Aan alles komt een einde.... Laatste blogbericht

Sinds 5 mei is Marjolein meer gaan werken. Ze werkt nu 3 dagen, op de maandagen, dinsdagen en donderdagen. Een grote verandering voor ons allemaal en het heeft zo zijn tijd nodig om er aan te wennen en ermee om te gaan. Wat voor ons (Dennis & Marjolein) zo van vanzelfsprekend was, zo moeten we nu meer plannen, voorbereiden en afstemmen. Met af en toe iets vergeten klaar te leggen, mee te nemen of door te geven redden we het aardig en begint er een klein beetje ritme in te komen bij ons en onze kleine man. We zijn een paar weken voor dat Marjolein weer moest gaan werken al begonnen met Xian hierop voor te bereiden met wen-uurtjes. Zo ging hij een uurtje alleen naar Opa & Oma of naar Marielle (zij zouden namelijk ook op Xian gaan passen als Marjolein zou gaan werken), daaropvolgend het middagslaapje bij Marielle proberen (1e keer was Marjolein erbij met het naar bed brengen er eruit halen), ook kwam Opa een ochtendje meelopen bij ons thuis (uit bed halen, aankleden, eten, drinken, enz.). En op het laatst een keer een hele dag wennen bij Marielle. De eerste keer weggaan en hem achterlaten was voor Marjolein wel even slikken. Maar na vele kussen en knuffels had Xian er genoeg van en ging gewoon met de auto's spelen. Marjolein nog een allerlaatste keer dag zeggen maar hij keek niet op of om. Wel fijn dat hij er geen drama van maakte en het allemaal wel prima vond. Natuurlijk moest Marjolein regelmatig (via de What's app) vragen hoe het met hem gaat maar werd vaak ook op de hoogte gehouden met foto's die werden gestuurd wat hij aan het doen was. En als je of thuis komt of hem gaat ophalen dan krijg je een lachende Xian op je afgerend die je dan even snel een knuffel komt geven om vervolgens weer weg te rennen om verder te spelen met waar hij mee bezig was. Het is voor Marjolein en Dennis een fijne gedachte dat ze zich geen zorgen hoeven te maken als ze aan het werken zijn. Hij wordt als een koning behandeld en komt niets te kort. 


Sinds Xian in Nederland is zijn we tot de ontdekking gekomen dat hij eczeem heeft. We merkte al dat hij een hele droge huid heeft en op een gegeven moment kreeg hij ook plekken op zijn rug, in zijn knieholtes en in de plooi van zijn enkels. De plekken waren ruw, lagen op de huid en waren rood. De Consultatie arts en huisarts dachten in eerste instantie aan een schimmel infectie. De voorgeschreven zalf haalde het vurige er vrij snel af maar na een tijdje kwam dit weer terug. We kregen ook witte vaseline voorgeschreven die we vaak mochten gebruiken. Dit alles hielp in het begin maar eventjes maar de plekken kwamen net zo hard terug. Dus maar weer naar de huisarts. Gelukkig stuurde de huisarts ons door naar de dermatoloog. Op  woensdag 23 april konden terecht bij dr. Smits, dermatoloog in het MMC te Veldhoven. Hij zei vrij snel dat Xian een extreem droge huid heeft wat kan leiden tot eczeem. Hij adviseerde ons om hem niet meer met zeep te wassen en hem niet dagelijks in bad of douche moesten doen (hier waren we al snel mee gestopt toen we zijn droge huid opmerkte). Het beste was wat olie in het water te doen. En we moesten hem voortaan elke dag insmeren met Cetomacrogolzalf. Hij schreef ons een kilo pot voor (wow, behoorlijk grote pot) en elke avond voor het slapengaan smeren/masseren we hem in van top tot teen. Hij is dan zo glad als een aal :-). Voor de plekken kregen we hormoonzalf voor geschreven die we 5 dagen achter elkaar moeten gebruiken en dan 2 dagen stoppen. Zodra de plekken weg zijn kunnen we met de hormoon zalf stoppen. En mochten ze terug komen of nieuwe plekjes ontstaan dan weer even gebruiken tot ze weg zijn. Dr. Smits verzekerde ons dat als we hem echt elke dag in zouden smeren met de zalf uit de grote pot zijn eczeem dan ook zou verdwijnen en we het voor konden blijven. En hij blijkt gelijk te hebben. Nu na een aantal weken hem te hebben ingesmeerd is zijn huid lekker zacht en niet zo droog meer. De eczeem plekken zijn verdwenen. En Xian, die vindt het heerlijk dat hij elke dag een massage van mama of papa krijgt, maar het belangrijkste......hij heeft geen jeuk meer!

