoed wat we mee hadden genomen. Het eten ging prima zolang het maar kleine hapjes waren. De eerste dagen mocht hij alleen maar vloeibaar, pudding, appelmoes en ijs hebben. 
Na 2 a 3 dagen mocht hij ook een boterham (zonder korst) hebben en gepureerd eten. De komende 2 weken zou hij alles mogen hebben zolang het maar niets hards was. Woensdag om 12:00 uur mochten we naar huis. Het was nog even afwachten want Xian kreeg dinsdag avond koorts (39,5). Maar gelukkig heeft hij zelf zijn koorts weg gekregen zonder paracetamol (had die nacht wel diclofenac voor de pijn gekregen) en na de ochtend even te hebben afgewacht of de koorts terug kwam, kregen we toestemming om naar huis te gaan. De eerste dagen thuis gingen op en af met hem. Het slapen ging slechter (veel wakker geweest 's nachts, vroeg wakker en de middagslaapjes waren kort) en niets was goed, wilde van alles en ook weer niets. Was jengelig en wilde veel gedragen worden. Het enig wat hielp hem een beetje rustig te krijgen en houden waren filmpjes kijken op de iPhone van Dennis en Marjolein. Allemaal heel logisch dat hij zo reageerde, het is niet niks wat hij heeft mee gemaakt. Ongeveer 1,5 week na de operatie begon hij langzaamaan weer zichzelf te worden: ging steeds meer zelfstandig en langer spelen, sliep 's nachts door en de middagslaapjes werden ook langer. Echter 1 week na de operatie mocht Marjolein (eindelijk) in de mond van Xian kijken en schrok enorm. Ze zag dat de spleet een stukje open stond. Meteen contact opgenomen met het Schisisteam en zouden donderdag op het spreekuur mogen komen. Maar de volgende ochtend kregen we een telefoontje dat prof. Bergé ons die zelfde middag om 13:30 uur wilde zien. Hij kon zien dat de spleet nog voor 3/4 dicht zat en de schade nog enigszins mee viel. Omdat de spleet erg breed was is er veel spanning op komen te staan en kan door een kleine druk (lachen, huilen, hoesten enz.) open gaan. We zouden voorzichtig moeten zijn de komende dagen om verder open gaan van de spleet te voorkomen. De opening zou bij een volgende operatie nogmaals gesloten worden. Maar met een extra stap zouden we er ook komen. Echter later in de week zijn we tot de ontdekking gekomen dat de spleet toch nog verder is open gegaan en misschien wel helemaal weer open is. Binnenkort heeft Marjolein nog een Facetalk gesprek met Prof. Bergé en zal met hem bespreken wat verder te doen. 
Gelukkig is Xian weer zo goed als opgeknapt en is hij weer de oude Xian.... met de bijbehorende streken en lachbuien :-)

Zoals de titel het al aangeeft komt aan alles een einde. Na 8 maanden samen te zijn met onze koning zijn we van mening dat wij het adoptieproces hebben afgesloten en verder gaan als gezin. Hoe leuk het ook is om een blog bij te houden merken we dat het toch de benodigde tijd in beslag neemt, die vooral de laatste weken moeilijk te vinden is. We vinden het dan ook een mooi moment om met dit adoptieblog te stoppen. 

(Happy) Family Staals

We willen iedereen enorm bedank voor het lezen van ons blog en alle leuke reacties die we hierop hebben gekregen. Van dit blog wordt een boekwerk gemaakt zodat Xian later kan lezen hoe en waarom hij in onze levens is gekomen.

Heel veel lieve groetjes,
Dennis, Marjolein & Xian Staals

HIEPERDEPIEPERDEPIEP......

Wat het eten betreft lust Xian eigenlijk alles en hebben hier niets over te klagen. Sinds we thuis zijn gekomen en bezig zijn met opvoeden laten we hem alles proeven en wat hij lust mag hij (op)eten. In het begin viel het ons niet zo op maar de laatste tijd merken we dat er toch een probleempje rondom het eten is ontstaan. Hij weet niet wanneer hij moet stoppen. Dus zolang er eten op tafel of in zijn zicht staat dan blijft hij aangeven meer te willen. Dit doet hij door zijn tong naar buiten te steken en "EH' te roepen, net als bij het laten zien dat zijn mond leeg is.

Tijdens de voorlichtingsbijeenkomsten van Stichting Adoptievoorzieningen is het "eetprobleem bij adoptiekinderen ruim aanbod gekomen. Het kan verschillende oorzaken hebben zoals dat ze na aankomst ze hun achterstand moeten inhalen met als gevolg dat ze enorm snel gaan groeien en daarvoor extra bouwstoffen nodig hebben. Maar het kan ook zijn doordat ze in een milieu hebben geleefd waar ze moesten vechten om te overleven. Doordat ze weten wat een tekort aan voedsel en honger betekent hebben ze geleerd dat wat er te eten is ook opgegeten moet worden om in leven te blijven.

We weten op dit moment niet precies wat de reden bij Xian is waarom hij blijft "bunkeren" maar wel dat het niet goed is. Daarom hebben we ook al wat dingen omtrent het eten veranderd. We scheppen zijn bord zo vol als wij denken dat voldoende is voor een 2-jarige. We halen de pannen meteen van tafel en smeren zijn brood of aan de aanrecht of aan tafel maar dan alleen de hoeveelheid sneeën brood dat hij krijgt te eten. En zodra hij klaar is met eten ook duidelijk aan hem laten zien dat klaar ook klaar is en op ook op is. Heel soms komt het voor dat wij nog aan het eten zijn als hij al klaar is maar dan zeggen we ook nee als hij van ons wil mee eten. 
We hopen hiermee over een tijdje het "eet-probleempje" onder controle te krijgen en dat hij een gezond eetpatroon ontwikkeld.

