HIEPERDEPIEPERDEPIEP......

Wat het eten betreft lust Xian eigenlijk alles en hebben hier niets over te klagen. Sinds we thuis zijn gekomen en bezig zijn met opvoeden laten we hem alles proeven en wat hij lust mag hij (op)eten. In het begin viel het ons niet zo op maar de laatste tijd merken we dat er toch een probleempje rondom het eten is ontstaan. Hij weet niet wanneer hij moet stoppen. Dus zolang er eten op tafel of in zijn zicht staat dan blijft hij aangeven meer te willen. Dit doet hij door zijn tong naar buiten te steken en "EH' te roepen, net als bij het laten zien dat zijn mond leeg is.

Tijdens de voorlichtingsbijeenkomsten van Stichting Adoptievoorzieningen is het "eetprobleem bij adoptiekinderen ruim aanbod gekomen. Het kan verschillende oorzaken hebben zoals dat ze na aankomst ze hun achterstand moeten inhalen met als gevolg dat ze enorm snel gaan groeien en daarvoor extra bouwstoffen nodig hebben. Maar het kan ook zijn doordat ze in een milieu hebben geleefd waar ze moesten vechten om te overleven. Doordat ze weten wat een tekort aan voedsel en honger betekent hebben ze geleerd dat wat er te eten is ook opgegeten moet worden om in leven te blijven.

We weten op dit moment niet precies wat de reden bij Xian is waarom hij blijft "bunkeren" maar wel dat het niet goed is. Daarom hebben we ook al wat dingen omtrent het eten veranderd. We scheppen zijn bord zo vol als wij denken dat voldoende is voor een 2-jarige. We halen de pannen meteen van tafel en smeren zijn brood of aan de aanrecht of aan tafel maar dan alleen de hoeveelheid sneeën brood dat hij krijgt te eten. En zodra hij klaar is met eten ook duidelijk aan hem laten zien dat klaar ook klaar is en op ook op is. Heel soms komt het voor dat wij nog aan het eten zijn als hij al klaar is maar dan zeggen we ook nee als hij van ons wil mee eten. 
We hopen hiermee over een tijdje het "eet-probleempje" onder controle te krijgen en dat hij een gezond eetpatroon ontwikkeld.

Stoere Xian

In de 2 levensjaren van Xian is hij nog nooit buiten geweest met alleen een t-shirt aan. In China is het de gewoonte om heel veel lagen over elkaar aan te trekken, vooral bij kinderen. Toen wij in Guangzhou waren zagen we ook alleen maar de toeristen met korte mouwen en/of broeken lopen en dat terwijl het toch 26 graden was. De Chinezen laten ook heel duidelijk aan je merken wanneer ze vinden dat je je kind niet warm genoeg aankleed. Ook onze gids in Beijing, Chris, hamerde hier ons voortdurend op dat we hem vooral heel goed moesten aankleden. 
Wij hier in Nederland denken hier (gelukkig) heel anders over en bij de eerste zonnestralen zie je al mensen in korte broeken, hemdjes en slippers rondlopen. 
Bij het aankleden van de koning kreeg hij al met enige regelmaat een rompertje aan met korte mouwen waar we dan een longsleeve, trui of vest over aan deden. Hij vond het toen al heel vreemd die korte mouwen en trok er de hele tijd aan. Maar met de mooie dagen de laatste tijd werd het op een middag tijd om over zijn romper een t-shirt met korte mouwen aan te trekken. Je had hem moeten zien toen hij in de gaten kreeg dat hij geen lange mouwen aankreeg. Hij pakte voortdurend zijn blote armen vast en voelde eraan. 
Gelukkig wende hij er aan en heeft lekker buiten gespeeld. Heel soms besefte hij het en pakte zijn blote armen weer vast, er nog even stoer bij kijken en het geeft leuke foto's ;-). 