Gekleurde handjes

Moederdag zou eraan komen. De eerste voor Xian en voor Marjolein. Natuurlijk moest er voor de Oma's iets gemaakt worden door Xian. Bij de Xenos mooie kandelaars (met sterren)en bij de blokker verf en kwasten gekocht, konden we thuis direct aan de slag. Xian werd uit gekleed (op zijn romper na) en een veel te grote Cars schilder schort aan getrokken. 

Echte Xian's!!!

Alles uit gepakt en klaar gezet en onze koning kon aan de gang om te laten zien of hij enige "Vincent van Gogh-kwaliteiten" in huis heeft. 
Druk babbelend en af en toe naar buiten kijkend, wijzend en "Vogol" roepend heeft hij 2 mooie kunstwerken afgeleverd. Niet alleen de kandelaars waren voorzien van mooie, vrolijke kleuren... zo ook zijn handen en wangen. Maar ach, wie kan er nu zeggen om een echte "Xian" in huis te hebben staan ;-)

Op Moederdag zelf mocht Marjolein van Dennis en Xian tot 08:15 uur uitslapen. Toen ging de slaapkamerdeur open en kwam Xian met een opgerold papier met een mooie strik eromheen op Marjolein afgelopen. Gevolgd door Dennis met dienblad waarop een heerlijk ontbijt stond met een vaasje bloemen en een cadeautje. Marjolein ging meteen rechtop zitten om het papiertje open te maken wat Xian in zijn handen had. Daar kwam een prachtige tekening met daarop de handjes en voetjes van Xian met de woorden "Voor de allerliefste Mama, Hartelijk gefeliciteerd met je eerste Moederdag. Xxx Xian". Nou dan smelt je toch helemaal weg. Samen met Xian heeft Marjolein het cadeautje opengemaakt en er kwam een zwarte e-reader te voorschijn. Wow, wat een super mooi cadeau wat Marjolein al heel lang wilde hebben. Die ochtend even naar Oma Riet in Aalst gegaan en na zijn middagslaapje stond een bezoekje aan Oma Lien op de planning.

Moederdag

Maar daar aangekomen was er niemand thuis. Dennis belde op en zij zaten bij "Doen" in Valkenswaard gezellig te borrelen. Omdat we toch het mooie cadeau aan Oma Lien wilde geven zijn we daar naar toe gegaan. Oma vond de windlicht prachtig en hij zou een mooi plekje in huis of op het het balkon krijgen. Het was zo gezellig dat Marjolein & Dennis ook een lekker drankje pakte. Marjolein en de andere dames vonden de droge witte wijn super lekker, van een goede kwaliteit. Later bleek dat de serveerster zonder dat ze het wist ons de duurste wijn had geschonken, 150 euro koste per fles en er waren toch wel zeker 2 flessen op gedronken door de dames. Ze hebben die avond daar geen winst gemaakt want omdat het de fout van de serveerster was moesten we de normale prijs betalen, gelukkig maar!!!! Xian vermaakte zich prima van alle aandacht dit hij kreeg. Tante Corry, Joep, Els, Ankie en Dirk konden geen genoeg van onze koning krijgen en alles mocht van hen. Vooral Ankie en Els hadden dolle pret met en om Xian. Ze waren bijna aan het vechten wie hem mocht entertainen of op schoot nemen. En Xian..... ach, die vond het allemaal goed en liet alles over zicht heen komen. Rond 17:00 vroeg Dennis aan Marjolein of ze een hapje gingen eten bij de Willem II en ging bellen of er nog plaats was. Jos hoorde dit en vroeg aan Lien of ze ook mee wilde. Ja hoor, dus Dennis weer bellen om de reservering aan te passen. Ook de rest van het gezelschap hoorde dit en wilde ook wel mee. Dus Dennis nogmaals bellen om het door te geven. Uit eindelijk (kinderen van Els en Ankie kwamen ook nog) werd de halve Willem II omgebouwd om 1 grote tafel voor 14 man te dekken. Was wel zo leuk om met z'n allen te eten. Voor Xian werd er speciaal spaghetti gemaakt wat hij heerlijk op heeft zitten eten. Na het toetje merkte we dat Xian in zijn ogen aan het wrijven was en zijn naar huis gegaan. Zo kwam er een einde aan een fantastische 1e Moederdag!!