Stoere Xian

In de 2 levensjaren van Xian is hij nog nooit buiten geweest met alleen een t-shirt aan. In China is het de gewoonte om heel veel lagen over elkaar aan te trekken, vooral bij kinderen. Toen wij in Guangzhou waren zagen we ook alleen maar de toeristen met korte mouwen en/of broeken lopen en dat terwijl het toch 26 graden was. De Chinezen laten ook heel duidelijk aan je merken wanneer ze vinden dat je je kind niet warm genoeg aankleed. Ook onze gids in Beijing, Chris, hamerde hier ons voortdurend op dat we hem vooral heel goed moesten aankleden. 
Wij hier in Nederland denken hier (gelukkig) heel anders over en bij de eerste zonnestralen zie je al mensen in korte broeken, hemdjes en slippers rondlopen. 
Bij het aankleden van de koning kreeg hij al met enige regelmaat een rompertje aan met korte mouwen waar we dan een longsleeve, trui of vest over aan deden. Hij vond het toen al heel vreemd die korte mouwen en trok er de hele tijd aan. Maar met de mooie dagen de laatste tijd werd het op een middag tijd om over zijn romper een t-shirt met korte mouwen aan te trekken. Je had hem moeten zien toen hij in de gaten kreeg dat hij geen lange mouwen aankreeg. Hij pakte voortdurend zijn blote armen vast en voelde eraan. 
Gelukkig wende hij er aan en heeft lekker buiten gespeeld. Heel soms besefte hij het en pakte zijn blote armen weer vast, er nog even stoer bij kijken en het geeft leuke foto's ;-). 


Woensdag 2 april had Xian om 15:30 uur een afspraak bij het Audiologisch Centrum Strijp voor een (ge)hoortest. Na even te hebben gewacht in de wachtkamer mochten we mee naar een klein kamertje. Daar zouden ze 2 testen afnemen. De eerste was eentje waarbij er 2 dopjes met draadjes eraan in zijn oren gestopt moesten worden. Maar Xian dacht daar anders over. Hij zette het op een huilen en begon zich te verzetten tegen die dopjes in zijn oren. Niets werkte om hem gerust te stellen. Bij deze test mocht hij niet huilen omdat het invloed had op het resultaat. Na een tijdje stopte hij met huilen en hebben we eerst maar even een andere test gedaan. Deze test ging prima en was snel klaar. Vervolgens weer de test gedaan met de dopjes in zijn oren. Hij stribbelde even tegen maar Marjolein heeft hem tegen haar aan vast gehouden en getroost terwijl Dennis over de schouder van Marjolein hem koekjes gaf. Zo hebben we de test toch kunnen afronden. De volgende test werd in een geluidsdichte kamer gehouden. Xian moest bij Marjolein op schoot gaan zitten tussen 2 boxen met daaronder beeldschermen. Uit de boxen lieten ze een geluidje horen waar hij op moest reageren, die kant moest uitkijken. Zij kon dan aan zijn reactie zien of het goed of niet goed was. Op zich ging dit vrij goed, alleen na een paar minuten merkte we dat zijn concentratie weg begon te zakken en hij rond ging kijken of met papa begon te praten. De laatste test was een soort koptelefoon die op het bot achter zijn oren werd gezet en er trillingen/geluid uitkwamen. Ook hier werd gekeken of hij wel/niet erop reageerde. Na de testen kregen we meteen de uitslag. 
Ze hebben vocht achter zijn trommelvliezen gevonden waardoor hij minder goed hoort. Een kind van zijn leeftijd moet tussen de 25-30 zitten en Xian zat tussen de 40-50. Maar met de test op het bot achter zijn oren zat hij goed, op de 25-30. Dus op zich is er niets aan de hand met zijn gehoor. Alleen nu met het vocht achter zijn trommelvliezen even iets minder. Ze gaan het Schisis-team Nijmegen het advies geven voor buisjes. 

Zelf drinken

Tijdens onze afspraak bij het Schisis team in Nijmegen hebben ze aangeven dat het beter is om de fles niet meer te gebruiken (beter voor zijn tanden). We zijn bij thuiskomst meteen begonnen om Xian uit een beker te laten drinken. Heel voorzichtig met alleen maar een bodempje in de beker, wat hij meteen super goed deed. Hij vond het zelfs leuk en wilde elke keer meer uit de beker drinken. 
Ook (Tip van Ingrid) hem in bad een beker geven en hem daar zijn gang laten gaan. Zo kan hij heel goed zelf voelen wanneer hij teveel in 1 keer drinkt of de beker te hoog houd en het water over zijn gezichtje loopt. Na een paar weken en veel, heel veel oefen gaat het steeds beter met het zelf drinken en kunnen we nu zelfs al een bodempje van ongeveer 4 cm aan hem geven zonder dat hij knoeit. Wel blijven we zeggen dat hij rustig en zachtjes moet drinken en na elke slok zonder knoeien" Goed zo, grote vent!!!!
De fles staat nu meestal in de kast en wordt er nog alleen maar uit gehaald als we naar een afspraak in het ziekenhuis gaan of als we gaan fietsen of iets dergelijks. Dan is het toch wel makkelijk om hem even een flesje te geven. 

in het bakkie.....