Woensdag 2 april had Xian om 15:30 uur een afspraak bij het Audiologisch Centrum Strijp voor een (ge)hoortest. Na even te hebben gewacht in de wachtkamer mochten we mee naar een klein kamertje. Daar zouden ze 2 testen afnemen. De eerste was eentje waarbij er 2 dopjes met draadjes eraan in zijn oren gestopt moesten worden. Maar Xian dacht daar anders over. Hij zette het op een huilen en begon zich te verzetten tegen die dopjes in zijn oren. Niets werkte om hem gerust te stellen. Bij deze test mocht hij niet huilen omdat het invloed had op het resultaat. Na een tijdje stopte hij met huilen en hebben we eerst maar even een andere test gedaan. Deze test ging prima en was snel klaar. Vervolgens weer de test gedaan met de dopjes in zijn oren. Hij stribbelde even tegen maar Marjolein heeft hem tegen haar aan vast gehouden en getroost terwijl Dennis over de schouder van Marjolein hem koekjes gaf. Zo hebben we de test toch kunnen afronden. De volgende test werd in een geluidsdichte kamer gehouden. Xian moest bij Marjolein op schoot gaan zitten tussen 2 boxen met daaronder beeldschermen. Uit de boxen lieten ze een geluidje horen waar hij op moest reageren, die kant moest uitkijken. Zij kon dan aan zijn reactie zien of het goed of niet goed was. Op zich ging dit vrij goed, alleen na een paar minuten merkte we dat zijn concentratie weg begon te zakken en hij rond ging kijken of met papa begon te praten. De laatste test was een soort koptelefoon die op het bot achter zijn oren werd gezet en er trillingen/geluid uitkwamen. Ook hier werd gekeken of hij wel/niet erop reageerde. Na de testen kregen we meteen de uitslag. 
Ze hebben vocht achter zijn trommelvliezen gevonden waardoor hij minder goed hoort. Een kind van zijn leeftijd moet tussen de 25-30 zitten en Xian zat tussen de 40-50. Maar met de test op het bot achter zijn oren zat hij goed, op de 25-30. Dus op zich is er niets aan de hand met zijn gehoor. Alleen nu met het vocht achter zijn trommelvliezen even iets minder. Ze gaan het Schisis-team Nijmegen het advies geven voor buisjes. 

Zelf drinken

Tijdens onze afspraak bij het Schisis team in Nijmegen hebben ze aangeven dat het beter is om de fles niet meer te gebruiken (beter voor zijn tanden). We zijn bij thuiskomst meteen begonnen om Xian uit een beker te laten drinken. Heel voorzichtig met alleen maar een bodempje in de beker, wat hij meteen super goed deed. Hij vond het zelfs leuk en wilde elke keer meer uit de beker drinken. 
Ook (Tip van Ingrid) hem in bad een beker geven en hem daar zijn gang laten gaan. Zo kan hij heel goed zelf voelen wanneer hij teveel in 1 keer drinkt of de beker te hoog houd en het water over zijn gezichtje loopt. Na een paar weken en veel, heel veel oefen gaat het steeds beter met het zelf drinken en kunnen we nu zelfs al een bodempje van ongeveer 4 cm aan hem geven zonder dat hij knoeit. Wel blijven we zeggen dat hij rustig en zachtjes moet drinken en na elke slok zonder knoeien" Goed zo, grote vent!!!!
De fles staat nu meestal in de kast en wordt er nog alleen maar uit gehaald als we naar een afspraak in het ziekenhuis gaan of als we gaan fietsen of iets dergelijks. Dan is het toch wel makkelijk om hem even een flesje te geven. 

in het bakkie.....

Donderdag 3 april was de 2e afspraak bij het Consultatiebureau. Netjes op tijd arriveerde we om 11:20 uur bij onze afspraak. Na even gespeeld te hebben in de wachtkamer en Marjolein rustig een kopje koffie te hebben gedronken werden we geroepen voor het "meet en weeg" moment. Op zijn sokken en met romper aan mocht hij weer plaats nemen in de bak zodat ze hem konden meten. Vol verbazing hoorde Marjolein de assistente zeggen dat hij 77 cm is. Dan is hij dus in 9 weken tijd 3,5 cm gegroeid!!! 
Na het meten mocht hij op de weeg-schaal gaan zitten. Deze wees 9460 gram aan. 160 gram aangekomen. Dat was niet echt veel maar waarschijnlijk is hij veel afgevallen toen hij een week ziek is geweest en bijna niet heeft gegeten. Met zijn gewicht zit hij netjes op de juiste lijn van de groeicurve. 