Omdat we (nog) niets van het Schisteam Nijmegen hadden vernomen en we toch wel wilde weten of al bekend was of Xian op de wachtlijst stond voor zijn eerste operatie heeft Marjolein hen gebeld. Er is een speciaal telefoonnummer waar je kunt checken of je op de wachtlijst staat en zo ja, wanneer de operatie gepland staat. Helaas is was nog niets bekend maar er werd wel aan Marjolein gevraag of ze bij de anesthesist waren geweest voor een gesprek. Dit was dus niet het geval en er werd meteen een afspraak gemaakt voor woensdag 21 mei. Netjes om 11:00 uur waren we aanwezig en moesten een formulier met vragen invullen. Toen Marjolein het formulier wilde afgeven kwam de anesthesist aanlopen en vroeg of aan haar of wij Xian Staals waren. Was niet zo moeilijk aangezien er maar 1 kindje met een chinees uiterlijk in de wachtkamer zat. We mochten meteen meelopen naar haar kamer. Al na 1 vraag van haar aan ons waar we antwoord op gave werd duidelijk dat 3/4 van het hele gesprek overgeslagen kon worden. Omdat Xian een vondeling is weten we helemaal niets over zijn achtergrond alleen weten we nu dat hij dus eczeem heeft en dat hij net als een normaal kind na vallen een blauwe plek krijgt. Verder legde ze uit hoe de operatie, en vooral het inslapen, in zijn werking zal gaan en hoe de pijnbestrijding na de operatie eruit ziet. De anesthesist keek nog even na of Xian al gepland stond. Dit was niet het geval en moeten nog even afwachten. Over een tijdje maar weer even bellen, misschien dat we dan iets meer te weten komen.

Bram Brandweer

Sinds een paar weken is Xian helemaal in de ban van alles wat rijd en er anders uitziet dan gewone auto's. Tijdens het wandelen of fietsen merkt hij vrachtwagen, bussen, motors, enz. op en wijst, roept en zwaait uitbundig naar alles wat er voorbij komt. Thuis speelt hij ook steeds meer met auto's en treinen. Dennis kan zijn lol niet op want de Duplo trein en Toet toet vliegveld en racecircuit moesten worden opgebouwd. Vader en zoon hebben dolle pret met elkaar tijdens het bouwen en later het spelen ermee. 
Zondag 25 mei was er een open-dag bij Brandweer Valkenswaard. Ons leek het wel leuk voor Xian om er eens te gaan kijken. Dit is bij ons om de hoek dus konden we fijn wandelend er naar toe. Xian heeft met grote ogen en met "Bram Brandweer (Toet toet auto) stevig in zijn handen geklemd naar de brandweerauto's gekeken. Er stonden nieuwe en oude brandweer auto's waar je in mocht zitten. Je kon binnen alles zien, er liepen brandweermannen in vol ornaat rond, er werden demonstraties gegeven, sirene's gingen af en nog veel meer. Xian liet alles over zich heen komen en kwam ogen te kort, zoveel was er te zien. En bij het opzetten van een echte brandweerhelm was het feest compleet. De helm moest wel vast gehouden worden omdat deze te groot en te zwaar voor Xian was. Met een grote lach liet hij zich samen met de brandweercommandant fotograferen. Na nog even zo trots als een pauw in de grote rode brandweerauto te hebben gezeten zijn we naar huis gelopen. Weer een avontuur erbij voor onze kleine koning.
   