Donderdag 3 april was de 2e afspraak bij het Consultatiebureau. Netjes op tijd arriveerde we om 11:20 uur bij onze afspraak. Na even gespeeld te hebben in de wachtkamer en Marjolein rustig een kopje koffie te hebben gedronken werden we geroepen voor het "meet en weeg" moment. Op zijn sokken en met romper aan mocht hij weer plaats nemen in de bak zodat ze hem konden meten. Vol verbazing hoorde Marjolein de assistente zeggen dat hij 77 cm is. Dan is hij dus in 9 weken tijd 3,5 cm gegroeid!!! 
Na het meten mocht hij op de weeg-schaal gaan zitten. Deze wees 9460 gram aan. 160 gram aangekomen. Dat was niet echt veel maar waarschijnlijk is hij veel afgevallen toen hij een week ziek is geweest en bijna niet heeft gegeten. Met zijn gewicht zit hij netjes op de juiste lijn van de groeicurve. 

weegmomentje

Met lengte ziit hij nog ver onder de de lijn waar hij zou moeten zitten. Maar hij is zijn schade aan het inhalen. En wij hechten niet zo heel veel waarde aan deze (Nederlandse) groeicurve, belangrijker vinden we dat er een stijgende lijn in zit. De arts gaf tijdens ons gesprekje een doosje met blokjes aan Xian. Om hem spelende wijs te kunnen kijken of hij al kon stapelen. Heel toevallig doet hij dit thuis al met enige regelmaat, dus hier was het ook geen probleem en stapelende 6 blokjes op elkaar om het vervolgens om te gooien (vindt hij nog steeds leuker dan het stapelen op zich). 
De art zei dat hij dit pas met 2,5 hoefde te doen/kunnen. Ach, ook dit vinden we niet belangrijk maar wel leuk om te horen dat hij hierin op voorloopt. Net als de vorige keer moest hij ook nog 2 vaccinaties krijgen. 1 herhaal vaccinatie (Pneu) en 1 nieuwe (Hib). Toen hij de spuiten zag wist hij hoe laat het was en begon zich hevig te verzetten. Bij de prikken moest hij zo ontzettend huilen. Echt een "pijn" huiltje. Gelukkig zijn dit voorlopig de laatste vaccinaties, hij heeft ze nu allemaal gehad die hij behoort te hebben. We hebben toch een nieuwe afspraak gemaakt, dan alleen om te wegen en meten. Hij kan dan meemaken dat als we naar het consultatie bureau gaan het niet altijd vervelend en pijnlijk voor hem is.

ballonnen....

verjaardagskaarten

Vrijdag 11 april was het (vooral voor ons) een grote dag. Het was de 2e verjaardag van Xian. Zijn eerste is volgens ons niet gevierd dus deze moesten we extra goed vieren. Het begon al met het opstaan en binnen komen van de woonkamer. Alles was versierd met ballonnen, slingers letters enz., natuurlijk in de kleuren Rood, Oranje, wit en grijs. Net als zijn "Diddes de draak kamer" ook zijn verjaardag in dit thema. Je had zijn gezichtje moeten zien. het eerste half uur heeft hij alleen maar rond gekeken en gewezen naar alle versieringen, natuurlijk met de bijbehorende kreten en wijzen naar alles. Onverwachts stonden Tante Angelique en neef Max op de stoep om Xian te komen feliciteren. Later kwam ook Ome Henrie op visite. Gelukkig was Marjolein er op voorbereid en hebben we lekker een stukje appeltaart gegeten. En ook werden er verschillende kaarten bezorgt door de postbode, allemaal felicitatie kaarten voor Xian. Nog wat boodschappen gedaan en na zijn middagslaapje kwamen Marielle, Raf, Opa en Oma op visite. We hadden besloten om het op zijn echte verjaardag rustig aan te doen en het de dag erna groots te vieren. 

Pannenkoek!!!

Om 17:00 uur zijn met Opa & Oma gaan eten bij Pannenkoekenhuis ‘De Familie Suykerbuyck'. Het was de eerste keer dat we met Xian gingen uiteten. En hij vond het fantastisch, vooral omdat door het hele restaurant (hoog tegen de muur, tegen het plafond) een modeltrein reed. Elke keer als deze voorbij kwam werd er door Xian uitbundig naar gewezen en volgde hij de trein met zijn hele lijf. Maar ook van de naturel, met door hemzelf bedekt met poedersuiker, pannenkoek heeft hij heerlijk zitten smullen.

ijs met slagroommmmmm.... 

Als toetje kreeg hij een verrassingsbeker met ijs, slagroom en koekje. De beker (met muizen gezicht) mocht hij mee naar huis nemen. Samen met Oma werd het toetje tot op de bodem opgepeuzeld. Bij de pannenkoek kreeg hij 2 muntjes waar hij in het winkeltje een cadeautje mocht uitzoeken. Het werd een mooie, grote gele brandweerauto. Bij thuiskomst heeft de kleine koning nog heel even mogen spelen met Opa en Oma maar rond 19:15 uur werd het toch tijd om hem naar bed te brengen. De volgende dag was het immers weer/nog steeds feest.

"Diddes de Draak" taart

Die volgende ochtend kwam rond half 10 eerst de familie bezoek. Toen iedereen binnen was hebben we onder het gezang van lang zal hij leven het kaarsje op de "Diddes de Draak" taart uitgeblazen. De taart werd aangesneden en Xian kreeg een eigen taartje die hij met zijn handen mocht vermorzelen en op eten. 

Mjammie

Zelf vond hij het vreemd om zijn handen in de taart en slagroom te stoppen maar na hulp van Marjolein werd er gretig van gesnoept. De rest van de ochtend heeft hij lekker gespeeld met zijn grote neven en nicht. En als het wat te wild werd voor hem dan kwam hij naar de grote mensen toe om daar bij iemand op schoot te kruipen om zich met hen te vermaken. Rond 12 uur was het bezoek weg en kon Xian even een middagslaapje gaan doen.

Rond half 3 kwamen de vrienden binnen gedruppeld en ging het feest vrolijk verder. Het uitpakken van de cadeautjes die hij deze dagen kreeg vond Xian helemaal super. Lekker op zijn eigen tempo en/of met hulp van iemand werd het papier los gescheurd en kwamen er mooie cadeautjes te voorschijn.

Cadeautjes.....