weegmomentje

Met lengte ziit hij nog ver onder de de lijn waar hij zou moeten zitten. Maar hij is zijn schade aan het inhalen. En wij hechten niet zo heel veel waarde aan deze (Nederlandse) groeicurve, belangrijker vinden we dat er een stijgende lijn in zit. De arts gaf tijdens ons gesprekje een doosje met blokjes aan Xian. Om hem spelende wijs te kunnen kijken of hij al kon stapelen. Heel toevallig doet hij dit thuis al met enige regelmaat, dus hier was het ook geen probleem en stapelende 6 blokjes op elkaar om het vervolgens om te gooien (vindt hij nog steeds leuker dan het stapelen op zich). 
De art zei dat hij dit pas met 2,5 hoefde te doen/kunnen. Ach, ook dit vinden we niet belangrijk maar wel leuk om te horen dat hij hierin op voorloopt. Net als de vorige keer moest hij ook nog 2 vaccinaties krijgen. 1 herhaal vaccinatie (Pneu) en 1 nieuwe (Hib). Toen hij de spuiten zag wist hij hoe laat het was en begon zich hevig te verzetten. Bij de prikken moest hij zo ontzettend huilen. Echt een "pijn" huiltje. Gelukkig zijn dit voorlopig de laatste vaccinaties, hij heeft ze nu allemaal gehad die hij behoort te hebben. We hebben toch een nieuwe afspraak gemaakt, dan alleen om te wegen en meten. Hij kan dan meemaken dat als we naar het consultatie bureau gaan het niet altijd vervelend en pijnlijk voor hem is.

ballonnen....

verjaardagskaarten

Vrijdag 11 april was het (vooral voor ons) een grote dag. Het was de 2e verjaardag van Xian. Zijn eerste is volgens ons niet gevierd dus deze moesten we extra goed vieren. Het begon al met het opstaan en binnen komen van de woonkamer. Alles was versierd met ballonnen, slingers letters enz., natuurlijk in de kleuren Rood, Oranje, wit en grijs. Net als zijn "Diddes de draak kamer" ook zijn verjaardag in dit thema. Je had zijn gezichtje moeten zien. het eerste half uur heeft hij alleen maar rond gekeken en gewezen naar alle versieringen, natuurlijk met de bijbehorende kreten en wijzen naar alles. Onverwachts stonden Tante Angelique en neef Max op de stoep om Xian te komen feliciteren. Later kwam ook Ome Henrie op visite. Gelukkig was Marjolein er op voorbereid en hebben we lekker een stukje appeltaart gegeten. En ook werden er verschillende kaarten bezorgt door de postbode, allemaal felicitatie kaarten voor Xian. Nog wat boodschappen gedaan en na zijn middagslaapje kwamen Marielle, Raf, Opa en Oma op visite. We hadden besloten om het op zijn echte verjaardag rustig aan te doen en het de dag erna groots te vieren. 

Pannenkoek!!!

Om 17:00 uur zijn met Opa & Oma gaan eten bij Pannenkoekenhuis ‘De Familie Suykerbuyck'. Het was de eerste keer dat we met Xian gingen uiteten. En hij vond het fantastisch, vooral omdat door het hele restaurant (hoog tegen de muur, tegen het plafond) een modeltrein reed. Elke keer als deze voorbij kwam werd er door Xian uitbundig naar gewezen en volgde hij de trein met zijn hele lijf. Maar ook van de naturel, met door hemzelf bedekt met poedersuiker, pannenkoek heeft hij heerlijk zitten smullen.

ijs met slagroommmmmm.... 

Als toetje kreeg hij een verrassingsbeker met ijs, slagroom en koekje. De beker (met muizen gezicht) mocht hij mee naar huis nemen. Samen met Oma werd het toetje tot op de bodem opgepeuzeld. Bij de pannenkoek kreeg hij 2 muntjes waar hij in het winkeltje een cadeautje mocht uitzoeken. Het werd een mooie, grote gele brandweerauto. Bij thuiskomst heeft de kleine koning nog heel even mogen spelen met Opa en Oma maar rond 19:15 uur werd het toch tijd om hem naar bed te brengen. De volgende dag was het immers weer/nog steeds feest.