Waterpret!

Grote neef Luc en Max deden mee aan de zwemvierdaagse bij de Zwembad de "Wedert". Wij vonden het wel leuk om even te gaan kijken naar hen. Samen met Angelique was het waterpret in het kinderbad (omdat beide nog geen zwemdiploma hebben). Na 5 minuten bij Dennis op schoot te hebben gezeten wilde Xian gaan lopen. Dus heeft Marjolein zijn schoenen en sokken uit gedaan zodat hij kon lopen (aan de hand van Marjolein). Aan de rand van het kinderbad even gekeken naar zijn grote neven. Xian vond het reuze interessant, dus broek ook uit zodat hij op de rand van het badje kon zitten met zijn voetjes in het water. Tante Angelique had na enig rondvragen voor een zwemluier er eentje te pakken. Dus t-shirt, romper en luier uit en zwemluier aan. Heel voorzichtig aan de hand van Marjolein het trappetje af en zo de armen van tante Angelique het water in. Met grote ogen stond hij in het water om zich heen te kijken en na enige tijd durfde hij ook wat met het speelgoed (dat Luc en Max verzamelde en naar Xian brachten) wat op de rand stond te spelen. En ook nog even, goed vasthoudend, met tante Angelique rond gelopen in het bad. Xian vond het allemaal prima en had was niet bang in het water. Na een half uurtje heerlijk in het zwembad te hebben gezeten was het tijd om er uit te gaan en aan te kleden. Omdat we niet op deze spontane zwempartij waren voorbereid konden we van Neef Max zijn (poncho)handdoek lenen. Ook kreeg Xian nog een munt (die alle deelnemers van de zwemvierdaagse en bij inleveren hiervan een stempel en medaille kregen) die we inruilde voor een stempel zodat hij poffertjes kon gaan halen. Wel moest Xian eerst de zelf gemaakte puntzak versieren voor de poffertjes er in konden. Na nog even in de ballenbak en op de springkussen te hebben gespeeld werd het tijd om naar huis te gaan. 
Zwemmen is voor onze koning dus ook dolle pret :-)

Omdat Xian 18 mei een half jaar bij ons is (pfffftttt, wat vliegt de tijd) moesten we ook het 2e follow-up verslag schrijven. Deze verslagen moeten geschreven worden nav vragen zoals lengte, gewicht, hoofdomtrek, hoe het gaat, enz. in het engels voor het CCCWA (China Center for Children's Welfare and Adoption). Dit is een bijkomstigheid wanneer je een kindje adopteert uit China. Maar ach, hoe leuk is het om over je zoon te mogen schrijven en zo trots als een pauw mag vertellen hoe goed hij eet, slaap, speelt en zich aanpast aan zijn nieuwe omgeving. Je kunt er een heel boek over schrijven maar je moet je inhouden want je mag niet meer dan 4 A4-tjes typen. Ook mag je er maar 8 foto's bij doen wat heel lastig zoeken is uit al die leuke foto's van Xian. Uiteindelijk hebben we het voor elkaar gekregen (Dennis verantwoordelijk voor de tekst en Marjolein voor de foto's). Inmiddels hebben we bericht binnen gekregen van Stichting Meiling dat ons follow-up verslag naar het Chinees is vertaald en z.sm. naar CCCWA wordt opgestuurd. 
Vanaf nu moeten we jaarlijks tot dat Xian 5 jaar bij ons is een follow-up verslag schrijven en opsturen naar Stichting Meiling en zij vertalen het naar het chinees en sturen het op naar het CCCWA in China. Maar zo ver is het nog lang niet.... we gaan gewoon door met genieten van onze Koning en mooie herinneringen maken :-D