Van een leesboekje ("mejuffrouw Muis in het ziekenhuis"), bellenblaas, Toet toet autootjes (Hetty helikopter, Tom tractor met aanhangwagen en Benny bus), Duplo (landbouwtraktor & Ville Kalfje), Afstandsbestuurbare auto, Emmertje & Schep-set, Kiepwagen, Pucky loopfiets, Kasteel tent tot een tafel met stoeltje om aan te spelen. Allemaal leuke dingen waar hij de dagen na zijn verjaardag mee is gaan spelen. Maar op het moment dat Xian zijn Pucky loopfiets kreeg heeft hij, bij wijze van spreken, zijn grote neef Max er vanaf getrokken, is er op gaan zitten en er niet meer van afgekomen. Van binnen naar buiten, over de drempels, over tenen, tegen de muur aan knallen enz. het maakte hem allemaal niets uit. Hij vond (en vindt het nog steeds) helemaal geweldig en liefst was hij die dag met fiets en al zijn bed in gedoken. Want bij melden aan hem dat hij moest gaan slapen was het een overduidelijke nee, fietste weg en was absoluut niet van plan om er vanaf te komen. We hebben hem er dan ook (letterlijk) vanaf moeten trekken omdat hij het op een krijsen, schreeuwen en protesteren zette... een geslaagd cadeau dus. 

Snoepzakken

Bij het weggaan van de (kinder)visite moest er natuurlijk ook een "snoepzak" gegeven worden. Het werd alleen geen snoepzak maar een klein cadeautje: Stoepkrijt met kaartje (rood/oranje) eraan waar "Diddes de Draak", bedankt en zijn naam in het chinees (Stempel) op stonden. Xian mocht deze zelf aan de kindjes geven en deed dit als een echt (Chinese) koning, met 2 handjes. In China is het de gewoonte (uit respect) om iets met beide handen aan een ander te overhandigen.
Alleen zijn we nog niet gewend aan (kinder)verjaardagen. Marjolein kwam die middag er achter dat de kinderen die die ochtend waren geweest er geen hadden meegekregen, oeps... vergeten. Maar later hebben ze deze alsnog gekregen.

Het waren 2 super geslaagde (verjaar)dagen waar wij enorm van hebben genoten. Maar we hebben er vooral weer een mooie herinnering bij gemaakt als nieuwbakken gezinnetje. 
En onze Xian.... die vond het allemaal prachtig: heeft zijn ogen uit gekeken van alle versieringen en cadeautjes en trok lekker zijn eigen plan. Heerlijk om te zien en om mee te maken :-)

Hmmmmm-a, ba-aan, Aafff en andere woordjes

We zijn inmiddels alweer ruim 3 maanden thuis met onze koning. Wat zijn deze maanden omgevlogen en heeft hij al een enorme ontwikkeling ondergaan. Niet alleen in de lengte en gewicht is hij gegroeid, in de maanden dat we thuis zijn is 2,5 cm gegroeid (74,5 cm) en iets meer dan 2 kilo aangekomen (9,4 kilo). 
Maar hij is ook gegroeid in zijn ontwikkeling. 

Naast de woordjes die hij al geruime tijd zegt zijn er nieuwe woordjes bijgekomen:
hmmmmm-a = Bumba
ba-aan = Banaan
Aafff = Aap
Ba-al = Bal
aaaar = Klaar
hmmmm = lekker
ai = bye, daag
Okay
En sinds ruim een week geeft hij je ook echt antwoord met een hele duidelijk JA of NEE. En dan gaat zijn hoofd ook in de juiste richting mee. Dat is zo ontzettend leuk om te zien. Heel soms gaat het fout, dan zegt hij JA en knikt NEE!! 

Ook kan hij zijn oren, neus, buik, mond en voeten aanwijzen. Vooral zijn oren aanwijzen is heel grappig. Met 2 handjes gaat hij naar zijn oren en met zijn vingers klappert hij aan zijn oren. 

Het zwaaien is van een klein beetje met zijn handje/vingers bewegen naar heel uitgebreid van links naar rechts zwaaien met heel zijn arm. Vooral naar vrachtwagens zwaait hij heel uitbundig.


Carnaval kon niet overgeslagen met een papa die dit heel fanatiek viert, 5 dagen maar liefst. Dus voor Xian werd er ook een pakje gezocht en een super cool Darth Vader pak gevonden. Natuurlijk hoorde daar ook een light saber bij. Allen was deze groter dan Xian zelf. Maar hij vond het reuze interessant en wilde het niet meer afgeven. Aangezien Marjolein al 12 jaar geen Carnaval meer viert en dus ook geen carnavalskleren meer heeft, kon ze van Marielouise iets lenen. Eerst maar eens kijken of Xian het leuk vindt, dan kan mama ook iets kopen volgend jaar. Op zondag afgesproken bij Zaal Lavrijssen en vanuit daar de optocht gaan kijken. Bij binnenkomst Xian keek zijn ogen uit. De eerste 10 minuten heeft hij alleen lopen wijzen en "EH" roepen naar alle ballonnen, maskers, gekleurde lampen, verkleedde mensen enz. In het begin was hij aan het aftasten naar alles en iedereen en bleef lekker bij mama in de buurt. 

Maar na een uurtje liep hij vrolijk rond en vond alles reuze interessant en werd het "vangen" geblazen voor mama. En de optocht was een grote "eh" en werd er continue gewezen naar alles wat hij zag en zijn mond heeft de hele tijd open gehangen van verbazing. Maar de grote vrachtwagen waarin zijn grote neef Luc aan de toeter hing was toch wel reuze interessant om te zien. Dinsdagmiddag zijn we met ons 3-en naar de Statie gegaan en daar de kinderoptocht gekeken. Ook hier weer met open mond en wijzend met een luide "Eh" alles bekeken. En hij zelf werd ook bekeken door iedereen. En ook binnen bij de Willem II na de optocht was het goed vertoeven. Hij kreeg van veel kinderen een aai over zijn bol en hij kreeg zelfs vrienden van papa en mama zo gek om met z'n alle Jan-huigen-in-de-ton te doen. Later die avond viel hij van vermoeidheid en alle indrukken in een diepe slaap tot de volgende morgen 08:45 uur. Dus Carnaval staat ook weer voor volgend jaar op het programma en Marjolein kan alvast op zoek gaan naar een Carnavals-outfit.