"Diddes de Draak" taart

Die volgende ochtend kwam rond half 10 eerst de familie bezoek. Toen iedereen binnen was hebben we onder het gezang van lang zal hij leven het kaarsje op de "Diddes de Draak" taart uitgeblazen. De taart werd aangesneden en Xian kreeg een eigen taartje die hij met zijn handen mocht vermorzelen en op eten. 

Mjammie

Zelf vond hij het vreemd om zijn handen in de taart en slagroom te stoppen maar na hulp van Marjolein werd er gretig van gesnoept. De rest van de ochtend heeft hij lekker gespeeld met zijn grote neven en nicht. En als het wat te wild werd voor hem dan kwam hij naar de grote mensen toe om daar bij iemand op schoot te kruipen om zich met hen te vermaken. Rond 12 uur was het bezoek weg en kon Xian even een middagslaapje gaan doen.

Rond half 3 kwamen de vrienden binnen gedruppeld en ging het feest vrolijk verder. Het uitpakken van de cadeautjes die hij deze dagen kreeg vond Xian helemaal super. Lekker op zijn eigen tempo en/of met hulp van iemand werd het papier los gescheurd en kwamen er mooie cadeautjes te voorschijn.

Cadeautjes.....

Van een leesboekje ("mejuffrouw Muis in het ziekenhuis"), bellenblaas, Toet toet autootjes (Hetty helikopter, Tom tractor met aanhangwagen en Benny bus), Duplo (landbouwtraktor & Ville Kalfje), Afstandsbestuurbare auto, Emmertje & Schep-set, Kiepwagen, Pucky loopfiets, Kasteel tent tot een tafel met stoeltje om aan te spelen. Allemaal leuke dingen waar hij de dagen na zijn verjaardag mee is gaan spelen. Maar op het moment dat Xian zijn Pucky loopfiets kreeg heeft hij, bij wijze van spreken, zijn grote neef Max er vanaf getrokken, is er op gaan zitten en er niet meer van afgekomen. Van binnen naar buiten, over de drempels, over tenen, tegen de muur aan knallen enz. het maakte hem allemaal niets uit. Hij vond (en vindt het nog steeds) helemaal geweldig en liefst was hij die dag met fiets en al zijn bed in gedoken. Want bij melden aan hem dat hij moest gaan slapen was het een overduidelijke nee, fietste weg en was absoluut niet van plan om er vanaf te komen. We hebben hem er dan ook (letterlijk) vanaf moeten trekken omdat hij het op een krijsen, schreeuwen en protesteren zette... een geslaagd cadeau dus. 

Snoepzakken

Bij het weggaan van de (kinder)visite moest er natuurlijk ook een "snoepzak" gegeven worden. Het werd alleen geen snoepzak maar een klein cadeautje: Stoepkrijt met kaartje (rood/oranje) eraan waar "Diddes de Draak", bedankt en zijn naam in het chinees (Stempel) op stonden. Xian mocht deze zelf aan de kindjes geven en deed dit als een echt (Chinese) koning, met 2 handjes. In China is het de gewoonte (uit respect) om iets met beide handen aan een ander te overhandigen.
Alleen zijn we nog niet gewend aan (kinder)verjaardagen. Marjolein kwam die middag er achter dat de kinderen die die ochtend waren geweest er geen hadden meegekregen, oeps... vergeten. Maar later hebben ze deze alsnog gekregen.

Het waren 2 super geslaagde (verjaar)dagen waar wij enorm van hebben genoten. Maar we hebben er vooral weer een mooie herinnering bij gemaakt als nieuwbakken gezinnetje. 
En onze Xian.... die vond het allemaal prachtig: heeft zijn ogen uit gekeken van alle versieringen en cadeautjes en trok lekker zijn eigen plan. Heerlijk om te zien en om mee te maken :-)