Dagje Efteling

Zaterdag 14 juni zijn we met het hele gezin Schippers naar de Efteling geweest. Het weer was perfect, bewolking met regelmatig het zonnetje, 19-20 graden en droog. 
Op het gemakje zijn we het park doorgelopen en stil gestaan bij verschillende attracties. Xian zat vanuit zijn buggy heerlijk te genieten en alles te bekijken. Voornamelijk met met mondje open, grote ogen en zwaaiend met zijn armen op de muziek of wijzend naar iets wat draaide, omhoog ging of voorbij kwam. Xian is samen met Marjolein in de Pagode gegaan (de eerste attractie waar hij in ging). Xian vond er niets engs aan en wilde na 5 minuten al van de schoot af. Marjolein vond het veel enger om Xian rond te laten lopen en heeft hem dus ook goed vast moeten houden. Tijdens het ritje door Carnaval Festival heeft hij veilig bij Dennis op schoot gezeten en alles voorbij zien komen. zijn armen waren ook hier continue in beweging en de draak kreeg een uitbundige zwaai van hem. Het wachten bij de Phython was (grote neef Sebastyen en tante Angelique gingen hier in)geen straf. Genietend van een ijsje heeft hij alle wagens die voorbij kwamen begroet met een gil en enorme zwaai.
Het kabouter dorp in het Sprookjesbos vond hij het interessantst. Niet het sprookje/verhaal op zich maar hij heeft voornamelijk aan de klink van het poortje staan rammelen waardoor de kabouter kwam kijken wie dit deed. Hij kon hier geen genoeg van krijgen en moesten hem gewoon weghalen. 

Luisteren naar het muziekje

En natuurlijk moest er ook op de wereldberoemde paddenstoelen gezeten en geluisterd worden. Alleen al voor de foto :-). Lang nek, Klein duimpje, de Trollenkoning, De wolf en de zeven geitjes, Roodkapje, Sneeuwwitje, Doornroosje, Hans en Grietje werden allemaal vol bewondering bekeken door onze kleine koning en hij vond het allemaal reuze interessant. Ook de 2 verhaaltjes bij de Sprookjesboom werden aandachtig beluisterd, lekker onderuit hangend in zijn Buggy.  

Papier hier.... 

En al de hele dag werd er niets in de vuilnisbakken gegooid, dit werd allemaal opgespaard voor Holle bolle Gijs. Samen met Dennis goed vasthoudend heeft Xian ook wat vuilnis in de mond gestopt en kreeg een netjes "dank je wel" terug van hem. En door neef Luc werd geld in de bips van de ezel gestopt (Tafeltje dek je) en kreeg een mooie glimmende Efteling munt voor terug die Luc vervolgens aan Xian gaf. Deze werd de rest van de dag niet meer losgelaten. 
De dag werd traditie getrouw afgesloten met een maaltijd bij de grote, gele M. Voor Xian was dit de eerste keer,  maar ook de friet van de McDonald's is niet aan hem besteed. De McNuggets en de frietsaus vond hij daarin tegen wel lekker en heeft hiervan zitten smullen. Tijdens het naar huis gaan viel onze koning in een diepe slaap, vast en zeker dromend over alles wat hij die dag mee heeft gemaakt. Het was een lange dag voor hem met zoveel dingen die hij zag, hoorde, enz. dat hij geen tijd heeft genomen voor zijn middagslaapje. Maar ach, het was een geweldig dag voor ons allemaal en dan komt het slapen wel een ander keertje.

Vaderdag

Zondag 15 juni was het Vaderdag en ook dit konden we niet voorbij laten gaan zonder er aandacht aan te besteden. Als Dennis ergens niet van houdt dan is het wel ontbijt op bed. Dan maar een overheerlijke latte macchiato klaar gemaakt en de kleine man mocht zijn cadeau dragen en aan papa geven. Vrolijk hebben de 2 mannen op bed het zelfgemaakte cadeau van Xian open gemaakt. En daar kwam een beschilderd schilderij te voorschijn. Dennis was er erg blij mee en het schilderij gaat een een mooi plekje op de slaapkamer krijgen.we hebben het die ochtend heel relaxed gedaan in onze pyjama's. Lekker met ons drieën bezig zijn zijn. Na het middagslaapje van Xian zijn we naar Opa Jos gegaan. Ook voor hem hadden we een cadeau bij, een mooie uitvergroting van Xian in een schilderijlist voor in de woonkamer. Opa Jos (en Oma Lien ook) was hier ontzetten blij mee en werd meteen opgehangen. Nichtje Sanne was er ook en het werd een hele gezellige middag met veel lol, spelletjes, hapjes, drankjes enz. 