rode wangetjes van de koorts

Zoals de meeste echte Carnavalsvierders nadien ziek worden, werd ook Xian ziek. Woensdagavond na het eten voelde hij heel warm aan en we zagen tijdens het eten al dat hij waterige oogjes had. Toch maar even zijn temperatuur op genomen en deze was 39,2. Meteen maar een zetpil (paracetamol) gegeven en hij is rond 19:30 uur in slaap gevallen. Om 06:00 uur werd Xian huilend wakker. Hij voelde gloeiend heet aan en en zijn temperatuur was 40,2. Weer een zetpil gegeven en bij ons in bed genomen. Om zijn warmte kwijt te kunnen hebben we zijn slaapzak uitgedaan en daarop heeft hij een hele tijd gewoon maar gelegen. Die ochtend was hij hangerig en wilde alleen maar bij mama zijn. Na zijn middagslaapje was zijn temperatuur nog hoger, 40,6. Na de zetpil ging het wel een beetje tot na het eten. Toen heeft hij een beetje overgegeven en daarna alleen maar bij papa op de bank gelegen.

bij papa op de bank liggen

Ook begon hij steeds meer te hoesten. Drinken wilde hij eigenlijk niet meer. Om toch maar genoeg vocht  binnen te krijgen zijn we met een spuit aan de slag gegaan. Die avond was zijn temperatuur 40 en heeft redelijk goed (bij ons in bed) geslapen (zonder zetpil). Vrijdagochtend was zijn temperatuur 38,9, heeft bijna niets gegeten maar wel 2 flessen leeggedronken. 
Zijn stem werd ook hees. Bij het naar bed gaan om 12:00 uur had had hij weer 40 temperatuur. We wilde zo niet het weekend in gaan en Marjolein heeft toch maar even de huisarts gebeld waar we om 15:00 uur terecht konden. Dr. de Graaff heeft naar zijn longen geluisterd (deze waren schoon) en in zijn mond, keel en oren gekeken. Deze waren erg rood, een infectie.Hij heeft antibiotica kuur gekregen voor 1 week, 3x daags 3 ml via een spuitje in zijn mond. Dit deed hij super goed en vond het zelfs wel lekker. Tot en met de zondag is het op en af gegaan met hem en had af en toe nog koorts. Vanaf maandag is het beter gegaan, de koorts was en bleef weg, hij begon meer te eten en te drinken en werd weer wat levendiger. Vanaf die donderdag (13 maart) merkte we aan alles dat hij weer helemaal de oude was. 

Schisis-team Nijmegen:
13 maart mochten we dan eindelijk naar het Schisis-team in Nijmegen. We hebben voor Nijmegen gekozen omdat we van "kenners" in onze omgeven en via andere horen dat het een heel goed team is met hele aardige artsen. 
Om 11:30 uur liepen we de lift uit en de Consulente liep ons al tegemoet, wij waren net ietsiepietsie aan de late kant en het schisis-team liep op afspraak en zaten al op ons te wachten. Maar goed voordeel is dat we niet hebben hoeven te wachten in de wachtkamer. Bij binnenkomst kwamen de artsen al heel snel naar Xian kijken. Na zich te hebben voorgesteld, mocht hij plaatsnemen op een aankleedkussen en 5 artsen bogen zich over hem heen om in zijn mond te kijken. Xian vond dit helemaal niet leuk en begon ook te huilen. Binnen 3 minuten hadden ze het gezien en mocht Marjolein Xian oppakken en troosten (gelukkig duurde dit niet lang). Nog even snel keek de KNO arts in zijn oortjes. Ze zeiden meteen dat er veel werk nodig was om alles in orde te krijgen. Maar zijn neus zag er goed uit voor een chinees-neusje. Het blijkt dat ze bij het dichtmaken van de lip(pen) in China heel vaak het puntje van de neus direct aan de lippen te maken, dus dat er geen tussenschot zichtbaar is. Bij Xian is dit wel het geval. 

klaar voor de (profiel) foto's

De KNO arts wil nu dat er eerst een gehoortest wordt afgenomen bij Xian. Hij kon zien dat (wat bij chinezen heel veel het geval is) het oorsmeer in het oor kruipt en er niet net als normaal gesproken eruit komt. Marjolein had al opgemerkt dat Xian nooit vieze oortjes had. Na de gehoortest worden we opgeroepen voor een operatie: de gehemeltesluiting. Het sluiten van de spleet in het gehemelte gebeurt in twee operaties. Het achterste, zachte gedeelte van het gehemelte zal als eerste gesloten worden. Als blijkt dat uit de gehoortest dat hij minder hoort door het opgekropte oorsmeer zullen er tijdens deze operatie meteen buisjes geplaatst worden. Het sluiten van het achterste gedeelte van het gehemelte wordt normaal gesproken op 1,5 jarige leeftijd gedaan. Nu wordt er vaart gezet achter deze operatie en hopelijk zal Xian nog voor de zomer geopereerd worden. Voordat we mochten gaan, werden er ook nog een paar profielfoto's van Xian gemaakt voor in zijn dossier die we diezelfde middag nog via de mail van hen hebben gekregen. Met heel veel informatie (folders, enz.) zaten we een klein uurtje later weer in de auto terug naar huis. We hebben een goed gevoel aan deze afspraak over gehouden en zijn blij dat we uiteindelijk toch voor Nijmegen hebben gekozen. Hopelijk krijgen we snel bericht voor een afspraak van de gehoortest en daarna voor de operatie. De eerste stap is gezet!!

allemaal bellen

Een van de folders die we mee hebben gekregen is vanuit Logopedie, een algemene en een folder met allemaal oefeningen die je spelenderwijs kunt gebruiken die invloed hebben op de spraak. Zo zijn we al begonnen met een paar oefeningen voor de Lip en de Tong. Bijvoorbeeld een beetje pudding op Xian zijn bovenlip smeren en het met zijn tong laten aflikken. De tong uitsteken en van links naar rechts bewegen. Of de lippen tuiten (kusjes geven) enz. enz. Het geeft hele komische en leuke gezichten bij Xian maar hij probeert je toch na te doen en dat is het belangrijkste. Ook zingen (tatata, dadada) is goed en zijn we dus ook volop aan het doen. Soms doet hij je niet meteen na maar hoor je na een paar minuten later uit een andere hoek van de kamer hem zingen tatata. Dus mocht je Xian zingend of met zijn tong uit zijn mond tegenkomen, dan is hij oefeningen aan het doen..... ;-)
Een andere oefening is blazen: Marjolein blaast zachtjes in zijn gezicht en hij moet het na doen. Maar ivm zijn schisis moet hij zijn neusje dichthouden anders kan hij niet blazen. Als we nu aan hem vraagt om te blazen dan knijpt hij al zijn neus dicht en probeert te blazen. Een vervolg oefening hierop is bellenblazen. Dus maar een potje bellenblaas gekocht en meteen uitgeprobeerd. Je had zijn gezichtje moeten zien toen de bellen de lucht invlogen en kapot spatte op zijn handje toen hij deze wilde pakken. Van zelf bellen blazen is nog niets gekomen. Hij vindt het veel te leuk om naar de bellen te kijken en deze kapot te slaan. 

Begin maart zijn we langzaamaan begonnen met bezoek aan huis te ontvangen. Als eerste zijn neef Luc en Max op bezoek geweest. Voor hen was het ontzettend moeilijk dat ze niet naar ons mochten komen om met Xian te spelen. Dus op een vrijdagochtend kwamen ze samen met papa (Ome Henrie) en mama (Tante Angelique) op visite. Xian heeft de deur mee open gedaan om de gasten binnen te laten. Een beetje vreemd keek hij toen ze binnen kwamen maar na een kleine minuut was dit over en hebben de mannen fijn met elkaar zitten spelen terwijl wij aan de koffie zaten. Later in die week zijn ook de Opa en Oma's op visite geweest. Hij blijft het "binnenkomen van het bezoek" nog vreemd vinden maar is ook weer zo over en vindt het dan allemaal prima. Zaterdag 15 maart hebben we de verjaardag van Marjolein gevierd voor familie en een paar vrienden. Hij vond ook dit allemaal prima en heeft zich goed vermaakt. Soms ging hij met de andere kinderen spelen en dan ging hij weer bij iemand op schoot zitten. Wanneer mensen en/of kinderen zicht rustig richting Xian gedragen kan hij er goed mee omgaan. Maar zodra ze druk richting hem gaan doen of hard gaan praten dan neemt hij afstand of loopt er voor weg. We vinden dit prima en laten hem zijn gang gaan. Na een tijdje gaat dit vanzelf over en gaat dan (als het nog steeds te druk is) op een afstandje staan kijken. En heel soms zien we dat hij zich er mee gaat bemoeien en zich erin gaat mengen. Dus langzaam maar zeker krijgt hij ook hierin meer vertrouwen. 

Op naar de volgende maanden met een hoogtepuntje, zijn 2e verjaardag ! De belevenissen van die dag en alle andere dagen lezen jullie in de volgende update.

Bedankt voor het volgen en tot de volgende !

Liefs,

Dennis, Marjolein en Xian

MAMMAMMAMMAAA

Dennis is sinds maandag 13 januari weer gaan werken en zijn Xian en Mama op de maandagen, dinsdagen, donderdagen en vrijdagen op elkaar aangewezen. De woensdag is het mannen dag. Marjolein gaat dan werken en Dennis en Xian zijn dan samen om echte mannen dingen te gaan doen ;-). Het vakantie gevoel van de laatste weken is dus voorbij, het "echte" leven is weer begonnen!! Niet te geloven dat Xian alweer ruim 11 weken bij ons is, wat vliegt de tijd.

Sinds het laatste verslag waarin we al melden dat het eten steeds beter gaat kunnen we nu schrijven dat hij gewoon met ons mee-eet. We kunnen beter gaan melden wat hij NIET eet ipv wat hij wel is gaan eten. Het enige waar we nu rekening mee houden met het avond eten is dat het we het niet te pittig klaarmaken. Van macaroni, roti, bami, nasi tot stamppot met worst, het kan onze koning niet snel genoeg in zijn mond geschept worden. Als het niet snel genoeg gaat naar zijn zin helpt hij gewoon een handje mee door de lepel zijn mond in te trekken of zijn bord naar zich toe te trekken en met de handjes zijn eten naar binnen proppen. 

Jammie.....Nutella met (geroosterd)brood!!

Ook brood is nu dagelijkse kost. Het begon (op advies van Yvonne Reezigt, nog bedankt voor de tip!) met geroosterd brood met Nutella. Of beter gezegd Nutella met geroosterd brood. Er zat namelijk de eerste boterham veel Nutella op. Niet echt opvoedkundig-verantwoord, maar ach....hij is brood gaan eten. Was even belangrijker vonden wij.  En op de 2e boterham zat er netjes een dunne laag op. Na een paar dagen is papa gaan proberen of Xian ook brood zou gaan eten als het niet geroosterd was. Dus een witte boterham met leverpastei klaar gemaakt en.... ook deze werd smakelijk opgegeten door Xian.