Eindelijk kregen we vanuit het Schisisteam een telefoontje dat Xian op maandag 30 juni geopereerd zou worden in Nijmegen. We moesten ons die dag om 10:00 uur melden op de kinderafdeling. Na de intake mochten we Xian zijn operatie hemd aan doen, hem een drankje geven (via een spuitje in de mond) en daarna op onze schoot houden. Hij zou namelijk van dit drankje "zat" worden en niet meer op eigen benen kunnen staan. En dat bleek ook wel na een kleine 10 minuten. Hij keek lekker scheel uit zijn ogen en kon zijn hoofd niet goed omhoog houden. Dus hij heeft bij Marjolein op schoot (met zijn hoofd op haar arm) naar Bumba liggen kijken. Om 12:15 uur kwamen ze hem halen en Marjolein mocht mee met Xian naar de ruimte waar hij in slaap werd gebracht (via een kapje). Hij vond dit allemaal prima en na een beetje rond te hebben gekeken liet hij zich gewillig door Marjolein op de tafel leggen. Hij kreeg het kapje voor en binnen een paar tellen was hij in dromenland. Een hele opluchting dat Xian dit zo goed deed, zonder huilen of paniek liet hij alles over zicht heen komen (echt een wonderdrankje). Het dan alleen moeten achter laten werd op deze manier en ietsiepietsie makkelijker, maar toch met tranen in de ogen liet Marjolein zich naar buiten begeleiden. Je weet dat het voor een goed doel is, maar het is zo ontzettend moeilijk om de kleine man achter te laten bij vreemde mensen. En dan begint het lange wachten. We wisten dat de operatie zo'n 2-2,5 uur zou gaan duren. Om 15:35 uur gaat dan toch eindelijk de telefoon. Dr. Wagner belde ons zelf op om te vertellen dat de operatie goed gegaan was. Het duurde alleen langer dan normaal omdat de spleet te groot/breed was. Hijzelf had de OK 5 minuten geleden verlaten, nu was de KNO arts bezig om de buisjes te plaatsen. Na nog ruim een half uur (16:15 uur) kregen we het verlossende telefoontje dat Marjolein naar Xian mocht. Met zijn toverstaf (gekregen van de anesthesist voor hij in slaap werd gebracht) goed vast geklemd in zijn hand keek hij me met open gesperde ogen aan, nog slaapdronken van de narcose. Ze vertelde me dat Xian zonder problemen wakker was geworden uit de narcose, deed zijn ogen open en keek wat rond. Hij had zelfs geen zuurstof nodig, hij ademde ( met geluid, snurkend) op eigen kracht. Dit zagen ze niet vaak. Na een klein half uur mochten we weer naar zijn kamer maar niet nadat er onderhandeld moest worden over de toverstaf, die wilde hij namelijk niet meer afgeven. Een grote spuit was niet goed, gelukkig een klein badeendje wel. 