Door het eten van 's ochtends en 's middags een boterham en 's avonds het mee-eten met ons hebben we al 3  van de 4 papflessen kunnen laten vervallen. Hij krijgt voorlopig alleen nog een papfles voor het slapen. Deze gaan we over een tijdje ook langzaamaan afbouwen. Wel moeten we nu gaan opletten dat hij meer gaat drinken nu de papflessen gestopt zijn. Maar uit een beker drinken vind hij ook goed dus dat gaan we ook een paar keer per dag invoeren. Naast het knijpfruit is Xian ook cherrytomaten gaan eten. Mama merkte dat zodra ze de koelkast open deed Xian er meteen indook en in het schaaltje snoeptomaatjes (die altijd in de koelkast staan) een tomaatje pakte. Deze gaf hij altijd meteen aan Mama. Totdat ze een keer dacht "misschien lust hij wel een stukje. Dus Mama heeft een stukje eraf gebeten (een hele is te groot voor hem) en hij at het smakelijk op, zelfs geen rare gezichten trekken. En zo is het eigenlijk ook gegaan met een augurkje. Dus als tussendoortje kunnen nu ook "gezonde" snoepjes gegeven worden, zoveel als hij wil :-)

Goed vasthouden, Stel je voor dat ik val...

Aangezien de winter niet echt wil komen en het heerlijk fietsweer is, hebben we een fietsstoeltje met windscherm gekocht. Deze op de fiets vast gemaakt en op een middag Xian warm aangekleed, muts op, das om en hem in het fietsstoeltje gezet. Stevig vasthoudend aan de kabels van mama d'r fiets heeft hij tijdens het tochtje druk babbelend om zich heen zitten te kijken. Na verloop van tijd durfde hij de kabels los te laten, het stuur vast te houden en zelfs achterover te gaan hangen. Ook opzij hangend naar Mama d'r schoenen kijkend was reuze leuk om te doen, allen dit laatste vond Mama toch maar een beetje eng. Mama en/of papa Xian hebben intussen al een paar tochtjes erop zitten.

Van ons mag de winter mag voorlopig wel uitblijven.... kunnen we tenminste lekker veel gaan fietsen.

Xian zit nu in de papegaaien-fase. Hij doet alles na wat jij ook doet. Soms levert het (vooral voor ons) hele leuke taferelen op. Zo zijn pingpongballen ontzettend leuk om mee te spelen. Dit is laatste tijd zijn favoriete speelgoed en is er eigenlijk continue mee aan het spelen. Vooral de pingpongbal in een koker stoppen en papa het laten weggooien zodat hij het kan ophalen is een van de meest gespeelde spelletjes. Ook heeft hij ontdekt dat deze pingpongballen onder het TV kastje en dressoir kunnen. 

Balletje... kom dan!!!

Dus zodra hij een pingpongbal heeft gevonden dan gooit hij deze onder de kast. Vervolgens roept hij " ah " naar ons en wijst naar de kast. Als het te lang duurt gaat hij of harder roepen of hij komt ons halen. Wij dienen dan op ons buik te gaan liggen en de pingpongbal er onderuit te halen. Meestal ligt deze te ver onder de kast en moeten hem met behulp van een plumeau er onderuit halen. Toen we een keer de plumeau lieten liggen zag onze man zijn kans schoon. Hup, pingpongbal onder de kast, plumeau pakken, op zijn buik, rug, zij liggend zelf proberen de pingpongbal onder kast uithalen...... Vervolgens is mijnheer ruim 2,5 uur zoet geweest. De plumeau heeft door zijn gewinkel het wel begeven, maar ach...... er ligt in ieder geval geen stof meer onder de kast(en)!!!

Zaterdag 18 januari heeft Xian voor het eerst een verjaardagsfeestje bijgewoond. Zijn grote vriendin Joy werd 10 jaar en dat moest natuurlijk gevierd worden. Meteen na zijn middagslaapje zijn we naar de jarige job bij ons in de straat gelopen. Het was nog niet druk dus hij kon eerst even wennen. De meiden (Joy en haar vriendinnetjes) waren niet weg te slaan bij hem. 

Verjaardagsfeestje van Joy

Zelf vond hij Miles reuze interessant en hij hield hem dan ook goed in de gaten. Langzaamaan werd het drukker en drukker maar dat maakte onze koning niet veel uit. Hij keek met grote ogen naar alles en iedereen. Om hem niet in de drukte rond te latenstaan en omdat hij 2x onderuit was gelopen, heeft heeft vanaf toen lekker bij papa en mama op schoot gezeten en iedereen die aan tafel zat flink bezig gehouden met het oprapen van de door hem weggegooide pingpongballen (deze en het kleinste gele bekertje moesten mee naar de verjaardag). Onder het genot van zijn roosvicee en chips heeft hij zich prima vermaakt. Toen Xian van alle drukte en prikkelingen in zijn ogen begon te wrijven zijn we naar huis gegaan, tijd om even rustig aan te doen en even bij te komen van alle nieuwe indrukken. 

Later zijn Dennis en Xian nog naar de verjaardag van Menno geweest. Ook daar heeft hij zich uitstekend vermaakt. Bij het weggaan heeft hij zijn eerste traktatie gekregen. De eerste (kinder)feestjes zijn goed gegaan, een feestvarken is geboren. Op naar het volgende feestje.

Hoera.... Papa 40 jaar!!!

Donderdag 30 januari was een speciale dag. Dennis werd 40 jaar en dat moet natuurlijk gevierd worden. Omdat we nog geen bezoek thuis ontvangen hebben we Dennis zijn verjaardag bij Opa & Oma Staals op de woensdag ervoor gevierd. Bij Oma Schippers vieren we dit 8 februari. Maar toch wilde Marjolein en Xian dit niet zomaar voorbij laten gaan en hebben dus de woonkamer versierd. Heel veel ballonnen opgeblazen en natuurlijk de 4 en de 0. Xian vond dit allemaal prachtig en heeft meegeholpen de ballonnen aan te geven aan Marjolein die ze voor het raam ophing. Elke keer als hij ze zag was het ernaar wijzen en "ah" roepen, hij vond ze het allemaal geweldig. We hebben het de rest van de dag rustig aan gedaan, over een paar weken viert hij het nog met zijn vrienden die ook 40 worden dit jaar. 

Die ochtend (30 januari) had Xian zijn eerste afspraak bij het Consultatiebureau. Daar aan gekomen konden we doorlopen, tenminste dat zeiden ze toen Marjolein ging vragen waar ze moesten zijn. Deur door en we gingen (niet-wetend, tsja is het is voor ons de eerste keer) netjes op de stoelen zitten wachten tot we zouden worden geroepen. Na even te hebben gezeten kwam er iemand voorbij lopen en vroeg ons of we voor het consultatiebureau kwamen. 

Ik zal maar stil blijven liggen ..... 

Ik bevestigde dit waarop ze vervolgens zei "oh, dan mag je gewoon naar die ruimte doorlopen en koffie/thee pakken als je wilt. Je wordt dan vanzelf geroepen. Toen we doorliepen kwam meteen de CB-assistente aanlopen. Zo welgemanierd als onze kleine man is gaf hij haar meteen een hand en zei "HI". Marjolein mocht hem meteen uitkleden op zijn romper en sokken na en werd zijn lengte en gewicht gemeten. En mama was trots te zien dat hij sinds 9 december jl 1,5 cm is gegroeid en 1,6 kilo is aangekomen. 

Hmmmm, wat is dit nu?

Daarna mochten we door naar de (kinder)arts voor verdere consultatie. Ze pakte de Nederlandse groeicurve erbij om zijn lengte en gewicht te bespreken en zei meteen dat hij eigenlijk niet met deze curve vergeleken moest worden. Met zijn lengte zit hij ver onder de het gemiddelde maar  ze zag een stijgende lijn en vond dit veel belangrijker. Met zijn gewicht daarin tegen zit hij netjes op de middenlijn van de curve. Ook had zij (net als wij eerder die week hebben ontvangen) het verslag van de adoptiescreening gekregen vanuit het MMC Veldhoven. Daarin zag ze welke inentingen Xian in China al heeft gekregen. Er waren er 3 die hij niet heeft gehad (hiervan konden ze niets vinden in zijn bloed). Dus maar meteen 2 spuiten in zijn bovenbenen gekregen. Dit vond het absoluut niet leuk en begon even flink te huilen. Gelukkig kon hij snel getroost worden door zijn roosvicee en zijn snoepjes. Na eea te hebben gevraagd en genoteerd te hebben konden we weer naar huis. Dit eerste gesprek heeft toch nog al met al 1 uur geduurd. Marjolein heeft de dagen erna zijn temperatuur goed in de gaten gehouden want van de spuiten kon hij verhoging en zelfs koorts krijgen. Na zijn middagslaapje diezelfde middag werd hij al wakker met verhoging en 's avonds had hij koorts. de 4 dagen erna heeft hij eigenlijk continue verhoging en als hij ging slapen koorts gehad. Ook is hij die dagen jengelig en hangerig geweest en eten wilde hij ook niet net als anders. Gelukkig veranderde dit na 4 dagen en was hij weer als vanouds. 

Knipperdeknip door Britt

Dinsdag 4 februari was het tijd voor zijn eerste knipbeurt. Een kuif maken ging niet meer, deze kantelde en hij liep de laatste dagen met een saaie en platte zij-scheiding. Toen we bij Haarmode C'est Ca binnen kwamen hadden we heel de kapsalon voor ons zelf. Dus hij kon zoveel herrie maken als hij wilde. Britt deed hem een leuke kapmantel om en hij mocht in de troon plaatsnemen. Zijn haren werden nat gemaakt en het knippen kon beginnen. Heel rustig en met grote ogen heeft hij zijn haartjes naar beneden zien dwarrelen. Met behulp van zijn bolletjes-snoepjes en een leuk leesboekje heeft hij zich heel netjes gedragen. Maar ja, we hadden ook niets anders verwacht :-). Hij heeft weer een mooi, stoer kapsel MET KUIF!

Toen hij klaar was heeft hij ook nog even heel rustig de kapsalon verder verkent en even de pinautomaat van dichtbij bekeken. Ook de leuke flesjes en potjes in de stelling waren leuk om even mee te spelen. 

Er zijn weer een paar woordjes toegevoegd aan de lijst "wat kan ik allemaal al zeggen". Met als klapper het woordje: MAMMAMMAMMAAA. En nu het eenmaal zegt is het hek van de dam. We horen het als hij Marjolein ziet, als hij in de buggy zit en door de babyfoon als hij ligt te kletsen in zijn bedje. Wat een feest en de meest belangrijke woordjes zegt hij nu "Papa & Mama". 
Maar ook dierengeluiden begint hij nu te leren. Door het vele au en iau geroep van Xian is Marjolein met hem op de zitzak gaan zitten en met de dieren-speel-leer-kaarten (gekregen van Wouter & Caroline, TOP..... hierdoor wordt het een stuk makkelijker) aan de gang gegaan. En jawel...... MIAUW was het eerste dierengeluidje wat na veel oefenen nu menig malen per dag hoorbaar is. Zelfs als je er niet om vraagt hoor je heel vaak Miaaaauw op de achtergrond. Het is zo leuk om te zien hoe hij het zegt. Met heel zijn mondje zegt hij Miaaaauwww. Dus articuleren gaat al goed. In totaal kan hij nu 3 dierengeluiden zeggen als aan Xian vragen hoe doet... de poes "Miaaaauwww" en hoe doet het hondjes "arf (dit keuren we goed als Waf)" en hoe doet de ezel "iAAAAAAA". en hij kan het echt zeggen dus als we het in welke willekeurige volgorde dit aan hem vragen dan is het 9 van de 10 keer goed.

We krijgen met enige regelmaat te horen hoe het met ons gaat en wanneer we weer een berichtje plaatsen op ons blog. Maar omdat we nu een "gelukkig saai" gezinsleventje aan het opbouwen zijn valt er niet elke dag iets te vertellen. Daarom duurt het wat langer eer het volgende blog-berichtje geplaatst wordt. Maar lieve volgers.... heb geduld er komt vanzelf weer een berichtje over onze belevenissen met koning Xian, jullie zijn nog niet van ons af :-) !!!!

Groetjes, 
Dennis, Marjolein & een High-five van Xian