ziekenhuisopname

Terug op de kamer heeft hij even op schoot gezeten en meteen wat gedronken. Hij liet meteen even merken dat hij het niet leuk vond dat hij de beker niet zelfstandig mocht vasthouden (lees, kon vast houden: door het infuus wat nog in zijn handje zat en het verband was het gewoon niet mogelijk dat hij het zelf vast hield). daarna heeft hij in zijn bedje lekker liggen slapen en snurken tot de volgende ochtend 07:15 uur. Hij is wel een paar keer wakker geweest omdat de zuster kwam kijken hoe het met hem ging en om hem pijnmedicatie toe te dienen. Hij sputterde dan een klein beetje tegen maar viel toch weer in slaap. 
De volgende dag ging het redelijk goed met hem maar we merkten toch dat het voor hem een grote verandering was. Door het sluiten van zijn zachte gehemelte is zijn mond van binnen helemaal veranderd waar hij enorm aan moet wennen. Hij moet opnieuw leren slikken, eten, praten enz. Hierdoor was hij hangerig en jengelig (heel begrijpelijk) en wilde veel bij ons zijn, het liefst op schoot of worden gedragen. Dit deden we met veel plezier, want het is toch zielig voor de kleine man. Het belangrijkste vonden wij dat hij geen pijn zou hebben en kreeg ook standaard 3x daags paracetamol en zo nodig aangevuld met diclofenac. We brachten de tijd door met kijken naar Bumba, en later ook Thomas and Friends, op de iPad, wandelen en spelen met het speelgoed wat we mee hadden genomen. Het eten ging prima zolang het maar kleine hapjes waren. De eerste dagen mocht hij alleen maar vloeibaar, pudding, appelmoes en ijs hebben. 
Na 2 a 3 dagen mocht hij ook een boterham (zonder korst) hebben en gepureerd eten. De komende 2 weken zou hij alles mogen hebben zolang het maar niets hards was. Woensdag om 12:00 uur mochten we naar huis. Het was nog even afwachten want Xian kreeg dinsdag avond koorts (39,5). Maar gelukkig heeft hij zelf zijn koorts weg gekregen zonder paracetamol (had die nacht wel diclofenac voor de pijn gekregen) en na de ochtend even te hebben afgewacht of de koorts terug kwam, kregen we toestemming om naar huis te gaan. De eerste dagen thuis gingen op en af met hem. Het slapen ging slechter (veel wakker geweest 's nachts, vroeg wakker en de middagslaapjes waren kort) en niets was goed, wilde van alles en ook weer niets. Was jengelig en wilde veel gedragen worden. Het enig wat hielp hem een beetje rustig te krijgen en houden waren filmpjes kijken op de iPhone van Dennis en Marjolein. Allemaal heel logisch dat hij zo reageerde, het is niet niks wat hij heeft mee gemaakt. Ongeveer 1,5 week na de operatie begon hij langzaamaan weer zichzelf te worden: ging steeds meer zelfstandig en langer spelen, sliep 's nachts door en de middagslaapjes werden ook langer. Echter 1 week na de operatie mocht Marjolein (eindelijk) in de mond van Xian kijken en schrok enorm. Ze zag dat de spleet een stukje open stond. Meteen contact opgenomen met het Schisisteam en zouden donderdag op het spreekuur mogen komen. Maar de volgende ochtend kregen we een telefoontje dat prof. Bergé ons die zelfde middag om 13:30 uur wilde zien. Hij kon zien dat de spleet nog voor 3/4 dicht zat en de schade nog enigszins mee viel. Omdat de spleet erg breed was is er veel spanning op komen te staan en kan door een kleine druk (lachen, huilen, hoesten enz.) open gaan. We zouden voorzichtig moeten zijn de komende dagen om verder open gaan van de spleet te voorkomen. De opening zou bij een volgende operatie nogmaals gesloten worden. Maar met een extra stap zouden we er ook komen. Echter later in de week zijn we tot de ontdekking gekomen dat de spleet toch nog verder is open gegaan en misschien wel helemaal weer open is. Binnenkort heeft Marjolein nog een Facetalk gesprek met Prof. Bergé en zal met hem bespreken wat verder te doen. 
Gelukkig is Xian weer zo goed als opgeknapt en is hij weer de oude Xian.... met de bijbehorende streken en lachbuien :-)

Zoals de titel het al aangeeft komt aan alles een einde. Na 8 maanden samen te zijn met onze koning zijn we van mening dat wij het adoptieproces hebben afgesloten en verder gaan als gezin. Hoe leuk het ook is om een blog bij te houden merken we dat het toch de benodigde tijd in beslag neemt, die vooral de laatste weken moeilijk te vinden is. We vinden het dan ook een mooi moment om met dit adoptieblog te stoppen. 

(Happy) Family Staals

We willen iedereen enorm bedank voor het lezen van ons blog en alle leuke reacties die we hierop hebben gekregen. Van dit blog wordt een boekwerk gemaakt zodat Xian later kan lezen hoe en waarom hij in onze levens is gekomen.

Heel veel lieve groetjes,
Dennis, Marjolein & Xian Staals